تحلیلی درباره بحران قطر و خاورمیانه
«محمدمهدی مجاهدی» جامعه شناس در یادداشتی تلگرامی درباره‌ی اتفاق امروز قطر [لینک] با عنوان «امنیت ایران در کنار حاشیه‌نشینانی در قصرهای شیشه‌ای که سنگ‌اندازی می‌کنند» نوشت:
قطع روابط دیپلماتیک عربستان، امارات، بحرین، و مصر با قطر به بهانه‌ی تروریسم نقطه‌ی عطفی حساس در روند تحولات شتابنده‌ی منطقه است.
پس از سفر پرسروصدای ترامپ به منطقه، و بالا گرفتن تنش لفظی میان حاشیه‌نشینان خلیج فارس، و هک شدن ایمیل سفیر امارات در آمریکا و درز اطلاعات حساس و سری، حالا قطع روابط کنسولی و دیپلماتیک این چهار کشور مهم عربی با قطر و بستن کلیه‌ی خطوط مواصلاتی هوایی و دریایی این چند کشور بر روی قطر، و نیز اخراج شهروندان قطری از بحرین، و این همه به بهانه‌ی مبارزه با تروریسم و حفظ امنیت ملی، ابعادی به تحولات منطقه می‌دهد، که می‌تواند به‌سرعت و آسانی به رخ‌دادهایی ژرفاشوب بینجامد.
از سوی دیگر، ترامپ مانند الگوی سیاسی محبوبش، دوایت د. آیزنهاور، به‌ویژه در مورد خاورمیانه یک مداخله‌جوی تمام عیار است. سابقه‌ی مداخله‌جویی آیزنهاور در خاورمیانه خصوصاً به دکترین معروف او در قالب «پیام ویژه به کنگره درباره‌ی وضعیت خاورمیانه» به تاریخ پنجم ژانویه‌ی ۱۹۵۷ مستند است.
ترامپ امروز بیش از هر زمانی دیگر، به صادر کردن بحران داخلی آمریکا در قالب جنگ و درگیری نیازمند است. حزب نتیانیاهو نیز برای پیروزی در رقابت‌های داخلی به بحرانی وسیع در خاورمیانه چشم دوخته است.
اکنون با سرعت بیش‌تری به موعد وضع حمل منطقه نزدیک می‌شویم. باید امیدوار باشیم با تدبیر قدرت‌های منطقه‌ای به‌ویژه ایران، مردم این منطقه‌ی حساس و آسیب‌پذیر به دهلیز وحشت جدیدی کشانده نشوند و بیش از این خسارت نبینند.
چنان‌که پیش‌تر در یادداشتی دیگر تحلیل کردم، اغلب قدرت‌های بزرگ و کوچک ذی‌دخل و ذی‌نفع و ذی‌نفوذ در خلیج فارس و خاورمیانه با انتخاب مجدد حسن روحانی و تداوم دولت تدبیر و امید آشکارا مخالف بودند. اینک با انتخاب هوشمندانه‌ی مردم، امکان تداوم تدبیر و امید در سیاست داخلی و خارجی ایران فراهم آمده است و کار قدرت‌هایی که به ناامنی ایران چشم طمع دوخته‌اند، چندان آسان نیست. با این حال، حفظ امنیت و ثبات ایران در منطقه‌ای آبستن تحولات ژرفاشوب به پاس‌داری از چراغ لاله در مسیر تندباد می‌ماند.
تداوم یافتن تدبیر و درایت در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران با انتخابات اردیبهشت ۹۶ در این شرایط خطیر منطقه‌ای نعمتی بزرگ برای ایران ست که باید با همگرایی ملی در عرصه‌ی سیاست خارجی، پاس‌دار و شکرگزار آن بود.
انتهای پیام
