چرا معاون وزیر سرپرست دانشگاه تهران شد؟
دکتر علی محمد رشیدی، عضو هسات علمی دانشکده فنی مهندسی دانشگاه رازی کرمانشاه با ارسال یادداشتی به انصاف نیوز، نوشت:
در 29 بهمن خبری در باره ی اتمام دوره ی مسوولیت دکتر فرهاد رهبر در دانشگاه تهران و انتصاب دکتر امید معاون اداری مالی و مدیریت منابع وزارت علوم به عنوان سرپرست این دانشگاه منتشر شد که با استقبال عده ی زیادی از دانشگاهیان و مخالفت برخی دیگر مواجه شد.
در این میان یکی از نمایندگان محترم مجلس شورای به انتقاد از این تغییر و تحول پرداخت و با طرح این شبهه که ” آیا در مجموعه بزرگی چون دانشگاه تهران فرد مورد اعتماد و استاد باتجربه‌ای نبود که برای سرپرستی دانشگاه تهران معرفی شود؟”، انتصاب انجام شده را توهین به تمامی اساتید دانشگاه تهران دانست.
این انتقاد که ظاهر عام پسندی دارد به سرعت مورد استناد دیگر منتقدین هم قرار گرفت. اما دقت در متن حکم انتصاب دکتر امید نشان می دهد درست برخلاف آنچه ذکر شده، وزیر محترم با درایتی خاص با این انتصاب نهایت احترام را نه فقط برای اساتید دانشگاه تهران بلکه برای تمام دانشگاهیان ایران قائل شده است.
قسمت پایانی حکم انتصاب که می گوید “همچنین بایسته است نسبت به تشکیل شورائی از منتخبین دانشگاه به منظور ایجاد مشارکت حداکثری دانشگاهیان در پیشنهاد افراد شایسته به وزارت جهت تصدی ریاست دانشگاه اهتمام ورزید”، به خوبی گویای دغدغه ی دکتر فرجی دانا در باره ی فراهم کردن بستر لازم برای تبدیل روند انتصابات دولتی روسای دانشگاه ها به فرایندی انتخابی توسط اساتید دانشگاه و در نتیجه حفظ شان وجایگاه آنها است.
از آنجا که دکتر امید هم اکنون مسوولیت حساس معاونت اداری مالی وزارتخانه را بر عهده دارد، انتخاب شدن به عنوان رییس دانشگاه تهران برای ایشان وسوسه انگیز نبوده و لذا امکان بی طرفی سرپرست دانشگاه و اطرافیان او در تشکیل شورائی از منتخبین واقعی اساتید دانشگاه تهران برای پیشنهاد افراد به وزارت جهت تصدی ریاست دانشگاه افزایش یافته و احتمال تشکیل مهندسی شده چنین شورایی برای پیشنهاد فرد سرپرست به وزارت را کاهش می دهد.
در واقع دکتر فرجی دانا با این انتصاب نشان دادکه به دنبال یک رویکرد سیاسی و یا دنبال پز روشنفکری با به راه انداختن شبه انتخابات مهندسی شده نبوده بلکه به دنبال جلب مشارکت واقعی دانشگاهیان در تعییین سرنوشت خود و بنا نهادن آغاز راهی نوین برای خروج تاثیرپذیری چرخه انتصابی مسوولین دانشگاه از حوزه سیاسی به حوزه علمی و آکادمیک است و از این نگاه انتصاب به عمل آمده اهمیت مضاعفی یافته و برخلاف ادعای منتقدین، نه تنها در این انتصاب توهینی به اساتید معزز دانشگاه روا داشته نشده بلکه عزت و سربلندی و استقلال آنها و حفظ حرمت رای و نظر آنها با نهایت تدبیر و دوراندیشی دیده شده است.
انتهای پیام
