تعریق زیاد نشانه کمبود این ماده در بدن است

بهداشت نیوز نوشت: خستگی، تپش قلب، سرگیجه، تنگی نفس، رنگ پریدگی، تعریق، سردرد، پاهای بی قرار، همه این موارد علائمی هستند که می توانند نشان دهنده کمبود آهن در بدن باشند.

کمبود آهن یکی از دلایل اصلی کم خونی است؛ افراد مبتلا به کم خونی کمبود گلبول های قرمز تولید کننده اکسیژن یا هموگلوبین (Hb) در بدن خود دارند. هموگلوبین اکسیژن را از ریه ها به تمام سلول های بدن منتقل می کند. اکسیژن کمتر در بدن منجر به ظاهر شدن شرایط ذکر شده در بالا می شود.

کمبود آهن در سطح جهان یک مشکل عمده بهداشتی است
کمبود آهن یک علت بسیار شایع کم خونی در افراد در هر سنی است. در سطح جهان کمتر از ۱.۲ میلیارد نفر از کمبود آهن رنج می برند که عمدتاً این میزان متعلق به کودکان و زنان در سنین باروری است.

کم خونی ناشی از فقر آهن در گروه های محروم تر، از جمله مهاجران و پناهندگان و در کشورهای کم درآمد و با درآمد متوسط، بیشتر دیده می شود.

در هلند آمار کلی برای بزرگسالان در دسترس نیست، اما مشخص است که از هر ده کودک نوپا، یک کودک و یک نفر از هر پنجاه نوجوان کم خونی دارد. علاوه بر این، تخمین زده می شود که از هر شش تا ده زن باردار در هلند، یک نفر دچار کمبود آهن است.

Dorine Swinkels، استاد شیمی بالینی در Radboudumc و آخرین نویسنده این نشریه، می گوید: «کمبود آهن مشکلی است که نباید دست کم گرفته شود و در سطح جهانی، در همه گروه های جمعیتی وجود دارد.»

مشکلات قلبی و افزایش خطر کم وزنی هنگام تولد
طیف گسترده ای از مشکلات سلامتی می تواند ناشی از کمبود آهن باشد، مانند خستگی، سردرد، ریزش مو و پاهای بی قرار. کمبود آهن همچنین می تواند شرایط دیگر مانند بیماری های قلبی را بدتر کند.

به ویژه، کودکان خردسال با کمبود آهن در معرض خطر رشد ذهنی ضعیف هستند. Dorine Swinkels توضیح می دهد که کمبود آهن در زنان باردار خطر تولد نوزادان کم وزن را با تمام خطرات مرتبط افزایش می دهد. با توجه به این اثرات طولانی مدت، مانند اختلالات رشدی در کودکان، تشخیص کافی و فوری بسیار مهم است. اما ما همچنین نیاز به درک بهتر و شناخت بهتر علل داریم. در سطح جهانی این تأثیر مثبت زیادی بر سلامت مردم خواهد داشت.»

تشخیص علب کمبود آهن دشوار است
در مورد علل آن می توان درباره موضوع های مختلفی توضیح داد؛ اغلب آهن کافی در رژیم غذایی وجود ندارد. قبلاً نیز شناخته شده بود که کمبود آهن می تواند ناشی از روندهای اخیر مانند گیاهخواری و چاقی باشد، اما میزان تأثیرات آن تنها در چند سال اخیر مشخص شده است.

علاوه بر این، کمبود آهن همچنین می تواند نشانه ای از بیماری های جدی مانند برخی از بیماری های معده، سرطان روده یا بیماری سلیاک مزمن معده باشد. در مورد بیماری هایی از این دست، صرف مصرف قرص آهن کافی نیست.

بیماران مبتلا به عفونت مزمن یا التهاب نیز قادر به جذب موثر این قرص ها و مکمل ها نیستند. بنابراین باید به علت دقیق کمبود آهن در بدن توجه کافی شود. همانطور که به گفته محققان، اگر علت آن را ندانیم، نمی توان بیمار را تشخیص داد یا ممکن است درمان نادرستی دریافت کند و ممکن است شرایط جدی و زمینه ای نادیده گرفته شود. این وضعیت می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

تشخیص اینکه آیا فردی دچار کمبود آهن است یا خیر، همیشه آسان نیست. این امر به ویژه در صورتی صادق است که بیمار علاوه بر کمبود آهن، عفونت یا التهاب نیز داشته باشد.

در گذشته به بیماران مبتلا به اشکال خفیف کم خونی قرص های زیادی داده می شد. این کار منجر به بروز عوارض جانبی زیادی شد. امروزه نوعی دیگر از آهن نیز وجود دارد که می تواند به صورت تزریقی (داخل وریدی) تجویز شود و درمان های امیدوارکننده زیادی برای درمان کمبود آهن در افراد مبتلا به شرایط التهابی در حال توسعه است.

انتهای پیام