ظریف افراطیون سوریه و هاشمی اسد را متهم می داند

دکتر جواد ظریف وزیر امور خارجه با محکوم کردن استفاده از سلاح شیمیایی، به برخورد دوگانه ی غرب با استفاده از سلاح شیمیایی از جمله سکوت آنها در قبال غیرنظامیان سردشت و حلبچه؛ در اهداف غربی ها برای حمله به سوریه تردید کرد و نوشت: به ويژه آنکه اين بار با توجه به شرايط ميداني و اسناد موجود، احتمال ارتکاب اين جنايت توسط گروه هاي افراطي بسيار بالاتر است. این در حالی است که سخنان دو روز گذشته ی هاشمی رفسنجانی، نشان از نگاه متفاوت وی و متهم دانستن تلویحی بشار اسد است.

به گزارش خبرنگار انصاف نیوز، هر چند می توان این اختلاف نظر را طبیعی خواند، اما در مورد مساله ی استراتژیکی مانند موضوع سوریه، سخنان هر یک از دولتمردان ایرانی می تواند پیامی سیاسی و تاثیرگذار در تحولات منطقه داشته باشد. دکتر ظریف صبح جمعه در یادداشتی در صفحه ی فیسبوک خود ضمن نظرسنجی از مردم، نوشت که طبق اسناد موجود احتمال اینکه افراطیون دست به سلاح شیمیایی برده باشند بسیار بیش از دولت اسد است و این یعنی جمهوری اسلامی اصل بهانه ی غرب را رد می کند.

متن کامل یادداشت آقای ظریف به این شرح است:
«دوستان سلام. صبح جمعه شما بخير. صرف نظر از روابط ايران و سوريه، تحولات اسف بار اخير يک پرسش اساسي که سال هاست دغدغه فکري بنده است را مجددا مطرح مي کند که آيا در جهان کنوني مي توان اهداف انسان دوستانه و يا حتي اهداف سياسي را از طريق جنگ و عمليات نظامي به پيش برد؟ چند محور براي فکر کردن:
1- استفاده از سلاح شيميايي بدون توجه به عاملين آن يک جنايت است و بايد محکوم شود. اين موضع قطعي و بدون ابهام ايران است. اما آيا ديگران که زياد هم سروصدا مي کنند، زماني که غيرنظاميان سردشت و حلبچه هدف بودند و جنايت کار هم مشخص بود همين موضع را داشتند؟ پس بايد با ديده ترديد به اهداف شان نگاه کرد. به ويژه آنکه اين بار با توجه به شرايط ميداني و اسناد موجود، احتمال ارتکاب اين جنايت توسط گروه هاي افراطي بسيار بالاتر است.
2- کشتار و سرکوب و خشونت و افراط جناياتي نابخشودني است و همه بايد طرف هاي درگير را وادار کنند که هرچه سريعتر از طريق مذاکره اين وضعيت اسف بار را خاتمه دهند. اما آيا تهديد به حمله نظامي راه حل است يا مبناي مشکل؟
3-آيا آن طور که آمريکايي ها مي گويند واقعا «همه انتخاب ها روي ميز است»؟ يعني هر کشوري که زور دارد اين انتخاب را دارد که تهديد به حمله نظامي کند؟ يا اينکه استفاده و تهديد به استفاده از زور خلاف مباني و اساس حقوق بين الملل جديد است؟
4- آيا مي توان براي مقابله با يک عمل خلاف حقوق بين الملل يا حتي يک جنايت، يک قاعده آمره حقوق بين الملل (ممنوعيت توسل به زور) را نقض کرد؟
5- اصولا چرا منشور ملل متحد جنگ و تهديد به آن را ممنوع کرده است؟ آيا اين يک خيالبافي حقوقي است يا بيان يک واقعيت سياسي؟ به عبارت ديگر آيا در قرن بيستم و بيست يکم جنگ ابزار کارآمدي براي پيشبرد سياست خارجي يا اهداف انسان دوستانه است؟ يا اينکه چون جنگ کارآمدي ندارد ممنوع شده است؟
6- آيا مي دانيد که در 100 سال اخير، اکثريت قريب به اتفاق (نزديک 85 درصد) کشورهايي که جنگ ها را (با توهم برتري نظامي و اميد پيروزي) شروع کرده اند يا نابود شده اند و يا لااقل نتوانسته اند به اهداف خود برسند؟
و …. به اميد پيشگيري از يک ماجراجويي فاجعه بار ديگر».

از سوی دیگر، روز چهارشنبه آنچه خبرگزاری ها منتظر کردند حاکی از این بود که آقای هاشمی رفسنجانی در دیداری با ابراز نگرانی از آینده مردم سوریه که در تهدید حملات داخلی و خارجی قرار دارند، گفت: انتظار از عقلای جهانی و حاکمان کشورهای قدرتمند این است که گره‌ای را که با دست در مذاکرات باز می‌شود، به جنگ و دندان نکشانند. هم بمباران شیمیایی و هم بهانه آن برای به زحمت انداختن مردم سوریه، هیچ توجیه سیاسی و انسانی ندارد.

اما روز پنج شنبه آقای هاشمی دیداری دیگر داشت که پس از آن نعیمه اشراقی نوه امام خمینی(ره) در فیسبوک خود نوشت: «آقای هاشمی رفسنجانی در ماقات با جمعی از مردم استان اصفهان در حسینیه جماران که ساعتی پیش انجام شد در ارتباط با بمباران اخیر سوریه سخنانی بدین مضمون ایراد کرد: دولتی که ملت خود را بمباران شیمیایی کند عواقب سخت آن را خواهد دید همانگونه که صدام در بمباران حلبچه ننگ ابدی را بر خود خرید و دچار چنین سرنوشت هولناکی شد.»

در خبرهای رسمی منتشر شده از این جلسه البته جمله ی هاشمی کمی تغییر و کوتاه تر شده است. به گزارش ایسنا، هاشمی با بیان اینکه «بمباران شیمیایی مردم شوخی نیست»، گفت: چهره صدام با این کار برای دنیا روشن شد و به همین دلایل مورد تهاجم بود که سایه این موضوع امروز بر سر سوریه افتاده است.

انتهای پیام