خاطره یک دبیر دینی و قرآن باسابقه از ۴۵ سال پیش

«علی خدابخشی» دبیر دینی و قرآن در یادداشتی با عنوان «خاطره یک دبیر دینی و قرآن باسابقه از ۴۵ سال پیش» که در اختیار انصاف نیوز گذاشته، نوشت:

دوران کودکی وقتی با اتوبوس به سفرهای طولانی می‌رفتیم و بُعد مسافت خسته‌ام می‌کرد، از پدرم می‌پرسیدم: آقا کِی می‌رسیم؟ پدرم که بارها این راه را طی کرده‌بود و به خوبی کیلومترهای جاده و سرعت مجاز اتوبوس را می‌دانست، مثلا می‌گفت «۶ ساعت دیگه می‌رسیم، تازه اگه مشکلی پیش نیاد و ماشین پنچر یا خراب نشه». ولی من که تحمّل ۶ ساعت نشستن روی صندلی، آن هم بدون هیچ سرگرمی را نداشتم، با خودم می‌گفتم: «شاید تندتر بره و زودتر برسیم» و مرتّب جاده رو نگاه می‌کردم و دعا می‌کردم که مقصد نزدیک‌تر شود. غافل از اینکه پدرم با یک تقسیم منطقی از کیلومتر باقیمانده بر سرعت مجاز اتوبوس در هر ساعت به یک جواب صحیح دست یافته‌بود و تازه با امّاواگرهای جاده هم آشنا بود و قول قطعی نمی‌داد.

چقدر این روزها با مشاهدهٔ مناظرات و تبلیغات برخی نامزدهای ریاست جمهوری، خاطرات فوق برایم تداعی می‌شود. کاندیداهایی که گویا کاربرد جدول ضرب دوران ابتداییشان را هم بلد نیستند که برای حلّ مشکلات پیچیده‌ای همچون بیکاری و درآمد سرانه و امثالهم، نگاهی به استانداردها و نُرمهای کارشناسی بیندازند و سپس جدول زمانی مناسبی برای رسیدن به مقصد ارائه دهند. قرار نیست که مشکلات و امور عادی دنیوی و مناسبات پیچیدهٔ بین‌المللی با دعا و انداختن سفره و یا جادووجمبل حل شود؛ آن هم در کشوری که رییس‌جمهوری اختیاراتی محدود دارد و چندین نهاد دیگر هم داریم که گاهی همراهی لازم را با دولت ندارند.

قرآن کریم که راهنمای بشریت تا ابدیت است می‌فرماید:

” ولَن تَجِدَ لِسنّةِ اللّه تبدیلاً ”
و نیز
“لیس للإنسان إلّا ما سعی”

انتهای پیام