جرم قلیان برای فوتبالیست ها یا مداح ها؟

در حکم محرومیتی که توسط کمیته اخلاق صادر شده و حجت الاسلام علیرضا علیپور، دبیر کمیته رسیدگی به تخلفات اخلاق حرفه‌ای در فوتبال اعلام شده، پیام صادقیان، محسن مسلمان، ابارشی (پزشک)، خانبان (آنالیزور) و جوزی (سرپرست) تیم ملی زیر 22 سال به دلیل قلیان کشی در اردوی کیش تا اطلاع ثانوی محروم شده اند.

باشگاه خبرنگاران صداوسیما در این باره نوشت: «پرداخت 17 هزار تومان برای تماشای قلیان کشیدن فوتبالیست‌ها از جمله نقاط تاریک در بحث فرهنگی فوتبال است. با وجود اینکه فوتبالیست‌ها الگویی برای جوانان هستند اما به راحتی می‌توان برخی ازآنها را در قهوه‌خانه‌ها پیدا کرد. بهترین جا برای این افراد سفره‌خانه ای سنتی در اطراف میدان هفت تیر است که در آنجا چهره‌های آشنایی از جمله برخی فوتبالیست‌های معروف، و برخی از خوانندگان حضور دارند و نکته ی جالب آن پرداخت 17 هزار تومان برای تماشای این افراد از روی صندلی است».

هومن افاضلی، سرمربی تیم ملی زیر 22 سال در گفتگو با باشگاه خبرنگاران صداوسیما می گوید: برای یک ورزشکار حرفه‌ای کار درست و اخلاقی مناسبی نیست که قلیان بکشند زیرا الگوی جامعه و جوانان هستند. در شأن یک ورزشکار حرفه‌ای و هر کسی که همراهشان بوده نیست که قلیان بکشند و ما حتماً به این موضوع رسیدگی می‌کنیم.

هاشمیان، رییس کمیته ی پزشکی فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران نیز در مورد مساله ی تیم ملی امید در کیش و استفاده بازیکنان از قلیان گفت: متأسفانه در برنامه 90 شنیدم و خیلی متأسف شدم در واقع بازیکنان عصر تیم ملی الگوی جوانان جامعه هستند و باید گفت غیر از تأسف نباید چیز دیگری گفت. در مصاحبه‌های متعدد گفته شده که قلیان اثرات منفی زیادی را برای یک بازیکن به همراه دارد یکی بحث سلامتی دوم بحث اخلاق حرفه‌ای است سوم شئونات اجتماعی است و در اجتماع ما مرسوم نیست‌ چراکه شأن یک بازیکن در جامعه  پایین می‌آید. و چهارم مسائل آموزه‌‌های دینی است که بسیار مهم و تأثیرگذار است و مطمئن باشید اگر باورهای دینی ما زیاد باشد روی به استفاده از قلیان نمی‌آوریم. امیدوارم با قاطعیت کامل افراد مختلف شناسایی و برخورد لازم با آنها صورت گیرد تا هیچ وقت شاهد چنین رخدادی در سطح بازیکنان فوتبال آنهم در عرصه ملی نباشیم زیرا این بازیکنان الگو هستند و افکار عمومی جامعه را با این عملشان ناامید و دلسرد خواهند کرد.

سایت گل در این باره نوشت: «هرچه بیشتر به جمعیت توی چشم فوتبالیست‌ها ورود می‌‌کنی بیشتر متعجب می‌شوی، از اینکه برخی از آنها که به نوعی می‌‌توانند الگو و مدل رفتاری جوانان و نوجوانان شیفته فوتبالیست‌ جماعت باشند – و البته هستند –  رفتاری شبیه به الگوها ندارند و بدتر اینکه در برخی از وجوه شخصیتی خود جزو ضد الگوها قرار می‌گیرند! اصلا تا حالا شده فوتبالیستی بگوید تفریح محبوبش تئاتر و نمایش است یا یکی کتابخانه و آرشیو  فیلم شخصی داشته باشد؟ شده فوتبالیستی را چند هفته  متوالی در پیست اسکی یا مشغول بازی بولینگ ببینید؟ موسیقی چطور؟ چند درصد فوتبالیست‌های ایرانی ساز می‌زنند و چند درصدشان دستی به قلم برده‌اند تا چیزی بنویسند یا ترانه‌ای بخوانند؟ فوتبالیست معتاد به قلیان هم داریم! حتی اگر در این موارد اخیر ورودی هم داشته‌اند نه از سر شور و اشتیاق و عشق ذاتی به هنر بوده بلکه یا به دنبال شهرت بیشتر بوده‌اند یا برای تفریح مثلا  آلبومی داده‌اند یا در کاری تصویری و شنیداری شرکت کرده‌اند. همه  اینها را گفتیم تا بگوییم تفریح عمده فوتبالیست‌های ایرانی همان اتفاقی است که با در نظر گرفتن موارد فوق نگران‌مان می‌کند. از اینکه برخی الگوهای جوانان‌مان یا آنهایی که پوسترهایشان به دیوار اتاق کودکان‌مان نصب شده بهترین تفریح زندگی‌شان را پک زدن به قلیان‌های قد و نیم‌قدی می‌دانند که به نوعی تسلای خاطرشان است! البته موضوع وقتی جدی و دردناک‌تر می‌شود که بدانیم این مساله بسیار فراتر از تفریح پیش رفته، تا جایی که برخی فوتبالیست‌های امروزی حتی در بالاترین سطح به قلیان و قلیان‌کشی معتاد شده‌اند».

سایت اصولگرای دانا نیز در گزارشی نوشت: شاید عده‌ای پیدا شوند و بگویند که این مسائل در زندگی شخصی بازیکنان است و نباید حریم افراد را مورد تجاوز قرار داد اما وقتی بازیکنی از تیم باشگاهی‌اش که عموما هم دولتی هستند پول‌های آن‌چنانی می‌گیرد و خودش را تا حد یک الگو در جامعه بالا می‌برد باید اصولی را مورد توجه قرار دهد و از به وجود آمدن حاشیه‌هایی در زندگی شخصی‌اش جلوگیری کند. این‌که بازیکنانی جوان در قامت و پوشش تیم ملی راهی اردویی شوند اما ساعت 11 شب به بعد که در تمام دنیا ساعت خواب بازیکنان حرفه ای است تازه شب نشینی‌هایی شان را شروع کنند و دور همی قلیان می‌کشند باید موضوعی باشد تا سردمداران اخلاق گرایی در فوتبال درباره آن به افکار عمومی پاسخ دهند و بگویند چرا بر روی این تیم و این بازیکنان هیچ‌گونه نظارتی نبوده است. این‌که چرا مدیر و سرپرست تیم که باید از حضور بازیکنان در اتاق‌های شان مطلع باشد از چنین موضوعی بی‌خبر بوده نشان از بی خبری ایشان از وضعیت تیمی است که او باید مراقبش باشد. این موضوع نشان می‌دهد مقوله فرهنگ و اخلاق جایش در ورزش حرفه‌ای ما خیلی خالی است. این اتفاق عادی برای بعضی از تیم‌های باشگاهی است که البته از خوش‌شانسی آن‌ها فعلا کارهای‌شان رسانه ای نشده است. شاید. بازیکنان ما در همه رشته‌های ورزشی باید باید به این نکته توجه کنند که نگاه اکثر جوانان به آنهاست و باید طوری رفتار کنند که الگوی مناسبی برای قشر جوان جامعه باشند. خواندن خاطرات تیری هانری برای این گونه بازیکنان نمی‌تواند خالی از فایده باشد؛ آن‌جا که او نوشته:«در دوران فوتبالم هیچ‌گاه ساعت 11 شب را ندیدم و نمی‌دانستم آسمان در 11 شب به چه شکلی است!». به هر حال بعد از انتشار خبر قلیان کشی‌ فوتبالیست ها این بار تصویری از قلیان کشی والیبالیست‌ها در فضای مجاری منتشر شده است که جا دارد مسئولان توجه بیشتری به این قبیل موضوعات داشته باشند. قلیان کشیدن شاید تنها بخشی از دمل چرکین معضلات اخلاقی جامعه باشد که حالا سرباز کرده و خودش را عیان کرده است. بازیکنانی که پول‌های میلیاردی می‌گیرند اما کمترین توجهی بر روی اعمال و کارهای آن‌ها صورت نمی‌گیرد باید هم به دنبال قلیان بروند و یا درگیر معضلات اخلاقی متعدد شوند. شاید  نباید به این بازیکنان ایرادی گرفت؛ ایراد را باید از آن مدیران و مربیانی دانست که کمترین توجهی به وقعیت بازیکنان خودشان ندارند و آن‌ها را به حال خود رها کرده‌اند.

انتهای پیام