ایران و پاکستان؛ دوست یا دشمن؟

به گزارش انصاف نیوز به نقل از دیپلماسی ایرانی، سایت پاکستانی dawn نوشت:

درحالی که ایران و پاکستان اخیرا در ماجرای گروگانگیری مرزبان ها درگیر شده اند، ساختار امنیتی اسلام آباد با یک پرسش کابوس گونه مواجه شده است. پس از اینکه مقامات تهران گفتند مرزبان های گروگان گرفته شده به خاک پاکستان منتقل شده اند، اسلام آباد با این پرسش مواجه شد که آیا تنها مرز امن اش یعنی مرز مشترک با ایران نیز به جرگه دیگر مرزهای ناامن این کشور افزوده شده است ؟ پاسخ به این پرسش در تعیین چشم انداز روابط خارجی اسلام آباد و همچنین آینده روند امنیت داخلی پاکستان اهمیت زیادی دارد.

به طور تاریخی، پاکستان همواره از ورای مرزهای یک هزار و 200 کیلومتری اش به ایران نگریسته است. در دوران پهلوی که به دنبال انقلاب اسلامی سرنگون شد، هلی کوپترهای ایرانی و ارتش پاکستان عملیاتی مشترکی را علیه جدایی طلبان در منطقه بلوچستان انجام می دادند.

تا امروز، این تنها نمونه ترکیب نیروی نظامی خارجی با نیروهای داخلی پاکستان در مبارزه با جدایی طلبان به شمار می رود . در واقع این همکاری ایران بود که راه را برای غلبه ارتش پاکستان بر جدایی طلبان بلوچ هموار کرد.

اما بر خلاف آرامش نسبی که  در مرزهای غربی پاکستان با ایران برقرار بوده، مرزهای شرقی این کشور که با هند مشترک است  ناآرام بوده است. در شمال غربی نیز پاکستان با افغانستان  مرز مشترک دارد که باز هم متشنج است. یک قسمت کوچک نیز در منطقه هیمالیا در شمال به چین می رسد که البته همچنان آرام باقی مانده است.

به این ترتیب جای تعجبی باقی نمی ماند که سیاستمداران پاکستانی در منطقه بلوچستان بگویند هرگونه سردی در روابط اسلام آباد به تهران یک نگرانی عمده به شمار می رود. همچنین انتشار اخباری دال بر احتمال حضور نیروهای ایرانی در خاک پاکستان به منظور پیگیری سرنوشت مرزبان های گروگان گرفته شده نیز بر نگرانی های اسلام آباد افزوده است.

این تنش ها همزمان با گزارش هایی است که اخیرا در مورد مذاکرات پاکستان با عربستان سعودی و بحرین مخابره می شود. محور این مذاکرات بر سر اعزام نیروهایی است که بتوانند به حل چالش های امنیتی این دو کشور کمک کنند. از سوی دیگر وزیر اقتصاد پاکستان نیز از اینکه نام کشور دوستی که اخیرا کمک مالی یک و نیم میلیارد دلاری به اسلام آباد داشته ، خودداری می کند. گفته می شود منبع این کمک مالی عربستان است. البته نواز شریف، نخست وزیر پاکستان می گوید که دولت او برای اعزام نیرو به منظور حفاظت از خاک یک کشور خارجی، هیچ تصمیمی ندارد.

این در حالی است که نواز شریف باید بین ریاض و تهران به عنوان اولویت های سیاست خارجی تمایز قایل شود. او می تواند در راس هیاتی بلندپایه به ایران سفر کند و به بهبود روابط دوجانبه کمک کند.

حتی برخی نیز پیشنهاد می کنند که پاکستان باید به پل زدن روی شکاف ایجاد شده بین ایران و عربستان سعودی کمک کند. البته آب شدن یخ ها بین تهران و ریاض هدفی دراز مدت و زمان بر است اما پاکستان می تواند دست کم برای حفاظت از منافع خود تلاش کند.

تحلیلگران بر این باورند که پایان دادن به رادیکالیسمی که سه دهه از عمر آن در پاکستان می گذرد و کشور را در معرض چند پاره شدن قرار داده به اصلاحات اجتماعی در پاکستان نیاز دارد. به طور روشن، بهبود و تقویت روابط با تهران نیز در آینده نزدیک برای پاکستان ضروری است. به بیان دیگر ثبات دراز مدت این کشور نیازمند مبارزه با رادیکالیسم از طریق سیاست های بادوام است.

انتهای پیام