حمله‌ی جبران‌شده!
محمد توکلی، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی نوشت:
رژیم اسرائیل پس از گذشت زمانی نسبتاً طولانی از حملات موشکی ایران به آن پاسخ داد و بر اساس آنچه اعلام شده به چند هدف نظامی در ایران حمله کرد.
آنها تاکید دارند که اهداف مورد حمله، نظامی بوده و گزینه‌ی حمله به تاسیسات نفتی و یا اتمی در دستور کار قرار نداشته است.
حالا که ساعات اولیه‌ی پس از این رخداد است شاید برای داوری قطعی زود باشد اما به نظر می‌آید که تصمیم‌گیران سیاسی و نظامی در اسرائیل نیز همچون تصمیم‌گیران ایران ترجیح داده‌اند که در حمله به دشمن خود از بیشترین حد توان استفاده نکرده و در بین سناریوهای موجود سناریویی را انتخاب کنند که کمترین صدمه به دشمن آنها و بیشترین بُرد تبلیغاتی برایشان را در پی داشته باشد.
قاعدتاً پس از این حمله بسیاری منتظرند که بدانند ایران چه تصمیمی خواهد گرفت و این جنگِ حالا دیگر مستقیم به کدام سمت و سو خواهد رفت.
در برابر تصمیم‌گیران جمهوری اسلامی ایران دو سناریوی کلی وجود دارد؛ نخست بی پاسخ گذاشتن حمله‌ی اسرائیل و دیگر، پاسخی وسیع‌تر نسبت به آنچه از سوی آنها رخ داده است.
مقام‌های نظامی پس از وعده‌ی صادق ۲ تاکید کرده بودند که ایران در پاسخ به حمله‌ی اسرائیل دست به حملاتی گسترده‌تر خواهد زد اما واقعیت این است که هر سخن را می‌باید در ظرف زمان و مکان خود شنید.
شرایط سیاسی منطقه و به ویژه مختصات آنچه در لبنان و غزه می‌گذرد روز به روز در حال تغییر و تحول است؛ در نتیجه نمی‌توان با کلامی واحد تا انتها پیش رفت.
از سوی دیگر آنچه گفته شده صرفا دیدگاه فرماندهان بوده و برای اخذ تصمیمات این‌چنینی فراتر از فرماندهان و دیگران نیز مشارکت خواهند داشت.
میان دو سناریوی پاسخ دادن و پاسخ ندادن میتوان به گزینه‌ای دیگر نیز توجه نشان داد.
بر اساس برآوردهای اولیه‌ای که از منابع غیررسمی به گوش می‌رسد حملات اسرائیل هر چند مهم بود اما با دفاع قابل قبولی از سوی ایران نیز همراه شد و میتوان با اندکی اغراق مدعی شد که دفاعی قوی در برابر حمله‌ای نه چندان قوی را شاهد بودیم.
اگر این ادعا را پذیرا باشیم آنگاه میتوان گفت که پاسخ ایران به اسرائیل همین دفاع قابل قبول بوده است.
آنها و دیگران پس از این دفاع به خوبی متوجه شده‌اند که حمله به ایران به سادگی آنچه همواره تبلیغ می‌کنند نیست.
تصمیم‌گیری همراه با تدبیر و به دور از شتابزدگی نیازمند بررسی سناریوهایی خارج از دوگانه‌های صفر و صدی است.
انتهای پیام
