نگاه مثبت اغلب تحلیلگران عرب به مذاکرات ایران

به گزارش بخش ترجمه ی انصاف نیوز نگاه تعدادی از تحلیلگران جهان عرب در پی می آید:

هر ناظر بی‌ طرفی‌ اذعان دارد که ایران، به رغم بدخواهی‌ها و کار شکنی‌های اسرائیل و برخی‌ دیگر کشورها، با استادی مذاکرات را با قدرت‌های برتر جهان مدیریت کرد. هر چند که این دور از مذاکرات به نتیجه نرسید اما تقریباً شکی‌ نیست که غرب در مذاکرات ۲۰ نوامبر چاره‌ای نخواهد داشت جز اینکه غنی سازی در خاک ایران را بپذیرد و نیز حق ایران را برای برخورداری از انرژی صلح آمیز هسته اى در چارچوب إن پی‌ تی‌ به رسمیت بشناسد.

هر دو دولت ایران و آمریکا به دلیل مذاکرات هسته‌ای تحت فشار فزاینده ی داخلی‌ هستند. در نتیجه، هر دوی این دولت‌ها خواهان پیشرفت، هر چند آهسته، در مذاکرات هستند. مقامات بلند پایه در هر دو کشور از روند مذاکرات حمایت کرده اند. اوباما از کنگره خواسته که از صدور تحریم‌های جدید علیه ایران خودداری کند و در طرف دیگر [آیت الله] خامنه‌ای هم حمایت خود از مذاکرات را اعلام کرده و مانع هجمه به تیم مذاکره کنندگان شده است. هر دو طرف هم سعی‌ دارند که از این فشار‌های داخلی‌ به عنوان اهرم فشاری بر طرف مقابل استفاده کنند. در عین حال، هر دو طرف، می خواهند دستاوردهای خود در مذاکرات را به عنوان موفقیت در عرصه ی عمومی‌ کشور‌های متبوع خود اعلام کنند.

اوباما می‌خواهد اعلام کند که با موفقیت مانع دستیابی ایران به سلاح اتمی‌ شده است بی‌ آنکه خیلی‌ از فشار تحریم‌ها بکاهد؛ [حسن] روحانی هم می‌خواهد اعلام کند که از شدت تحریم‌ها کاسته است بی‌ آنکه از حق غنی سازی کوتاه بیاید.

آنها که مخالف روابط حسنه با ایران هستند، دولت اوباما را به دلیل خریدن زمان به نفع جمهوری اسلامی سرزنش می کنند. اما در واقع، ایران حالا دیگر به ابزار، دانش و تخصص کافی‌ برای [فعالیت] هسته‌ای دست یافته است. در نتیجه ایران به مرحله‌ای رسیده است که می تواند غنی سازی با غلظت بالا را متوقف کند و به خواسته‌های جامعه ی جهانی‌ تن دهد. هرگاه هم که شرایط ایجاب کرد و ایران احساس ضرورت کرد می تواند این فعالیت‌ها را از سر بگیرد. در نتیجه سوال اصلی‌ دیگر توانایی اتمی‌ ایران نیست. آنچه که مخالفین مذاکرات، به خصوص اسرائیل، به دنبال آن هستند این است که مذاکره و توافق احتمالی‌ فی‌ ما بین ایران و آمریکا به نحوی انجام شود که منافع دولت یهود را تضمین کند!

ما فکر می کردیم این ایران بود که از جنگ، به رهبرى آمریکا، برای توقف پروژه ی اتمی‌اش نگران بود. اما تعجب اینجاست که ظاهراً این آمریکاست که از جنگ با ایران می هراسد. رییس جمهور آمریکا به کنگره اعلام می‌کند که صدور تحریم‌های بیشتر علیه ایران، در حین مذاکرات، می تواند به جنگ منتهی‌ شود. پس این همه سر و صداها در این سال‌ها برای چه بود؟ آیا بهتر نبود که پرزیدنت اوباما ایران را به حال خود رها می کرد تا به غنی سازی ادامه دهد و به سلاح هسته‌ای هم دست یابد، به جای اینکه تهدید‌های توخالی کند و ایران را تحت تحریم‌های سیاسی و اقتصادی قرار دهد؟ او حالا در موقعیت حساسی قرار دارد، که می تواند اجازه دهد ایرانی‌ها بی‌ درد سر از این مهلکه بیرون آیند.

راه درازی برای حل این معضل در پیش است، راهی‌ که بسیاری از مسایل دیگر را در منطقه تحت الشعاع خود قرار می دهد. یکی‌ از گام‌های اساسی‌ برای جامعه ی بین‌المللی این است که تضمین بگیرد که هرگونه توافق احتمالی‌ توسط تمامی‌ نیروهای تعیین کننده در نظام ایران پذیرفته شود. تضمین اینکه کسی‌ در ایران نتواند توافق هسته‌ای را از مسیر خود خارج کند (آنگونه که پیش از این اتفاق افتاد). و تضمین اینکه ایران به دنبال استفاده از هر موقعیتی برای وقت کشی‌ نیست. به همین دلیل است که قدرت‌های جهانی‌، احتمالاً تا تضمین‌های جدی اجرایی نداشته باشند، تمایلی به امضای توافق ندارند. تضمین اجرایی که ایران به دنبال سلاح اتمی‌ نیست. مساله ای که اگر خلاف آن ثابت شود تمام خاورمیانه عرصه ی رقابت غیر قابل کنترل اتمی‌ خواهد شد. شاید به همین دلیل است که مذاکرات اتمی‌ گام به گام پیش می رود و هر توافق مرحله ای به توافق بعدی می‌‌انجامد تا اینکه پس از ماه‌ها، توافق نهایی شکل بگیرد. حالا توپ در زمین ایران است و در دور بعدی مذاکرات (۲۰ نوامبر) مشخص خواهد شد که آیا ایران برای یک تغییر رویکرد واقعی‌ آماده است یا خیر.

به گزارش انصاف نیوز، بارها تاکید شده که فعالیت های هسته ای ایران صلح آمیز است و تاکنون هیچ گزارشی مبنی بر غیر صلح آمیز بودن این فعالیت ها از سوی آژانس بین المللی انرژی هسته ای منتشر نشده است.