«اینستاگرام» بلای جان فوتبال ایرانی

به گزارش ایسنا، نفوذ شبکه‌های اجتماعی مجازی در جوامع، موجب نزدیکی و افزایش ارتباط بیش از حد آن‌ها با چهره‌های معروف نظیر سیاست مداران، هنرمندان، ورزشکاران و … شده و هواداران به طور مستقیم با چهره‌های محبوب خود در ارتباط قرار گرفته‌اند و چهره‌های برجسته از وجود چنین امکانی استقبال کرده‌اند و آن‌ها هم بدون هیچ واسطه‌ای طرفداران خود را در جریان جزئی‌ترین کارهای روزانه خود قرار می دهند.
در کنار تمامی مزیت‌های فراوان این ارتباط مجازی، فوتبالیست‌ها به عنوان بخشی کوچکی از چهره‌های برجسته هر جامعه‌ای، در صورت ناآشنایی و نابلد بودن در استفاده از این پدیده همه‌گیر، موجب ایجاد حاشیه‌هایی می‌شوند و این اتفاقات را علاوه بر فضای مجازی، به زندگی واقع و دنیای فوتبال هم بسط می‌دهند. تمامی این اتفاقات در نهایت می‌تواند روی کیفیت بازی یک فوتبالیست در زمین فوتبال هم تاثیر بگذارد.

فوتبالیست‌های ایرانی و معضلی به نام فضای مجازی

در ایران نیز هواداران و چهره‌های ورزشی و فوتبالی برای صحبت با هواداران و علاقه‌مندان خود از قافله تکنولوژی و فضای مجازی عقب نمانده‌اند و هر فوتبالیست نسبتا پر طرفداری روزانه بخشی از زمان خود را – معمولا – به ارتباط با طرفدارانش صرف می‌کند.
نکته قابل توجه درباره مطالب منتشر شده این است که عمده این سخنان  به عشق و علاقه  بازیکن مورد نظر به هوادارانش و حتی درباره عملکرد تیم مورد نظرش، شرایطش و حتی تیم رقیب و هوادارانش تیم رقیب اختصاص می‌یابد که بازیکنان ایرانی را با یک مشکل تبدیل می‌کند.
برای اشاره به نسنجیده عمل کردن فوتبالیست‌های ایرانی در فضای مجازی می‌توان به بازیکنی میلیاردی‌ اشاره کرد که در فصل جاری با انتقاد هواداران و باشگاه خود مواجه شده – حتی به ناحق – و به جای تلاش برای کاهش انتقادها به یک باره سخنانی را در واکنش به این اتفاقات منتشر می‌کند و خشم هواداران و کاربران ایرانی را هم بر می انگیزد و در نهایت همین صحبت‌ها به یک شوخی در بین هواداران تبدیل می‌شود.
حال در شرایطی کاملا مشابه، بازیکنی مانند شواین اشتیاگر، کاپیتان تیم ملی آلمان که در ابتدای فصل جاری به خواست ژوزه مورینیو کاملا سکونشین شده بود اما هیچ گاه در فضای مجازی صحبتی از این اتفاقات نکرد و حتی در اکثر بازی‌ها هم برای تیم خود آرزوی موفقیت داشت.

ساعت و زمان حضور بازیکنان ایرانی در شبکه‌های مجازی به ویژه اینستاگرام هم همواره جزو موارد مورد بحث بوده و حتی بازیکنی در فاصله 24 ساعت مانده به بازی تیمش در یک دیدار حساس، تا پاسی از صبح در این شبکه‌های اجتماعی به سر می‌برد و با جا گذاشتن اثری از حضورش، چوب انتقادات را هم به جان می‌خرد و شاید یکی از عوامل افت فنی در بازی بعد هم نداشتن تمرکز و استراحت کافی بازیکن به دلیل سرگرمی در فضای مجازی باشد.
اما در فوتبال اروپا، باشگاه‌ها و تیم‌های اروپایی البته در کنار توجیه بازیکنان خود، جرایمی را هم برای بازیکنانی که بعد از ساعات خاصی در شبکه‌های مجازی مشغول شوند، در نظر می‌گیرند و هواداران کمتر شاهد “وب‌گردی” بازیکنان اروپایی بعد از نیمه شب در شبکه‌های ارتباط جمعی مجازی هستند.

مورد دیگر بازیکنی که به منظور برانگیختن احساسات هواداران خودش و تیمش، به ابراز علاقه برای تیم خود می‌پردازد و طوری وانمود می‌کند که زندگی بدون تیم فعلی‌اش معنی ندارد. زمانی هم که هوس جدایی را در سر می‌پروراند، برای پاسخ به اعمال گذشته‌اش در فضای مجازی اقدام به متهم کردن افراد مختلف می‌کند که این هم از دیگر تبعات فضای مجازی است.

اشتباه‌های املایی و ساختاری در نگارش مطالب توسط ورزشکاران ایرانی در فضای مجازی هم به یک امر روزمره در شبکه‌های اجتماعی تبدیل شده است و عمدتا دست مایه شوخی و خنده و هواداران و کاربران می‌شود. وجود چنین اشتباهاتی در یک متن چند کلمه‌ای از این نظر عجیب است که کاربران از کوچک‌ترین اشتباهی نمی‌گذرند اما باز هم ورزشکاران ایرانی این اشتباه را مرتکب می‌شوند. شاید به خاطر همین اشتباه‌های روزانه است که تعدادی از ورزشکاران ترجیح می‌دهند به جای استفاده از زبان فارسی از زبان من‌درآوردی “فینگلیش” در نوشتن مطالبشان استفاده می‌کنند.

از دیگر صحبت‌های جالب توجه فوتبالیست‌های ایرانی به صحبت درباره جدایی از تیم مورد علاقه خود باز می‌گردد که در هیچ کجای دنیا مرسوم نیست. جتی خامس رودریگس هافبک ناراضی رئال مادرید که هواداران و خودش خواهان جدایی از این تیم هستند و زیدان تا به حال این اجازه را به او نداده، کلمه‌ای را در این باره در شبکه‌های اجتماعی منتشر نکرده و به حمایت از تیم خود می پردازد.

بازیکنان خارجی چه می‌کنند؟
با بررسی ساده حضور بازیکنانی مانند رونالدو، مسی، ابراهیموویچ و … می‌توان متوجه حضور متفاوت این بازیکنان در شبکه‌های اجتماعی در مقایسه با بازیکنان شاغل در ایران شد. برای مثال کریستیانو رونالدو به طور معمول، روزانه حتی تا چهار  پیام هم در فضای مجازی منتشر می‌کند اما به طور میانگین درصد بالایی از این نتایج متعلق به تمریناتش است که تنها در یک یا دو کلمه هواداران خود را در جریان وضعیت خود می‌گذارند که آن‌ها معمولا پیش پا افتاده‌ترین اتفاقات است.
دیگر ستاره جهان فوتبال یعنی، لیونل مسی که به مراتب حضور کمرنگ‌تری نسبت به رقیب خود یعنی رونالدو در فضای مجازی دارد، نهایتا به پیروزی تیم خود در فلان بازی اشاره کند که هیچ گاه هم به تیم رقیب بی احترامی نمی‌کند.

ایرانی‌های علاقه‌مند چه کنند؟
چه بسا که اگر فوتبالیست‌های ایرانی در کنار تقلید از ورزشکاران حرفه ای برای نزدیکی به طرفداران خود، نحوه استفاده و ارتباط این ورزشکاران را هم آموزش می دیدند، خیلی کمتر از شرایط فعلی دچار حاشیه‌ها و اتفاقات فضای  مجازی می شدند.
گویا تنها آشنایی با کاربرد سخت افزار لازم برای حضور در فضای مجازی کافی نیست و فوتبالیست‌های ایرانی ابتدا باید با نحوه فعالیت در آن آشنا شوند تا هم خود و هم دیگران را درگیر اتفاقات عجیب نکنند.

شاید این اتفاقات و ناشی‌گری تعداد زیادی از بازیکنان ایرانی در استفاده از شبکه‌هایی نظیر اینستاگرام باشد که باعث شده بعضی از مربیان به طور کل استفاده از اینستاگرام را برای بازیکنانشان ممنوع کنند. البته در میان ورزشکاران هم هستند، بازیکنانی که از محبوبیت خود در شبکه‌های اجتماعی برای مطرح کردن مشکلات اجتماعی مردم هم استفاده می‌کنند و این نوعی مدرن از کارکردی است که شبکه‌هایی چون انیستاگرام در اختیار ورزشکاران قرار می‌دهند اما در ایران تنها بخش کوچکی از جامعه ورزشکاران از آن استفاده می‌کند.

انتهای پیام