نگرانی فعالان دانشجویی از بازگشت حلقه چکاد جاسبی

یکی از فعالین سابق دانشجویی در دانشگاه آزاد که مشی اصلاح طلبی دارد، در نگرانی مشابهی با اعضای تشکل های اصولگرا که از بازگشت به دوره ی جاسبی بیم دارند،  هشدار داد: بازگشت حامیان و بانیان انسداد فعالیت سیاسی در ادوار مختلف دانشگاه آزاد و مرتبطین چکاد
آزاد اندیشان، صرفا به سرخوردگی خیل عظیمی از حامیان تفکر اعتدال و تغییر
منجر خواهد شد و صرفا زمینه ساز سیطره ی تیم جاسبی در عرصه ی دانشگاه خواهد
بود.

متن کامل یادداشت حامد خوانساری که در اختیار انصاف نیوز قرار گرفته، به این شرح است:

با تغییر مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی در روزهای اخیر بارقه امیدی در دل های بسیاری از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی جوانه زده است، از سویی مواظع اصولی مدیریت جدید جناب آقای دکتر میرزاده در خصوص باز شدن فضای سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی و پایان پروژه ستاره ساختن دانشجویان، نشانگر پیام تغییرات مطلوب در مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی است.

اما با وجود این این باعث نمی شود نسل فعالین دانشجویی اصلاح طلب دانشگاه آزاد اسلامی دل نگرانی های خویش در باره ی آینده ی فعالیت آزاد دانشجویی در این دانشگاه را پایان یافته تلقی کنند.

واقعیت آن است دوران سیاه مدیریت جاسبی در عرصه تشکل های دانشجویی برای ما که فعال دانشجویی اصلاح طلب بوده ایم یادآور مدیریت غیر اصولی چکادآزاد اندیشان (تشکیلات جاسبی ساخته) در عرصه ی تشکل ها بوده است که به خودی خود سبب بروز فضای بسته و آلوده ی سیاسی و محدودیت ها و قلع و قمع دانشجویان منتقد در عرصه ی دانشگاه آزاد اسلامی است.

شیوع فرهنگ تملق و دست نشانده سازی از میراث مدیریت یاران جاسبی در عرصه ی تشکل های سیاسی است. ایجاد فضایی ناامن جهت تشکل ها، تلاش به منظور اینکه همگان به گونه ای که ریاست عالیه می خواهند بیاندیشند و فکر کنند، سبب تربیت نسلی از دانشجویان حامی ریاست عالیه شد که با بهره گیری از فرصت های نابرابر توانستند در بدنه ی مدیریتی دانشگاه آزاد اسلامی و یا در قامت نمایندگی آقای جاسبی در هیات های نظارت بر تشکل های استان های مختلف حضور یابند.

و این نکته روشن است که این نسل از افراد خواسته یا ناخواسته به دلیل جایگاهشان و ماهیت سیستم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی در مسیر برخورد تشکل های منتقد گام برداشته اند. در کارنامه ی برخی از این دوستان حتی یک گام مثبت در جهت حمایت و حراست از جنبش دانشجویی منتقد دیده نمی شود و تاسف بار اینکه بسیاری از این دوستان که همواره برای دانشجویان منتقد سیاست های تمامیت خواهانه ی دوران جاسبی یادآور تلخ کامی های آن دوران هستند امروز جهت تصدی مدیریت اداره ی کل تشکل ها دور خیز کرده اند.

نگرانی به حق ما در این چارچوب است که در طی سال های گذشته به جهت متلاشی ساختن جنبش دانشجویی منتقد در دانشگاه آزاد و انواع فشارهای غیر اخلاقی بر دانشجویان اصلاح طلب، انتقال تجربه ای در میان اصلاح طلبان دانشجو صورت نگرفته است و به ندرت فعالین دانشجویی منتقد فرصت شکفتن و ظهور و بروز داشته اند. به همین جهت نبود حافظه جمعی سبب شده است حامیان امروز و دیروز جاسبی که بعضا توسط حلقه ی آفرینش و چکاد نیز مطرح می شوند امروز با سردادن شعار اعتدال گرایی، سودای تصدی مدیریت بر عرصه ی تشکل های دانشگاه آزاد اسلامی را داشته باشند.

نگرانی و دغدغه ما به حق است چرا که با گماردن برخی از این دوستان بر دبیرخانه تشکل ها هم چنان سیطره جاسبی و چکاد آزاد اندیشان بر دانشگاه آزاد اسلامی استمرار می یابد.

اما همه ی دغدغه ی ما به این مسایل ختم نمی شود پر واضح است که موضع منطقی [بخشی از] دانشجویان اصلاح طلب علی رغم زخم هایی که از دوران جاسبی بر تن داشته اند در باره ی تغییر مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی در 2 سال پیش و تحمیل مدیری اصولگرا بر بدنه ی مدیریتی روشن و آشکار بوده است و همواره این تغییر مدیریت را غیر قانونی می دانسته اند و از هرگونه همکاری با مجموعه ی مدیریتی دانشگاه نیز امتناع کرده اند.

اما بسیاری از همان دانشجویان حامی جناب آقای دکتر جاسبی که در طی سال های گذشته و در دوران دانشجویی خویش به صورت هماهنگ و اتفاقی از گزینه ی مورد حمایت جاسبی در انتخابات مختلف حمایت می کردند!!! و خویش را حامی آیت الله هاشمی رفسنجانی قلمداد می کردند به یکباره با تغییر مدیریت در کسوت نمایندگی جناب آقای دکتر دانشجو در هیات نظارت های استانی برآمدند و خواسته یا ناخواسته با فضای موجود تشکل های سیاسی که علی رغم محدودیت های سلیقه ای دیروز، موانع جناحی نیز به آن افزوده شده بود همراه شدند.

این بار نیز ما اصلاح طلبان بودیم که هزینه های مختلف را از ستاره دار شدن تا بسته شدن تشکل های دانشجویی، ممانعت از برگزاری انتخابات تشکل های اصلاح طلب و انحلال آنها و ظهور تشکل های هماهنگ و اصولگرا شاهد بودیم به عبارتی ما اصلاح طلبان همواره مرغ عروسی و عزا بوده ایم.

اما یک سوال همواره مطرح است و آن اینکه چرا در دانشگاه آزاد اسلامی در ادوار گذشته علی رغم ادعای وجود 3 اتحادیه و 300 تشکل هیچ تاثیر گذاری در بدنه ی اجتماع وجود ندارد؟ چرا برخی از فعالین دانشجویی که بایستی صدای رسای انتقاد دوستان خویش باشند وارد معادلات نامطلوب و فرصت طلبی و بهره گیری از رانت های گوناگون شده اند؟ چرا حتی یک قدم و گام مثبت از سوی اتحادیه های دانشگاه آزاد جهت طرح مطالبات حتی صنفی دانشجویان برداشته نشده است؟ چرا در ادوار گذشته اتحادیه به جای طرح مواضع انتقادی به حمایت و هماهنگی با مدیریت حاکم بر دانشگاه پرداخته اند؟ و سوال مهم دیگر این است که چطور عده ای که نقش مستقیم در برخورد با تشکل های دانشجویی داشته اند و مداحی از مدیران دانشگاه را پیشه خویش ساخته بودند و با سواستفاده از تشکل های دانشجویی مقاصد شخصی خویش را دنبال می ساخته اند امروز بی توجه به عملکرد دیروز خویش، خویش را شایسته ی مدیریت بر تشکل های دانشجویی می پندارند؟

ما معتقدیم عملیاتی کردن ایده های اصولی مدیریت جدید دانشگاه آزاد اسلامی در باره ی فعالیت آزاد تشکل ها بر اساس مصوبات شورای انقلاب فرهنگی تنها از عهده ی مدیرانی در عرصه ی اداره کل تشکل های سیاسی بر می آید که اعتقاد به توسعه ی سیاسی و فعالیت دانشجویی داشته باشند. معتقدیم بازگشت حامیان و بانیان انسداد فعالیت سیاسی در ادوار مختلف و مرتبطین چکاد آزاد اندیشان صرفا به سرخوردگی خیل عظیمی از حامیان تفکر اعتدال و تغییر منجر خواهد شد و صرفا زمینه ساز سیطره ی تیم جاسبی در عرصه ی دانشگاه خواهد بود.

شاید مدیریت معتقدین به فعالیت آزاد دانشجویی، یا افراد دارای وزن و جایگاه دانشگاهی و یا نمایندگان ادوار مختلف مجلس شورای اسلامی که معتقد و ملتزم به فضای باز سیاسی هستند، بتواند اعتماد از دست رفته ی بدنه ی دانشجویان به مدیران گذشته ی دانشگاه آزاد اسلامی را باز سازی کند و ایده های ریاست جدید دانشگاه آزاد اسلامی را اجرایی کند، در غیر این صورت جامعه ی دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی باید کماکان در پی محقق ساختن آزادی در عرصه ی دانشگاه باشند.

انتهای پیام