نعیمه‌اشراقی، وایبر و هیاهوی رسانه‌های زنجیره‌ای
انتشار خبری مبنی بر توهین نعیمه اشراقی به پیامبر و امام در شبکه مجازی وایبر از طریق چندین سایت و رسانه زنجیره‌ای، جالب توجه و عجیب است. خبری در یک خبرگزاری منتشر می‌شود و دهها سایت خبری به فاصله چند دقیقه، بدون توجه به صحت و سقم آن، همان خبر را منتشر می‌کنند. موضوع از این قرار است که این سایت‌ها مدعی هستند نعیمه اشراقی در گروهی با عنوان خبرنگاران اجتماعی در وایبر، به امام و پیامبر اسلام توهین کرده است!
به گزارش انصاف نیوز، سایت قانون در ابن باره چند نکته ی ضروری را متذکر شده است:
1- دبیر تحریریه سایت قانون آنلاین به عنوان فردی که در آن گروه حضور داشته و دارد و ناظر و شاهد اصل بحث‌ها بوده وظیفه دارد تا نسبت به بیان حقیقت اقدام کند.
2- اتهام اهانت به پیامبر عظیم‌الشان اسلام پذیرفته نبوده و نیست. هر چند نمی‌توان منکر اشتباه خانم اشراقی شد اما توجه به این نکته مهم است که این شوخی زشت، از سوی خانم اشراقی تهیه نشده بلکه کپی از جایی دیگر بوده است. نیت نعیمه اشراقی نه جدی و بلکه کاملا شوخی بوده است. ضمن اینکه نعیمه اشراقی رسما از این اقدام عذرخواهی کرده و خود را حامی و پیرو راستین پیامبر اسلام (ص) دانسته اشت.
3- اتهام توهین به امام (ص) از اساس پذیرفتنی نبوده و نیست. چند شب پیش در همان گروه خبرنگاران اجتماعی بحثی درباره اعدام مطرح بود. شخصی با نام کاربری سعید اقدام به توهین به حضرت امام (ص) کرد و نعیمه اشراقی از جرمت و حریم امام دفاع کرد. در ادامه به خانم اشراقی اعتراض کردند که چرا توهین به امام (س) را جرم می‌دانید؟! و نعیمه اشراقی هم تاکید کرد که توهین به امام(س) از نظر قانون اساسی جرم است. متایفانه تنظیم کنندگان این خبر، با بی اخلاقی تمام بخش‌های اصلی بحث را حذف کرده تا به سادگی و با تخریب یک فرد، مطامع سیاسی خود را به دست آورند.
4- اقدام خبرگزاری ها و سایت های خبری در انتشار این مطلب، مصداقی از بی اخلاقی وبی تقوایی رسانه ای است. نعیمه اشراقی بی احتیاطی کرده و این چیزی از مسئولیت او نمی‌کاهد اما واقعیت این است که نعیمه اشراقی اگر می خواست چنین حرفی را برای همه و رسانه ها بزند، جایی جز در یک گروه چند نفری در «وایبر» این کار را می کرد. آنچه مسلم است این بوده که تصور او انتشار این حرف ها در یک فضای خصوصی یا نیمه خصوصی بوده است. اسم این کار به نوعی سرقت و جاسوسی است. وایبر حریم شخصی افراد است. حتی اگر در گروهی هم بوده باشد، انتشار گسترده بحث‌های ردوبدل شده در آن غیر قابل توجیه است. چه آنکه در همان گروه افراد دیگری اعم از مسئول و مدیر و خبرنگار هم هستند که گاها در قالب شوخی سخنانی عجیب و غریب مطرح می‌کنند اما ظاهرا چون انان به این رسانه‌های زنجیره‌ای نزدیک‌تر هستند مطالبشان منتشر نمی‌شود.
5- سوءاستفاده از احساسات مذهبی مردم برای رسیدن به مطامع و منافع سیاسی، اقدامی نکوهش برانگیز و مردود است و در نهایت دود آن به چشم مذهب می‌رود. زمانی که رسانه‌های مدعی ارزش‌ها و مقدسات اقدام به نشر و بازنشر این مسادل می‌کنند، دیگر از هیچ شخص و گروهی انتظاری جز این نمی‌توان داشت. باد نکاریم که طوفان درو خواهیم کرد.
انتهایپیام
