خطابه دبیر انجمن اسلامی دانشکده‌ی کشاورزی دانشگاه تهران که مقابل وزیر قرائت شد
19 آذر در دانشکده‌ی کشاورزی دانشگاه تهران بزرگداشت روز دانشجو به همت اعضای انجمن اسلامی این دانشکده برگزار شد. مهمان اصلی این برنامه وزیر کشاورزی دولت چهاردهم، غلامرضا نوری قزلجه، بود. دبیر انجمن اسلامی این دانشکده خطابه‌ای با مضمون معضلات محیط زیستی کشور و وابستگی آن‌ها به سیاست مقابل وزیر خواند که در ادامه آمده است:
با ادبیات مولایمان علی می‌گویم: به نام خدایی که دانه را شکافت…
و عیناً سخن مولایم را بازگو می‌کنم؛ که فرمود:
فَاِنَّکُمْ مَسْئُولُونَ حَتَّي عَنِ الْبِقَاعِ وَ الْبَهَائِمِ
«شما مسئوليد حتی نسبت به زمين‌ها و چهارپايان» و مسئوليت معنا پیدا نمی‌کند، جز با پاسخگویی.
من به نوبه‌ی خودم خدمت جناب آقای دکتر غلامرضا نوری، وزیر محترم جهاد کشاورزی خوش‌آمد می‌گویم و روز دانشجو را دانشجویان گرامی می دارم.
در اینجا من از زبان تشکیلاتی مقابل وزیر محترم سخن می‌گویم که همواره متخصصین و مهندسینی را به جامعه تحویل داده که صرفا تحصیل کردگانی نیستند که با عافیت‌طلبی و محافظه کاری، بی‌تفاوت از کنار درد ملت و درد طبیعت بگذرند. این تشکیلات همواره به عنوان پل ارتباطی بین اصحاب قدرت و سیاست با متخصصین در دانشگاه عمل کرده و می‌کند.
امروز از نتیجۀ سیاست‌هایی که در تلاش است دانشجویان را از اثرگذاری در آیندۀ و کشور خود دور کند آفت زده‌ایم و اکنون آنان را می بینیم که بیش از هر زمانی خود را از حاکمیت و سیاست کشور خود، دورتر حس می‌کنند.
اینجا از زبان این تشکیلات مقتدر و با اصالت ۸۳ ساله می‌گویم؛ تمامیت‌‍خواهی حکومت‌ها نه فقط تمام ارکان زندگی ملت، بلکه به معنای مصدریِ لغتِ تمامیت، خواهان بهره‌برداری و استثمار زمین، حیوانات و گیاهان است.
البته نه فقط حکومت حال حاضر بلکه ذات حکومت‌ها در سراسر دنیا شامل نگاهی با اولویت آخر به مسائل زیست‌محیطی‌ست و در نگاه اول تنها حفاظت از صندلی و منافع خودشان ملاک است.
ما منتقدیم اما باکی از تعریف اقدام صحیح نداریم. ما اقدام شجاعانه دولت در اتخاذ تصمیم صحیح به جای پاک کردن صورت مسئله را در باب حل مبنایی مشکل آلودگی هوا از طریق فرمان لغو مازوت سوزی در برخی نیروگاه را تحسین می‌کنیم اما از جانبی نمی‌توانیم چشم بر این مسئله ببندیم که کشور با تأمین سوخت نیروگاه‌ها به مشکل جدی خورده و چاره‌ای جز این فرمان ندارد.
نمی‌توانیم چشم بر بلایی ببندیم که قطعی برق بر سر کشاورزان و صنعت می آورد؛ کشاورزانی که با قطع برق از آب نیز محروم شده و خسارات جبران‌ناپذیری به محصولشان می‌رسد؛ محصولی که قرار است از هزار خان مافیای دلالان عبور کند تا اندک سودی شود برای کشاورز.
مطالبه ی صریح و رسمی ما این است: اقدام شجاعانه و اخذ تصمیم صحیح و آنی به جای ملاحظات مصلحتی برای حل بحران های زیست محیطی و ایستادن تمام قد مقابل فناوری هراسان در تمامی شئون از فناوری‌های کامپیوتری تا مهندسی گیاهان تراریخته.
چراکه حاصل کار نگرش فناوری هراسی، فقط محدود به تهدید امنیت غذایی نمی‌شود بلکه در این چهارچوبِ تفکرات متحجرانه است که جوانی و عمر و سرمایه‌های یک کشور به هدر می رود، چراکه فناوری هراسان با یک روش یکسان مواردی چون تعطیلی بیوتکنولوژی و گیاهان تراریخته و مسائلی از قبیل فیلترینگ اینترنت را رقم زدند و جز هدر رفت سرمایه سودی به کشور نیاوردند.
در مسئله‌ی تولید انرژی‌های پاک اقلیتی پافشاری بر تولید برق با انرژی هسته‌ای کردند که در تولید برق نه فقط در ایران حتی در جهان سهمی کمتر از ۱۲ درصد دارد و جز سال‌ها هزینه و حاشیه سیاسی منفی برای ملت ایران دستاوردی نداشته است. در حالی که ایران با دارا بودن ۸۵ میلیون هکتار بیابان است می‌تواند برای کل خاورمیانه و حتی جهان برق پاکِ خورشیدی تولید کند.
جناب آقای وزیر!
به هیات دولت برسانید دغدغه‌ی ما را. ما امروز برای تصمیم‌گیری‌های کلان و حساس مثل کنترل فوری گونه‌های مهاجم و متخاصم جانوری مثل سگ ولگرد و نیز گونه‌های گیاهی مهاجم در جنگل‌های هیرکانی شمال کشور نیازمند شجاعتیم.
هر لحظه تاخیر و تعلل در تصمیم‌گیری کلان برای این مسائل تهدیدی علیه تنوع زیستی و سلامت و بهداشت جامعه است.
از حضرتعالی به عنوان عضو هیئت دولت درخواست داریم حق زیست سازمان‌های مردم‌نهاد محیط زیستی به رسمیت شناخته شود. سرکوبی که امروز بر تشکل‌های سیاسی داخل دانشگاه اعمال می‌شود را به سمن‌های محیط زیستی خارج دانشگاه نشت ندهید.
ما مهندسین همیشه از اعداد و ارقام استقبال می‌کنیم، اما با قرائت آمار و ارقام در حیطه‌ی محیط زیست اشک‌هایمان جاریست. به چند مورد آن اشاره خواهم کرد.
متأسفانه می‌بینیم با وجود آنکه اخیرا از شدت نوسانات دمایی و تغییر اقلیم، یخچال‌های طبیعی به وسعت‌هایی در مقیاس اعجاب آوری مثل هشت برابر شهر تهران یا کل شهر لندن از قطب‌ها جدا و به اقیانوس‌ها ریخته می‌شود اما کماکان حکومت و دولت چهاردهم بی تفاوت از کنار مهم‌ترین اجلاس تغییر اقلیم یعنی cop29 به آسانی می‌گذرد.
ما شرمساریم از اینکه بگوییم حکومت ایران در چند سال اخیر به علت عدم پرداخت حق عضویت اتحادیه‌هایی چون IUCN ،اتحادیه بین‌اللملی حفاظت از طبیعت، از تسهیلات آن محروم است و از اتحادیه اخراج شده. این در حالی‌ست که کشور‌های مجاور چون پاکستان و عراق در حال استفاده از تسهیلات آن جهت جلوگیری از انقراض گونه‌هایشان هستند. این در حالی است که انقراض در کمین بیش از 100 گونه جانوری و 2400 گونه گیاهی در ایران است.
اساتید من می‌دانند نه این 2400 گونه بلکه حتی یک گونه می‌تواند به منزله‌ی نابودی یک اکوسیستم کامل باشد.
با تمام این فجایع که اقدام برای آن‌ها در همین حالا و در همین لحظه هم دیر است حکومت ما در پی حل کردن معضل چهل ساله‌ی بیرون بودن موی زنان سرزمینمان است!
از زبان سمن‌ها می‌گویم. اخیرا شاهد هجوم وزارت نفت که به بهانه‌ی طرح ملی و شورای عالی ملی به بکرترین تالاب هورالعظیم که در شمال آن است هستیم تا با این یورش قسمت شمالی آن نیز مثل قسمت جنوبی نابود گردد.
نابودی آخرین بقایای هورالعظیم، به معنای گسترش کانون گرد و غبار و تهدیدی برای تنوع زیستی و ایجاد ناپایداری اکوسیستم است.
افزایش گرد و غبار جان میلیون‌ها نفر را تهدید می‌کند. آیا استخراج نفت از جان ملت مهم‌تر است؟
ما خواستار جمع شدن همیشگی بساط مالچ پاشی در خوزستانیم.
از طرف دیگر می‌بینیم ارگان های نظامی با ساخت و ساز غیر اصولی به حریم باغ گیاهشناسی ملی هجوم می‌برند. اگر بخواهیم این هجوم‌ها و یورش‌هارا لیست کنیم یقینا از این مجال مختصر خارج می‌شود.
می‌دانیم ربط دادن این سرزنش‌ها صرفاً به این دولت و شخص وزیر آن هم در عرض صد روز امری به دور از انصاف خواهد بود. چرا که نا گفته یقین داریم از آن ادعای تحویل اسب زین شده‌ی حضرات حتی میخ نعلی هم به شما نرسیده است.
عرضم تمام و از آنجا که «امید بذر هویت ماست» با وجود همه‌ی این نا‌امیدی‌ها چونان سرو ایستاده‌ایم و استوار.
انتهای پیام
