اوج گیری نقدها به انتصابات
در روزهای اخیر با شتاب گرفتن انتصابات دولت در لایه‌های میانی و پایین، واکنش‌های ذی‌نفعان همچنین گروه‌های حامی در انتخابات به اوج رسیده است. بخشی از انتقادها جنبه‌ی شخصی و جریانی دارد و بخشی از روی دلسوزی است.
سه متن از بین مطالب دو روز اخیر در این باره را در زیر می‌خوانید.
کانال تلگرامی سلام در متنی با عنوان «شکاف و تحقیر جریان هوادار دولت پزشکیان با گفتمان وفاق» نوشت:
شاید کمتر کسی از هواداران و فعالان ستادی پزشکیان فکر می‌کرد که در آن روزهای انتخابات که پزشکیان دم از وفاق می‌زد، پس از تشکیل دولت اینگونه دچار احساس تحقیر و حقارت شوند.
فعال ستادی و هوادارانی که با تمرکز بر خطر وجود تفکرات جلیلی و حامیانش در ساختار دولت، جامعه را حساس و مشارکت را به نفع پزشکیان افزایش دادند و حالا با حضور نیروهای جلیلی و اصولگرایان تندرو در بدنه دولت احساس سرخوردگی و تحقیر می‌کنند.
از همان روزهای ابتدایی تشکیل دولت با معرفی مؤمنی و کاظمی و علی آبادی و دنیا مالی به عنوان وزرای دولت پزشکیان، زنگ هشدار برای بسیاری از اطلاح طلبان حامی پزشکیان به صدا درآمد اما بسیاری از نزدیکان به دولت با توجیه‌های مختلفی مانند اینکه معاونین وزرا و استانداران از جوانان و اصلاح طلبان خواهند بود، اعتراضات را کنترل کردند.
موج بعدی بهت و تحقیر اصلاح طلبان در انتخاب استانداران بعضی از استان‌ها شکل گرفت.
انتخاب بعضی نفرات که رسماً به اصلاح طلبان و دولت روحانی توهین کرده بودند و یا از حمایت جریان پایداری برخوردار بودند به عنوان استاندار، موجب اعتراضات جدی بسیاری شد.
اما باز هم ذی نفعان نزدیک به دولت با ماله کشی اعتراضات را کنترل کردند و شمردن تعداد استانداران نزدیک به اصلاح طلبان فضا را مدیریت کردند.
اما انتصابات در وزارت صمت و وزارت ورزش و جوانان، رسماً یک توهین بزرگ و تحقیر عیان به هواداران اصلاح طلب و حتی اصولگرای پزشکیان بود.
انتصاب معاون ضعیف‌ترین وزیر شهید رییسی به عنوان سرپرست نمایشگاه بین المللی در وزارت صمت و انتصاب حامی شناسنامه دار و بدنام سعید جلیلی در وزارت ورزش و جوانان به عنوان مشاور جوان موجی از اعتراضات را به وجود آورد.
رفتار و مدل پزشکیان در انتصابات نشان داد که استفاده از اصلاح طلبان توسط پزشکیان فراتر از پست‌های بی اهمیت در شورای اطلاع رسانی و نهاد ریاست جمهوری نخواهد بود.
غریبه نوازی دولت پزشکیان و تاکیدش بر استفاده از نیروهای جریان رقیب به حدی است که امروز این سؤال پیش آمده که اگر قرار بر حضور این افراد در ساختار اجرا و تصمیم گیری بود، چرا به پزشکیان رأی داده شد؟
مگر قرار نبود با رأی به پزشکیان خطر افراد نزدیک به جریان پایداری و سعید جلیلی از دولت و مردم مرتفع گردد؟
اگر مردم خواهان حضور این افراد در دولت بودند که به جلیلی رأی می‌دادند تا این افراد در بدنه دولت باقی بمانند.
گفتمان وفاق در دولت پزشکیان نه تنها عامل وحدت و همبستگی نشد بلکه خیلی زودتر از آنچه به نظر می‌رسید، باعث شکاف و دلسردی و تحقیر جریان همسو با دولت شد.
به قول معروف وفاق پزشکیان، خودی گداز و غریبه نواز است.
این رویکرد به زودی دولت را با چالش جدی سرمایه اجتماعی و بدنه هواداری روبرو خواهد کرد و در بزنگاه‌هایی چون انتخابات شوراها و …. که دولت نیاز به حمایت و پشتیبانی بدنه هواداری خود دارد، از آن بی بهره باشد و کسانی که در آرایش افکار عمومی و جهت دهی جامعه تاثیرگذار بودند با دلسردی از دولت فاصله بگیرند.
نقدی دیگر
عباس موسایی، فعال سیاسی اصلاح طلب هم در یادداشتی با تیتر «ملت را از اصلاح از درون ناامید نکنید!» در کانالی به نام چند ثانیه نوشت:
آقای دکتر پزشکیان
آقای دکتر عارف
آقای دکتر مؤمنی
آنچه در انتخابات اخیر رخ داد و با تلاش‌های کنشگران مدنی، سیاست ورزان اصلاح جو و با میدان داری مصلح بزرگ عصر ما جناب مستطاب آقای سید محمد خاتمی، موجب شکل گیری دوبارهٔ امید به اصلاح از درون گردید، نیازمند محافظتی هوشمندانه و ظرافتی ظریف‌تر از همیشه است.
هر چند تغییر دست فرمان نظام حکمرانی به سمت بهبود خواهی و در چارچوب وفاق ملی، امری پذیرفته و برآمده از درایت و تصمیم و تدبیری ملی آن هم در شرایط غلبه نتایج برآمده از فقدان تدبیر و تصمیم ملی و پسندیده است، اما انتصاب برخی افراد ناکارآمد، ناوفادار به منطق برسازندهٔ دولت و در تضاد با مطالبهٔ تغییر، برازندهٔ دولت وفاق ملی نیست.
بی التفاتی به منطق برسازندهٔ دولت چهاردهم و استحالهٔ وفاق به نفاق، مناسبات دولت با حامیان و بدنهٔ اجتماعی نگران را با مشکل مواجه خواهد کرد. دولت وفاق ملی از بلایی که استحاله طلبان به نام اعتدال، بر دولت روحانی تحمیل کردند، درس بگیرد.
آقایان محترم و مسئول:
اگر می‌خواهید بدانید چرا مردم را از استمرار دولت سوم روحانی می‌ترساندند، اندکی به سیاست داخلی استحاله طلبانهٔ آن دوران التفات داشته باشید. هیچ استاندار و فرمانداری، حاضر نبود از ایشان در مقابل حملات افراطیون، دفاع کند.
التفات داشته باشید که آن سرمایهٔ اجتماعی دولت ساز، چگونه قربانی سیاست داخلی انفعالی دولت تدبیر و امید شد و ناامیدی از اصلاح از درون را در پی داشت.
فرماندار پایتخت در دوران روحانی (عیسی فرهادی)، کسی بود که به طور علنی علیه آقای خاتمی کسی که پیروزی ۹۲ ناشی از میدان داری ایشان بود، دکتر عارف به احترام ایشان کناره‌گیری کرد و ملت به دعوت ایشان، به روحانی اعتماد کردند موضع گیری توهین آمیز داشت.
از بد حادثه، در دومین دولت برآمده از سیاست ورزی مصلحانهٔ خاتمی (دولت چهاردهم) نیز، بدون درس گرفتن از تجربهٔ ناموفق سیاست داخلی انفعالی روحانی، اعتماد به اصلاح از درون، دوباره در پای همان فرصت طلبان، از جمله همان آقای فرماندار!!! برای استاندار شدن، در حال به مسلخ بردن است، آن هم مستظهر به حمایت همزمان مخالفان دولت و اصلاح طلبی و البته برخی وزرای قوم سالار آقای خاتمی!
امید است که از تاریخ درس بگیریم و راهبرد اصولی اصلاح از درون را خدشه دار نکنیم.
نقد رئیس ستاد یک استان
علیرضا کفایی، رئیس ستاد پزشکیان در کهکیلویه و بویراحمد هم در یادداشتی تلگرامی با عنوان «عاقبت نامحمود! مسعود!» که به انصاف نیوز ارسال کرده است، نوشت:
صدمه ای که در دو دهه گذشته به اعتماد عمومی مردم وارد شده است نتیجه مستقیم نوعی خاص از زمامداری متوهمانه ای بود که عینیت آن را در مجلس و دولت های برکشیده و با کمترین میزان مشارکت شاهد بودیم و شاهد بودیم در بدترین و پریشان ترین وضعیت سیاسی و اقتصادی و در میان اعتراضات مردمی به ناکارآمدی ها و در عمیق تر کردن شکاف دولت_ملت و پدید آوردن بحران ها در ابعاد مختلف بجای اندیشیدن به انسان، آزادی، حق و عدالت، توسعه و پیشرفت؛ تمام هم و غم آنان از میدان به در کردن رقیب و مخالف فکری بود.
آمدن آقای پزشکیان و رای دادن حداقلی به وی با تلاش های شبانه روزی و در دل تهدیدهایی که می شد برای تغییر در وضع موجود بود و حاکمیت هم به همین نتیجه رسیده بود که می بایست تغییراتی در جهت افکار عمومی و به نفع مردم صورت پذیرد و البته رای ندادن اکثریت را حتماً باید در نظر داشت و دانست که اگر تغییرات وعده داده شده و آنچه مردم تصور می کردند رخ ندهد بی شک اعتماد عمومی آنچنان خدشه دار خواهد شد که دیگر امکان و فرصت بازسازی نخواهد بود؛ خاصه آنکه اکنون در شرایط بسیار دشوارتری قرار داریم و سایه جنگ و ناترازی ها در همه بخش ها خود را نشان می دهد، خطری هولناک سایه انداخته که نیاز مبرم به اعتماد مردم به نظام با توجه به رفتار و عملکرد آقای پزشکیان و دولتش و مدیران میانی دارد.
تحلیل اصلاح طلبان بر این نبود که دفاع و حمایت از پزشکیان تضمینی بر آزادی و دموکراسی خواهد بود که تصوری است از اساس نادرست و متوهمانه ولی اگر او را به رای بر نمی کشیدیم؛ شیطان سرکوفته مجالی دیگر می یافت؛ بازی با کلمات و استخدام عبارات ناهمگون در تعریف و تمجید از پزشکیان هم نمی تواند واقعیت ها را دگرگون ساخته و چیزی غیر از آنچه بر روی زمین واقعیت اتفاق می افتد تغییر دهد، باید مراقب بود تا به حقایق و معنای کلمات دستبرد زده نشود؛ صرف وعده و وعید هم اثری ندارد.
حقیقت روشن است؛ آقای پزشکیان هیچگونه وفاق ادعایی با قاطبه رای دهندگان و نیز لحاظ نظر رای ندهندگان ندارد؛ مجموعه دولت بی خاصیت تر از آنچه که تصور می رفت خود را نشان داده است؛ بند و بست های پشت پرده و توافق های نامیمون که خلاف مسیر رای مردم است، شبیخون ناجوانمردانه ای به نظر و رای مردم است.
ناخرسندی از رفتار سیاسی و عملکرد دولت شاقول خوبی است تا آقای پزشکیان قبل از هر امری خود را بسنجد و میزان رضایت مردمی را دریابد و انگار آنچنان خود را محصور همان گروه های اقلیتی که پیش از این مسبب اصلی مصیبت ها بوده اند؛ نموده که از نهج البلاغه هم کم کم دوری می جوید و اگر حکمتی را یادآور می شود، خلافش عمل می گردد.
برداشت عمومی اکنون این است که این هم خیمه شب بازی بود و فریبی دیگر؛ هرچه هست در مسیر رای مردم نیست؛ دیری نخواهد پایید که از هر سو اعتراضات آغاز خواهد شد و البته این دور آخر است، پس از این دولت و رئیس اش بن بست سیاسی و نارضایتی عمومی را شاهد خواهند بود و دیگر حامی و مدافعی نخواهد بود الا همان وفاقی که با غیر همسویان داشته است و آنان هم فقط به پست و رانت و خویشاوندگرایی و …. می اندیشند نه به ادامه پزشکیان و دولت ناکارآمد که اکنون دولت بی مبالات و بی مغز هم نام گرفته است.
با این وضعیت اسف بار و با مدیرانی اینچینین پیش بینی عاقبت نامحمودی! برای مسعود! می شود؛ احتمالاً خود او هم می داند و شاید هم همان مأموریت محمودی در نابود کردن اصولگرایان را مسعود برای نابودی اصلاح طلبان دارد.
انتهای پیام
