ابطحی: چرا سیستم اجرایی از نظریه علم‌الهدی تبعیت می‌کند
محمدعلی ابطحی در خصوص وضعیت برگزاری کنسرت‌ها در شهر مشهد گفت: من مشکل خراسان را آقای علم‌الهدی نمی‌دانم، مشکل خراسان در این است که وقتی آقای علم الهدی نظریه فقهی خودش را می‌دهد چرا سیستم اجرایی از آن نظریه تبعیت می‌کند.
او در گفتگو با خبرآنلاین درباره آنکه حضور مستمر او در محافل هنری تا چه اندازه می‌تواند زمینه‌ساز نزدیکی دو قشر هنرمند و سیاستمدار شود، گفت: «من خیلی به این مسایل فکر نمی‌کنم، خودم به تئاترعلاقه دارم و نمی‌توانم نروم، هیچ وقت هم برای قضاوت آثار بچه‌ها نمی‌روم بلکه می‌روم تا لذت ببرم و نمی‌خواهم به عنوان سخنگوی سیاسیون در این برنامه‌ها شرکت کنم و رسالتی داشته باشم. بسیاری از مراسم و محافل را هم توصیه نمی‌کنم که سیاسیون نروند به دلیل آنکه فرد باید در آن فضای تئاتر قرار بگیرد تا رفتارش مشکلات جدید برای آن حوزه‌ها ایجاد نکند.»
او درباره چگونگی ایجاد تعامل میان هنرمندان و سیاستمداران توضیح داد: «به نظر من الزاما نباید مدام تعامل اتفاق بیفتد، مخاطبان حوزه فرهنگ و هنر مخاطبان ویژه‌ای هستند که در سال‌های اخیر با این حوزه خوب ارتباط برقرار کرده‌اند و دیگر ما شاهد سالن سینما، کنسرت، تئاتر خالی نیستیم. علی رغم همه این فضاهایی که راجع به کنسرت وجود دارد، تعداد سالن‌ها و امکاناتی که برای کنسرت است بسیار بیشر از مکان‌های دیگر است و رکورد هم می‌زند.»
ابطحی اضافه کرد: «اگر تعامل نباشد، شاید هرکسی مخاطب کار خودش باشد، همه نیاز نیست پای منبر بشینند، همه لازم نیست پای سینما و تئاتر بشینند. هرکسی می‌تواند در مکان متفاوت‌تری بنشیند و از تریبون خود حرف‌های دیگران را بشوند. از این حالت که بیرون می‌آید، عملا جامعه دچار تشویش می‌شود.»
این فعال سیاسی درباره موضع‌گیری‌هایی که سیاسیون درباره مسایل هنری مانند کنسرت‌ها دارند، گفت: «من این چهره‌هایی که در برابر برگزاری کنسرت موضع‌گیری داشته‌اند را بیشتر چهره مذهبی می‌بینم تا سیاسی، این نکته خیلی مهمی است. چهره‌های مذهبی دیدگاه‌هایی دارند که این دیدگاه‌ها بیشتر مبتنی بر مذهب است. هیچ ضرورتی ندارد که جریانات سیاسی تابع این افراد و دیدگاه‌هایشان باشند. من مشکل خراسان را آقای علم‌الهدی نمی‌دانم، مشکل خراسان در این است که وقتی آقای علم الهدی نظریه فقهی خودش را می‌دهد چرا سیستم اجرایی از آن نظریه تبعیت می‌کند.»
ابطحی افزود: «تفاوتی باید میان حوزه‌های مذهبی که رسالت عالی و اعتقادات و تفکراتشان هست با سایر حوزه‌ها قائل شویم و این دو طیف را در یک تقسیم‌بندی قرار ندهیم.»
او همچنین نظر خود را به عنوان چهره‌ای مذهبی درباره موسیقی اینطور بیان کرد: «من این نوع نگاه را اصلا تایید نمی‌کنم و معتقد هستم که موسیقی اساسا یک نوع نیاز غیرقابل انفکاک برای جامعه است، هر نوع موسیقی که باشد، این هنر دستوری نیست که مثلا حتما باید سنتی، پاپ و یا هر نوع دیگری را گوش دهیم. موسیقی ارتباط با درون است و درون آدم هم هر زمانی چیز متفاوتی می خواهد و آن چه که درون انسان در آن لحظه می خواهد مهم و اصل است نه اینکه سیستم اجبار کند که حتما این را گوش دهید. این دیگر موسیقی نیست و نمی تواند به درون فرد کمک کند و آن نیازی که دارد را رفع کند.»
انتهای پیام
