فرار بیمه‌ها از هزینه‌های روان
بررسی‌ها نشان می‌دهد بیمه‌ها به‌رغم اعلام وزارت بهداشت، هزینه‌های روان را پرداخت نمی‌کنند.
لیلا مقیمی در سایت اصفهان زیبا نوشت: «سال گذشته اگرچه وزارت بهداشت خبر از تحت پوشش قرار گرفتن هزینه‌های درمان روان داد؛ اما بررسی‌ها حاکی از این است که هنوز برخی از بیمه‌ها زیر بار این مسئله نرفته‌اند یا به‌صورت نیم‌بند هزینه‌ها را تقبل کرده و تنها برخی از اختلالات را تحت پوشش بیمه قرار داده‌اند؛ این در حالی است که آمارها و اعداد و ارقامی که از سوی مراجع رسمی اعلام می‌شود، نشان می‌دهد که درصد زیادی از جامعه نیاز به استفاده از مشاوره یا درمان روان دارند.
سال گذشته بود که دفتر سلامت روانی وزارت بهداشت خبر داد که طبق نتایج یک پیمایش ملی که در سال ۱۳۹۹ انجام‌شده، تعداد مبتلایان اختلالات روان در کشور به ۲۹درصد افزایش یافته است.
وحید شریعت، رئیس انجمن علمی روان‌پزشکان ایران هم درباره میزان شیوع اختلالات روانی در کشور نیز دراین‌باره به رسانه‌ها گفته که طبق مطالعه سال ۱۴۰۰ که در کشور انجام گرفته، حدود ۳۰درصد مردم در معرض ابتلا یا مبتلا به‌نوعی اختلال روان‌شناختی هستند که این آمار در ۲۰ سال قبل ۲۱ درصد بوده است؛ بنابراین شیوع اختلالات روانی درصد چشمگیری در سال‌های گذشته افزایش یافته که البته شیوع بیماری کرونا نیز باعث افزایش اختلالات روان‌شناختی شده است.
مطالعات نشان داد افرادی که عزیزان خود را بر اثر بیماری کرونا از دست داده‌اند و افرادی که به بیماری مبتلا شده‌اند بیشتر دچار این اختلالات شده بودند.
به گفته او، اضطراب و افسردگی بیشترین شیوع را در بین اختلالات روان‌شناختی داشته‌اند و میزان شیوع اختلالات روان‌پزشکی در استان تهران ۳۷درصد بوده که حدود ۷درصد بالاتر از میانگین کشوری است.
شیوع اختلالات روان‌پزشکی در زنان بالاتر از مردان و در اقشاری مانند افراد بیکار و افراد بی‌سواد و شهرنشین‌ها بیشتر است.
اضطراب و افسردگی بلای جان اصفهانی‌ها
اصفهانی‌ها نیز از این قاعده مستثنا نیستند و تقریبا این آمار در این استان نیز به چشم می‌خورد. سال 1396 بود که معاون امور اجتماعی اداره‌کل بهزیستی اصفهان در گفت‌وگو با «ایمنا» گفته بود که شیوع اختلالات روانی در اصفهان با سایر نقاط کشور چندان تفاوتی ندارد؛ به‌طوری‌که در ۲۴درصد جمعیت ۱۵ تا ۶۴ سال استان اصفهان اختلالات روانی، رفتاری و عاطفی مشاهده شده است.
به گفته او، شایع‌ترین اختلالات روانی شامل اختلالات خلقی و اضطرابی است. اختلالات خلقی شامل افسردگی، کج‌خلقی، دوقطبی‌بودن و اختلالات اضطرابی شامل فوبیا یا اضطراب اجتماعی، هراس، نگرانی و دل‌شوره و استرس است. نتایج تحقیقی تحت عنوان «همه‌گیرشناسی اختلال‌های روان‌پزشکی در جمعیت 6 تا 18 سال استان اصفهان»، نوشته «سرور آرمان» که در همان سال انجام شده نیز نشان می‌دهد که میزان شیوع اختلال‌های روان‌پزشکی در کودکان و نوجوانان استان اصفهان 8/14درصد بود.
میزان شیوع این اختلال‌ها در پسران بیشتر از دختران بود؛ همچنین در طیف سنی 10تا 14 سال بیش از سایر سنین بوده است. اختلال‌های روان‌پزشکی در کودکان و نوجوانان ساکن در شهر نیز بیش از کودکان و نوجوانان ساکن در روستا بود.
درمان های نصف و نیمه!
با توجه به نتایج پژوهش حاضر می‌توان گفت شیوع اختلال‌های روان‌پزشکی در استان اصفهان در مقایسه با سایر پژوهش‌های انجام‌گرفته در داخل و خارج از کشور در دامنه متوسط قرار دارد. با وجود این، بررسی‌ها حاکی از این است که بسیاری از کلینیک‌ها و مراکز درمانی تمایلی به استفاده از بیمه‌های تکمیلی ندارند و همین هم شده است که برخی از افراد که توان مالی ندارند، عطای درمان را به لقای آن بخشیده‌اند.
حسین، جوانی 35ساله که دارای اختلال اضطراب و افسردگی است، یکی از همین افراد است. می‌گوید: «از 13 سالگی علائم اضطراب را پیدا کردم و به‌مرور افسردگی نیز گرفتم. در سال‌های گذشته هر از چند گاهی برای درمان به پزشک مراجعه می‌کردم؛ اما روند درمان طولانی بود و به همین خاطر تکمیل نشده است.»
او ادامه می‌دهد: «آخرین باری که به مشاور مراجعه کردم، سال گذشته بود. حدود دوماهی تحت درمان بودم؛ اما پس از آن از عهده هزینه برنیامدم؛ چراکه باید هفته‌ای یک‌بار مراجعه می‌کردم؛ یعنی تقریبا در ماه بیش از یک‌میلیون تومان هزینه مراجعه به روان‌شناس بود که از عهده‌اش برنمی‌آمدم؛ ضمن اینکه علاوه بر روان‌شناس باید به روان‌پزشک نیز مراجعه و دارو هم مصرف می‌کردم که هزینه‌های دارو نیز بسیار بالا بود.»
حسین می‌گوید یک کارگر ساده است که ماهانه تنها 11 میلیون تومان درآمد دارد: «از آنجا که باید مخارج پدر و مادر پیرم را هم تأمین کنم، مجبور شدم درمان را نصف‌ونیمه رها کنم.»
این فقط حسین نیست که از هزینه‌های سرسام‌آور درمان روان گلایه دارد. معصومه که این روزها در 46 سالگی به سر می‌برد و افسردگی شدید دارد نیز این موضوع را تأیید می‌کند.
او می‌گوید بیمه تکمیلی‌اش تنها بخشی از هزینه‌ها را تقبل می‌کند و مابقی را باید خودش تأمین کند: «من که خانه‌دار هستم و همسرم هم حقوق چندانی ندارد که بتواند این هزینه‌ها را تأمین کند. یکی‌دوباری به مشاور مراجعه کردم و گفت که حتما باید روند درمان را ادامه دهم؛ چراکه در غیراین‌صورت بیماری‌ام تشدید خواهد شد؛ اما هزینه زیاد اجازه این کار را به من نمی‌دهد؛ ضمن اینکه سه بچه کوچک هم دارم و خرج و مخارج آن‌ها نیز بالاست.»
درد گران!
در سال ۱۴۰۳ تعرفه خدمات روان‌شناسی و مشاوره برای مشاوران مقطع کارشناسی ارشد در بخش دولتی ۱۰۸ هزار تومان، در بخش عمومی غیردولتی ۱۴۲ هزار و ۸۰۰ تومان، در بخش خیریه و موقوفه ۲۲۲ هزار تومان و در بخش خصوصی ۳۲۱هزار تومان تعیین شده است.
اگر چه بسیاری از شهروندان از هزینه‌های زیاد و عدم‌پوشش این هزینه‌ها از سوی بیمه‌های تکمیلی گلایه دارند؛ اما یک روان‌شناس در این باره به «اصفهان زیبا» می‌گوید از آنجا که بی‌توجهی به سلامت روان، می‌تواند پیامدهای بسیار نامطلوبی برای فرد و جامعه در پی داشته باشد، هرگونه هزینه‌کردی در این حوزه، برای سیاست‌گذاران مقرون‌به‌صرفه خواهد بود و نتایج مطلوبی را در پی دارد و می‌تواند از بروز آسیب‌های اجتماعی و جرائم و همچنین تشدید اختلالات روانی جلوگیری کنند.
به گفته مجتبی ناجی، این در حالی است که برخی از بیماران توان پیگیری درمان خود را ندارند. هرچند سال گذشته خبری مبنی بر بیمه‌شدن هزینه‌های درمان روان منتشر شد؛ اما هنوز این اتفاق نیفتاده است؛ درحالی‌که باید منابعی برای آن در نظر گرفت تا همه بتوانند نسبت به تأمین سلامت خود اقدام کنند.»
انتهای پیام
