دفاعیه‌ای درباره تقدیر چهره‌های اصلاح‌طلب از قالیباف

روزنامه بهار نوشت: می‌گویند چرا چهره‌هایی که به اصلاح‌طلبی شهره‌اند برای قالیباف مراسم تقدیر و بزرگداشت برگزار کرده‌اند و افرادی همچون علی مطهری، سیدحسن خمینی، محمود دعایی و. . . از خدمات شهردار سابق تهران در دوازده سال گذشته به نیکی یاد کرده‌اند. نقاط ضعف و تخلفات قالیباف و همکارانش در شهرداری را یادآوری می‌کنند و بر این عقیده‌اند که دلیلی برای تقدیر از فردی با چنین پرونده‌هایی نیست. برخی بی اخلاقی‌های قالیباف در دوران انتخابات۹۶ را یادآوری می‌کنند و این مسئله را مطرح می‌کنند که چرا باید از فردی که علیه رییس‌جمهور روحانی و معاون اول او اتهامات سنگینی را نسبت داده تشکر کرد. این عده بر این عقیده‌اند که چنین فردی با چنان سابقه‌ای چه در شهرداری تهران و چه در روزهای انتخابات۹۶ شایستگی این حجم از تقدیر و تشکر را ندارد و ممکن است این مراسم‌ها و تمجیدها باعث شود که امر بر قالیباف مشتبه شود و تصور کند که منتقدان دیروز خطاها، تخلفات و نقاط ضعف شهردار سابق را به کل فراموش کرده‌اند. این نگرانی منتقدانِ تقدیر از قالیباف با توجه به روحیه‌ای که در قالیباف و همراهان سیاسی-رسانه‌ای او سراغ داریم کاملا قابل درک است و از جهاتی می‌توان به آنان حق داد که نگران این مسئله باشند اما آیا بین مواجهه اخلاقی با مسئولان گذشته و رفتار حرفه‌ای منافاتی وجود دارد؟ آیا نمی‌توان از نقاط قوت رقیب تمجید کرد و به طور همزمان هم منتقد و معترض خطاهای او بود؟

در این رسانه بارها از خطاهای قالیباف گفته‌ایم، از املاک نجومی که به گفته مقامات ارشد قضایی کشور در بخشی از آن «تخلف قطعی از مقررات قانونی» رخ داده است تا اتهام زنی‌های ناجوانمردانه او در مناظره‌ها و جلسات انتخاباتی، با صریح‌ترین کلمات از سیاسی‌کاری‌های شهردار سابق تهران انتقاد کرده‌ایم و از قراردادهای نجومی استخدام و واگذاری‌های غیرقانونی پروژه‌ها به پیمانکاران خاص گفته‌ایم اما آیا نمی‌توانیم با وجود همه این نقدها و اعتراضات که باید در مراجع ذی‌صلاح به دقت رسیدگی شود از تلاش‌های قالیباف هم تشکر کرد؟ مگر می‌شود که مدعی باشیم مسئولی (هر چقدر هم دور از مشرب فکری-سیاسی که به آن اعتقاد داریم) در دوازده سال حضورش در یک مسئولیت هیچ اقدام مثبت و شایسته تقدیری انجام نداده باشد؟ ! به نظر می‌آید که برخی ساحت سیاست را با رینگ بوکس اشتباه گرفته‌اند و تصورشان از رقابت سیاسی جنگ حق و باطل است، به گونه‌ای که هر اقدامی از سوی دیگر دنیای سیاست را نادرست، ضعیف و خطا می‌پندارند. وجوه اخلاقی سیاست‌ورزی در همین بزنگاه‌ها خود را نشان می‌دهد. تفاوت افرادی همچون آقایان مطهری، خمینی، دعایی و. . . با قالیباف در برخی حوزه‌ها کاملا روشن و مشخص است و نمی‌توان تقدیر این افراد از زحمات شهردار سابق تهران را به معنای همراهی سیاسی با قالیباف قلمداد کرد.
در مقابل این رفتار اخلاقی شاهد آن هستیم که گروهی از آن سوی بام افتاده‌اند و به محمدعلی نجفی پیغام می‌دهند که به نقاط منفی آنچه تحویل گرفته است توجهی نکند و گزارش وضعیت بغرنج شهرداری تهران را به مردم ندهد. این پیشنهاد که در کمال تعجب از سوی یکی از بزرگان جریان اصلاح‌طلبی هم مطرح شده است مخدوش ساختن رفتار حرفه‌ای در قبال مسئولیت است. همانقدر که رفتار اخلاقی در تقدیر از قالیباف رفتاری صحیح و شایسته توجه است، این پیشنهاد به شدت غیرحرفه‌ای و به نوعی نامحرم تلقی کردن مردم است. به نظر می‌رسد که نجفی باید از اشتباه رییس‌جمهور روحانی در آغاز به کار دولت یازدهم در تابستان۹۲ درس گرفته باشد. روحانی نیز به دلیل چنین پیشنهادهایی و البته مشی و روش خودش آن طور که باید و شاید مردم را از وضعیت کشور در ابتدای شروع به کار دولت با خبر نکرد و به همین دلیل در ماه‌های ابتدایی دولت زمان زیادی برای تعدیل انتظارات جامعه صرف می‌شد.

انتهای پیام