دولت مرد مردم دوست
به گزارش انصاف نیوز، «محمدصالح نقره کار» در یادداشتی با عنوان «دولت مرد مردم دوست» نوشت:
هفته دولت است و یادبود بزرگی های دولت مردان مردم دوست انقلاب؛ شهیدان غایب و بازماندگان حاضر که سلوکشان میراث معنوی انقلاب ما و سند موثق آن ارزش های والایی است که خونهای پاک نثارش شده است.
یاد باد آن دولت مرد مردم دوست که میگفت «ادب مرد به ز دولت اوست»، نخست وزیری هم داشتیم که نگاهش به مردم ابزاری و سوداگرانه نبود. بیزار از امتیاز و اختصاص برای خود و اطرافیان و مصر به زندگی مشبه به طبقهی محرومان. اشرافیت گریز و در عین حال وارسته از روی و ریا. زجر میکشید وقتی تکاثر و فزون خواهی صاحب قدرتی را میدید و نهیب میزد وقتی سفرهی مردم به کوچک شدن تهدید میشد.
مسوولیت پذیرفتن در جمهوری اسلامی را مرادف با اعراض از زخارف دنیا و دست شستن از قدرت برای کسب ثروت میدانست و میگفت به صحنه آمدن کسی که آمادگی این ایثار را ندارد مفسده دارد.
با همهی وجود مردم را دوست داشت. این حس در یک قاب کوچک از قول یکی از همراهان او تصویر میشود:
«روز 13 خرداد اول سالگرد امام خمینی در گرمای گزنده آن سال، ماشین کولر داری آماده کردیم تا به مرقد برویم. وقتی مهندس بیرون آمد و ماشین را دید در گوش من و بدون اینکه دیگران بفهمند گفت دلم نمیآید در شرایطی که مردم سختی به جان میخرند و از راههای دور و نزدیک به عشق امام پیاده و با صعوبت میآیند من به فکر خنکی مسیر خود باشم. بگذارید با پیکان خودم بروم»
همیشه خود را در برابر ایثار گران، خانواده شهدا و بلکه همهی مردم ناچیز میدانست و از منت گذاری سر مردم و تملق و بزرگ گویی در قبال شهروندان نه فقط بدش میآمد بلکه متاثر میشد.
باور دارم کسی که مهر مردم و نظام و ارزشها را در دل دارد و بذر صدق و صفا و صبر و گذشت در نهادش کاشته، نه نسخهی فتنه و خیانت که نماد شرف و نجابت است و امید که بزرگترهای انقلاب الگوی رفق و سلم و همبستگی برای ما نسل پسا انقلاب باشند و با استخلاص ایشان از حصر طاقت سوز، سرمایهی آشتی و دوستی برای فردای ایران خجسته باشد.
انتهای پیام
او بود که ديد و مدعي کور بود!