سه‌شنبه؛ نشست «جمهوری اسلامی؛ ریاستی یا پارلمانی؟»
به گزارش انصاف نیوز، نشست “جمهوری اسلامی؛ ریاستی یا پارلمانی؟” (اصلاح قانون اساسی تغییر فرم یا شیوه حکمرانی؟!) ؛ با سخنرانی مهندس سید مرتضی نبوی، عضو هیات حل اختلاف قوا، دکتر داوود فیرحی، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران و دکتر سید محمود کاشانی، حقوقدان، با مدیریت علی شکوهی، پژوهشگر سیاسی برگزار می شود.
این نشست به همت دو گروه حقوق و سیاست نظری انجمن اندیشه و قلم و با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز سه شنبه 2 آبان از ساعت 16 در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی واقع در خیابان استاد نجات اللهی، نبش ورشو برپا می شود. حضور خبرنگاران و عموم علاقمندان در اين نشست آزاد است.
در پیش درآمد این نشست آمده است:
ارسال نامه شماری از نمایندگان مجلس به مقام معظم رهبری برای بازنگری در قانون اساسی و تغییر نظام ریاستی به نظام پارلمانی، بار دیگر این موضوع را به میدان نقد و بررسی کارشناسان حوزه حقوق اساسی و علم سیاست کشاند؛ امری که برخی آن را حلال برخی مشکلات و معضلات ساختاری در نظام کنونی و گروه دیگر طرحی برای تضعیف جدی مردمسالاری یاد می کنند.
موضوع تغییر نظام ریاستی و تبدیل آن به نظام پارلمانی، در سفر سال 1390مقام معظم رهبری به کرمانشاه و بحبوحه تنش میان مجلس و دولت وقت، تنها به عنوان گزینه امکان اصلاح قانون اساسی مطرح شد و چندان دنبال نشد.
دغدغه اداره بهتر کشور با لحاظ تجارب انقلاب اسلامی و مشروطه و نیز امکان ارزیابی سایر نظام های سیاسی حاکم بر دنیا در کنار جستجوی الگوی حکمرانی مطلوب در تراز انقلاب اسلامی با پشتوانه ها ی ملی و بومی و دینی، انتظاری است که پس از گذشت 4 دهه از انقلاب انتظار مشروع شهروندان و تکلیف بایسته نظام حکومتی است و ضروری است افکار عمومی از پیامدها و ملاحظات اصلاح و توسعه نظام سیاسی حاکم بر خود مطلع شوند و افق روشنی از آن بدست اورند.
اکنون که گمانه زنی ها درباره تغییر نظام ریاستی ایران به پارلمانی در حال افزایش است، مردم حق دارند بدانند این تحول چه برایندی در حیات اجتماعی انها خواهد داشت و در این برهه نقش کنشگران حقوقی و سیاسی در تنویر افکار عمومی ممتاز است.
این نشست در صدد است به بحث و بررسی درباره این پرسشها بپردازد:
امتیازات و اختصاصات رژیم پارلمانی و ریاستی چیست و با تحلیل آینده پژوهانه و ناظر به پیشینه آن دو، کدام یک به عنوان نظام سیاسی آینده ایران مطلوب است؟، اگر به جای انتخاب رئیس جمهوری با رای مستقیم مردم، نمایندگان مجلس بخواهند کسی را به عنوان نخست وزیر انتخاب کنند، شاخص فساد و کارامدی، و لابیگری و شفافیت و شاخصهای مردمسالارانه دستخوش چه تغییراتی خواهد شد؟، نبود زمینه لازم و احزاب ریشه دار و قدرتمند در کشور که بتوانند انتخابات پارلمانی را به خصوص در شهرهای متوسط و کوچک، به درستی هدایت کنند، چه خطراتی برای آینده کشور در بر دارد؟، آیا نظام ریاستی مستقر در مواجهه با بحران ها و مدیریت ساخت قدرت در سپهر سیاسی ایران و حل مشکلات مردم موفق ظاهر شده یا خود زمینه ساز بحران و درگیری و پوپولیسم به جای کارامدی شده است؟، اگر قرار بر تغییر قانون اساسی باشد، رای مردم و اراده عمومی در این تغییر چه نقشی خواهد داشت و چگونه می توان بروز این اراده را آگاهانه تر و آزادانه تر ساخت؟
انتهای پیام
