اسلحهی مجلس ششمیها را هم گرفتند / دادن جواز و سلاح سلیقهای شده است
انصاف نیوز: نمایندهی مردم سنندج در مجلس ششم دربارهی حواشی ماجرای هفتتیر کشی محمود کریمی، با بیان اینکه «مداح نباید طبیعتا نیازی به اسلحه داشته باشد»، از پس گرفتن اسلحههای شخصی نمایندگان مجلس ششم در حدود سال 90 خبر داد و گفت: دادن جواز و سلاح هم سلیقهای شده است.
جلال جلالیزاده در گفتگو با خبرنگار انصاف نیوز، گفت: در جامعه ای که امنیت حاکم باشد و فرهنگ تسامح و مدارا رواج داشته باشد نیازی به اسلحه نیست، یعنی اگر در جامعه هر کس احساس کند که جان انسانها ارزشمند است و حقوق هر فردی باید مراعات شود نیازی به استفاده از اسلحه برای دفاع و یا گرفتن حق نیست. کشورهای اروپایی را نگاه کنید که شاه یا وزیر به راحتی در بازار راه میرود و خرید میکند، البته این محصول سالها زحمت و تلاش است تا جامعه به اینجا رسیده است.
نیاز نیست که هر کسی اسلحه داشته باشد
وی معتقد است: البته در جوامع مختلف به نسبت حساسیتها فرق میکنند و اینکه چه کسانی باید اسلحه حمل کنند باید دید طرف تا چه حد احساس ناامنی میکند و یا از لحاظ سیاسی تا چه حد مهم است و یا مخالف دارد که البته وظیفهی حکومت است که از جان افراد مهم و یا خطیر دفاع کند. فرهنگ جوامع هم فرق میکند، شما نمیتوانید جامعهای مانند افغانستان را با آمریکا مقایسه کنید، در آمریکا اسلحه آزاد است، اما در طول سال شاید به ندرت حوادثی اتفاق بیافتد. لذا لازم نیست در جامعهی مدرن که این همه نیروهای امنیتی و انتظامی هستند هرکسی اسلحه داشته باشد.
انصاف نیوز: با توجه به تایید داشتن مجوز محمود کریمی، آیا تصور میکنید همهی مداحها اسلحه داشته باشند؟
جلالی زاده: اولا من وجود صنفی را به عنوان مداح لازم نمیبینم، چون ما در دین تنها عالم و مجتهد داریم، نه مداح و نوحه خوان. ثانیا مداح نباید طبیعتا نیازی به اسلحه داشته باشد چون ظاهرا نباید دشمنی داشته باشد، مگر اینکه وابسته به نیروهای مسلح یا امنیتی باشد و از مداحی به عنوان شغل دوم استفاده کند.
+ همهی آدمهای مشهور حق داشتن اسلحه دارند؟ یعنی شهرت هم در دادن مجوز تاثیر دارد؟
– البته باید نهادهای مربوطه تشخیص دهند که چه کسی نیاز به داشتن اسلحه دارد و این نیز به احساس فرد برمیگردد که علاقه به داشتن اسلحه داشته باشد یا نه. گاهی برخی افراد ذاتا مسلح بودن را دوست دارند و عدهای از اسلحه بدشان میاید. خیلی از افراد متفکر و یا برخی از وزرای قبلی بدون داشتن نگهبان و اسلحهای در اجتماع حضور دارند و نیازی هم نمیبینند اما شاید کسانی هم باشند روزنامه نگار و مداح باشند و احساس نیاز به اسلحه بکنند. در مجلس ششم به نمایندگان سلاحهایی فروخته شده بود که هر سال جواز حمل آنها تمدید میشد که دو سال قبل سلاحها را مجلس پس گرفت و هنوز هم پول سلاحها را ندادهاند. یعنی دادن جواز و سلاح هم سلیقهای شده، در خط باشی جواز به شما میدهند و اگر نباشی از شما میگیرند. در حالی که نمایندگان در کشورهای دیگر تا آخر عمر دارای محافظ هستند.
+ چه مرجعی مجوز داده و پس گرفته؟
– مجوز را حفاظت مجلس داده بود و تسلیحات ارتش مجوز را تمدید می کرد
+ اطلاع دارید که قیمت اسلحه حدودا چند است؟ کسانی که حق حمل اسلحه دارند، از کجا میخرند؟
– خودتان زحمت بکشید به مراکز اسلحه فروشی بروید، به شما خواهند گفت؛ عاقبت جوینده یابنده بود.
+ تقریبا چند نفر در کشور به صورت قانونی اسلحهی شخصی دارند؟
– من آماری در این مورد ندارم، باید از تسلیحات ارتش و یا مراکز مربوطه پرسید.
+ آنها که اسلحه دارند، چه نوع اسلحه های کمری دارند؟
– بستگی به علاقه اشخاص دارد، سلیقهها متفاوت است.
+ حدس می زنید که چقدر اسلحهی غیر مجاز در کشور هست و از چه انواعی؟
– الله اعلم؛ با توجه به مسالهی انقلاب و جنگ و مرزهای شرق و غرب، حتما سلاحهای غیرمجاز وجود دارد. برو از عشایر بپرس.
+ چه قوانینی برای استفاده از اسلحهی شخصی داریم؟ کسی که مجوز دارد در چه مواقعی میتواند شلیک کند؟
همین قوانینی که دادن مجوز را به افراد توجیه کرده، نحوهی استفاده را هم مشخص کرده. یعنی نفس داشتن مجوز توجیه کنندهی استفاده از آن نیست. مشخص است هر زمان هر کسی که از سوی دشمن جان و مالش به خطر افتد، حق دارد از خود دفاع کند، نه در هنگام تصادف!
انتهای پیام