خاطرات هاشمی ۱۲ بهمن سال ۷۹ | درگیری شدید بین دو نماینده‌ی «تُند چپ» در مجلس
انصاف نیوز: خاطرات روزنوشت آیت‌الله اکبر هاشمی در ۱۲ بهمن سال ۱۳۷۹ را در ادامه می‌خوانید:
چهار‌شنبه 12 بهمن 1379 | 6 ذيعقده 1421 31 ژانويه 2001
پيش از ظهر، براي مراسم 12 بهمن روز رحمت، به مناسبت ورود امام به كشور بعد از سال‌ها تبعيد، به مرقد امام رفتيم. حسن‌آقا خميني، خيرمقدم گفت و صحبت كوتاهي داشت. من هم سخنراني مفصلي در مورد اهميت 12 و 22 بهمن و فرازهاي مهم انقلاب، از لحاظ شكل و محتوا كردم.[1]
آقاي مجيد انصاري، [رئيس‌كميسيون تلفيق و برنامه و بودجه] گفت، امروز در كميسيون برنامه و بودجه مجلس، درگيري شديدي بين آقايان [اکبر] اعلمي، [نماینده تبریز] و [رجبعلی] مزروعي، [نماینده اصفهان] كه هر دو از افراد تُند چپ هستند، پيش آمد و فضاي مجلس با اين درگيري‌ها بد شده است. پريروز هم جمعي از نمايندگان با هيأت‌رئيسه و شخص‌آقاي [مهدی] كروبي، [رییس‌مجلس] درگير شده بودند كه منجر به استعفاي آقاي [اسماعیل] جبارزاده، [نماینده تبریز] از هيأت رئيسه شد.
دو نامه متناقض، بر سر مسائل قوه قضایيه، از مجلس صادر شده است. اكثريت، رفتار دادگاه‌ها را محكوم كرده‌اند و اقليت، دادگستري تهران را تأئيد كرده‌اند. بحث بر سر دادگاه قتل‌هاي زنجيره‌اي، كنفرانس برلين، مديران مطبوعات و [مصطفی] تاج‌زاده، [معاون سیاسی وزارت کشور و رئیس ستاد انتخابات کشور]، تُند و مشاجره‌اي است. رسانه‌هاي خارجي هم به شدت براي تضعيف قوه قضایيه فعال‌اند. عصر، آقاي [محمود] امجد، از روحانيون تهران آمد و فعاليت‌هاي تبليغي خود را توضيح داد و از كتاب‌هاي تفسير من خواست.
شايعاتي در موارد توافق اسرایيل و دولت خودگردان فلسطين پخش شده كه هر دو طرف، بخشي از آن را تكذيب كرده‌اند. در اندونزي، اوضاع به سوي تشنج و برخورد پيش مي‌رود. ارتش تهديد به دخالت‌كرده و خواسته جناح‌هاي سياسي، دست از نزاع بردارند و به اصلاح امور كشور بپردازند. در مجلس تركيه كه معمولاً درگيري وجود دارد، درگيري اخيرشان، باعث مرگ يك نماينده شده است. دادگاه بين‌المللي، در محاكمه دو تبعه ليبي، يكي را تبرئه كرده و يكي را به حبس ابد محكوم كرده است و قاعدتاً ليبيايي‌ها از اقدام به تحويل دو متهم سقوط هواپيماي لاكربي پشيمان‌اند. آمريكا گفته است، تحريم‌ها ادامه مي‌يابد.
[1] – در بخشی از این سخنرانی آمده است: «امام با هواپيمايى كه از خودشان نيست و با عبور از مسيرهايى كه در اختيار خودشان نيست و ورود در فرودگاهى كه در اختيار خودشان نيست و آمدن در شرايطى كه هنوز مسئوليت رسمى امنيت با مردم نيست و با دولتى است كه نقطه مقابل انقلاب هست و خيلى از مسائل ديگر، آمدند. اين اقدام واقعاً يك خطرپذيرى فوق‌العاده است. هم براى ما كه اينجا مى‌خواستيم اصرار كنيم و هم براى امام كه مى‌خواستند تصميم بگيرند، تصميم مشكلى بود. بالاخره با تصميم امام اين مشكل حل و قرار برآمدن امام شد. اينجا دست دولت و عوامل رژيم رو شد؛ چون با آمدن امام مخالفت كردند. تا آن لحظه مخالفت نمى‌كردند و به لباس دلسوزى مى‌گفتند، اما اين بار ايستادند و گفتند كه اجازه نمى‌دهيم امام بيايد. مسأله حاد شد كه منجر به يك درگيرى خونين در دانشگاه تهران، گرديد. سران روحانیت مبارز آن زمان در دانشگاه جمع شدند و مردم هم در اطراف دانشگاه به تظاهرات پرداختند و فشار را زياد كردند. آن حركت نشان داد كه مردم كوتاه نمى‌آيند و بالاخره دولت را مجبور كردند كه على‌رغم برنامه‌اى كه داشت، بپذيرد و پذيرفت و امام آمدند.» رجوع کنید ←كتاب «هاشمي رفسنجاني، سخنرانی‌های 1379»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1401.
منبع: کتاب خاطرات هاشمی در سال ۱۳۷۹؛ «اصلاحات در بحران»
انتهای پیام
