هشدار درباره تبدیل شکاف نسلی به درهای عمیق؟!
علیرضا شاکر، روزنامهنگار، در یادداشتی تلگرامی با عنوان «هشدار درباره تبدیل شکاف نسلی به درهای عمیق؟!» نوشت:
روزگاری نهچندان دور بسیاری از ما یا در گروههای تواشیح عضو بودیم یا قرآن را حداقل به ترتیل قرائت میکردیم. بیشتر بچههای دیروز و میانسالان امروز این دوران را سپری کردهاند.
اما گویا دنیای بچههای امروز خیلی با نسلهای پیشین فرق دارد. آنها نهتنها با قرآن، بلکه با مفاهیم دینی نیز غریبه شدهاند. عمده این نسل بچههای رپ و گیم و رل زدن هستند. دنیایی که حتی برای ما روزنامهنگاران هم چندان شناخته شده نیست.
این روزها که تهران میزبان چهلمین دوره مسابقات بینالمللی قرآن است، در رسانههای خبری گزارش شده است که اکثر کلاهبردار اینترنتی نوجوانان زیر 16 سال و یا همان نسل زد هستند.
این بچهها همانهایی هستند که در اتاق کناری خانه شما، نشستهاند. سر سفره ناهار و شام آنها را میبینید. گمان میکنید که فرزند دلبندتان در کنارتان هست. اما او در واقع در بزرگراه اینترنت و در دنیای خود در حال گشتوگذار است. آموزشها و هنجارهایش را از آنجا میآموزد. حتی تغییر ادبیاتش هم از همانها ناشی میشود.
نگرشها، ارزشها، سبک زندگی، مناسبات اجتماعی و جنسیتی وی متفاوت است. این تفاوت برای همه ارکان جامعه ما ناشناس است. در واقع ناشناخته مانده است.
خانوادهها، نظام آموزشی و ساختار فرهنگی کشور برای شناخت خواستهها و تمایلات نسل زد هیچ کاری نکرده است.
حتماً و حتماً برگزاری مسابقاتی مانند قرآن لازم و ضروری است، اما از دستگاههای مسئول بهویژه نهادهای فرهنگی همچون سازمان تبلیغات، سازمان اوقاف و امثالهم انتظار میرود که در این زمینه نیز اقداماتی انجام دهند. من دقیقاً نمیدانم چه اقدامی؟! شاید پیمایشهای علمی بتواند راهگشای شناسایی دقیق این نسل باشد.
در مجموع باید راهبرد و استراتژی فرهنگی کشور به سمت بها دادن به این نسل برود. متأسفانه راهبرد فیلتر و مقابله سلبی با فضای مجازی باعث شده که دستگاههای فرهنگی بهغلط باور کنند که صورتمسئله حل پاک شده است. در حالیکه چنین نیست. دسترسیها وجود دارد و وجود خواهد داشت. این واقعیت را باید پذیرفت.
باید بپذیریم که باور نسل جدید با باور جوانانی که جانشان را فدای کشور کردند، فرق میکند. آن وقت است که خواهیم فهمید شکاف بیننسلی به درهای بزرگ تبدیل شده است. درهای که اگر نسبت به شناخت آن اهتمام نشود با آبهایی پر خواهد شد که هیچ پلی نمیتواند آشتی نسلی را سبب شود. اینجاست که مسئولیت و نقش دستگاههای فرهنگی بیشتر و بیشتر نمایان میشود.
انتهای پیام