انتقام افراطیون از دانشگاه

یادداشت اصلی آخرین شماره ی نشریه ی سحر، ارگان انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران، با درخواست تغییر ریاست دانشگاه تهران، تاکید می کند: بی شک دانشجو و دانشگاه با تمام توان در حمایت از هر گونه اقدام وزیر علوم در راستای پاسخ به مطالبات دانشجویان ایستاده است.

دو بار احضار به مجلس، کارت زرد و تهدید مکرر به استیضاح، بخشی از رابطه ی پر تنش مجلس و وزارت علوم در ماه های گذشته بوده است. مجلس نشیان از ابتدای کار نشان دادند که سر سازگاری با وزارت علوم و هر آنکه سکاندار این وزارتخانه  شود ندارند. گویی اکنون که دوران همنوایی دولت و مجلس برای فشار بر دانشگاه به سر آمده، عده ای از نمایندگان قصد اضافه کاری و پر نمودن خلا ایجاد شده را دارند!

در دولت گذشته وزارت علوم، خود پرچمدار اعمال فشار بر دانشگاه بود. اخراج و بازنشستگی اجباری اساتید، ستاره دار نمودن دانشجویان و ایجاد فضای امنیتی در دانشگاه به روشنی بیانگر این موضوع است. این امر تا بدانجا پیش رفت که ”کامران دانشجو“ از یکسان نمودن دانشگاه با خاک سخن به میان آورد. این نگاه پس از انتخابات، و با انتخاب ”رضا فرجی دانا“ به عنوان وزیر علوم، به کلی تغییر کرد. وزیر علوم با انتصاب ”توفیقی“ به عنوان مشاور ارشد وزارت علوم نشان داد، روند بازگشت اساتید اخراجی و دانشجویان ستاره دار – که در دروره ی سرپرستی ”جعفر توفیقی“ بر وزارت علوم آغاز شده بود – ادامه خواهد یافت. این حکم و نیز انتصاب ”جعفر میلی منفرد“ به عنوان مشاور آموزشی وزارت علوم موجب شد تا نمایندگان به فرجی دانا کارت زرد نشان دهند.

در این میان تمامی اعتراضات نمایندگان، حول عناوینی چون ”حضور نقش آفرینان فتنه در جایگاه های مختلف وزارت علوم“ بوده است! فشار روز افزون  مجلس بر وزارت علومی که قصد حمایت از دانشگاهیان دارد، از حضور  نگرشی خبر می دهد که در سالهای گذشته دانشگاه و دانشگاهیان را به خودی و غیر خودی تقسیم کرده، و اقدام به حذف منتقدان و فعالین دانشگاهی می کرد. نگرشی که امروز در مجلس شورای اسلامی، علیه دانشگاه به تکاپو افتاده و قصد دارد تا از بازگشت ”عناصرِ به زعم ایشان مزاحم“ به داننشگاه ممانعت بعمل آورد.

اما آنچه که به ابزار  توجیه عملکرد نمایندگان بدل شده، استناد به حق قانونی مجلس برای کنترل دولت می باشد. چنین حقی و اختیاری صد البته از جانب جامعه به مجلس تفویض شده و  نماینده ی مجلس، آنگاه که حرکتی علیه منافع جامعه از جانب دولت رخ دهد بایستی از چنین اختیاری استفاده کند. با این وجود عملکرد ”نمایندگان ملت!“ چندان در راستای حقظ و حراست منافع جامعه قرار ندارد.

در حالی که  انتخابات بیست و چهار خرداد ماه، پیام جامعه را به وضوح نشان داد؛ و حمایت دانشگاه از  روحانی و کابینه ی وی، بویژه وزیر علوم، نیز بیانگر خواست و مطالبات دانشگاهیان بود؛ به نظر می رسد اقدامات مجلس نه در راستای احقاق حقوق دانشگاهیان، که در جهت حفظ شرایط و فضایی  است که در دولت پیشین بر دانشگاه حاکم بود.

 فشار مجلس بر وزارت علوم و به تبع آن دانشگاه، در شرایط کنونی، در راستای جلوگیری از ورود و رشد گروههای فکری  مختلف در دانشگاه است. هراس از رشد چند صدایی و شکل گیری گروهها و طیف های فکری گوناگون ریشه در انحصارطلبی و تمامیت خواهی دارد. دیدگاهی که تنها تفکر و نگرش خود را بر حق می داند، و دیگران را ملزم به پیروی.

مجلسیان به خوبی می دانند دانشگاهی که در آن گروهها و انجمن های گوناگون به فعالیت می پردازند، دانشجویانش اهل مباحثه و مطاله اند و اساتیدش بدون واهمه به ابراز آرای خود می پردازند، مبدا تحولات سیاسی و اجتماعی است. تحولاتی که لزوما خوشایند مجلس نشینان و همفکران ایشان نخواهد بود. بی شک چنین امری  برای آنان که جز خود و همفکرانشان را به رسمیت نمی شناسند، عامل هراس خواهد بود. و ایشان در راستای جلوگیری از باز شدن فضای دانشگاه از تمامی امکانات خود استفاده خواهند نمود. از همین رو، در برابر تفکری که به چیزی کمتر از اطاعت مطلق دانشگاه و دانشگاهیان، رضایت نمی دهد، و دانشگاه را ماشینی می پندارد که می بایست برای آن خط تعیین کرد، نباید قامت خم کرد.

وعده های رئیس جمهور، پیش از انتخابات، عاملی تاثیرگذار در اقبال دانشگاهیان به ایشان بود، و مسوولیت عمل به این وعده ها امروز بر عهده ی وزیر علوم است. از میان بردن فضای امنیتی، بازگشت اساتید و دانشجویان اخراج شده به خانه ی خود، امکان فعالیت گروه های فکری گوناگون، و به ویژه سپردن ریاست دانشگاه به شخصیت های دلسوز و خدوم دانشگاهی از  مطالبات محوری دانشگاهیان است. امر مبارکی که با تغییر ریاست دانشگاه اصفهان آغاز شد و به سایر دانشگاه ها چون علامه طباطبایی و دانشگاه یاسوج نیز رسید، خواست دانشجویان دانشگاه تهران نیز می باشد.