شیب تند کشتی

«علی رضا ایمانخانی» در تحلیلی برای انصاف نیوز از وضعیت کشتی در مسابقات جهانی فرانسه  نوشت:

بعد از مسابقات جهانی فرانسه و کسب نتایج ضعیف و بد کشتی، مسوولان امر فرایند انتخابی در قسمت آزاد و جوانگرایی در فرنگی را عامل کسب نتایج ضعیف دانستد (البته شاید نایب قهرمانی فرنگی توجیهی باشد برای موفقیت. ولی نداشتن یک قهرمانی و حتی یک فینالیست که در المپیک هم تکرار شده بود نشان دهنده‌ی فاصله‌ی زیاد کشتی با روزهای اوج است). این ناکامی‌ها در مسابقات نوجوانان و جوانان به نوعی دیگر تکرار شد و در مسابقات امیدها این کلکسیون نتایج بد کامل شد. یعنی اگر بخواهیم این درد را به طور خلاصه بیان کنیم کشتی ما شد فقط حسن یزدانی و پنهان شدن متولیان امر پشت این قهرمانی.

عدم مبارزه‌ی کریمی با حریف اسراییلی و قهرمانی احتمالی او و کسب عنوان سوم، سپری است که فدراسیون از حالا جهت دفاع انتخاب کرده. ولی آیا تیمی که همگان انتظار قهرمانی و چند مدال طلا را از آن داشتند حتی با کسب عنوان سومی تیمی، نتیجه‌ی مطلوبی است برای تیمی که همگان انتطار قهرمانی را از آن داشتند؟ آیا لیاقت تیم امید فرنگی ما که تقریباً استخوان بندی المپیک توکیو است فقط کسب سه مدال برنز و بدون کسب یک طلاست. (جالب اینکه به لطف پخش زنده‌ی مسابقات عملاً ناداوری یا حادثه‌ی خاصی هم که باعث این ناکامی‌ها شود مشاهده نشد و حریفانی که ورزشکاران ما را مغلوب کردند بهتر و آماده‌تر و سرتر بودند)

ورزش ما امکانات کشورهای پیشرفته‌ای نظیر آمریکا و روسیه را ندارد. ولی آیا کشور قهرمان یعنی، گرجستان امکاناتی بیشتر از ایران دارد؟ کوبا چطور؟ من خودم با ورزشکاران و کشتی گیران این کشورها صحبت کرده‌ام؛ این‌ها آرزوی کشتی گرفتن در لیگ ایران و داشتن درآمد برای گذران زندگی را دارند.

پس اگر چه امکانات مادی انگیزه به کشتی گیر می‌دهد ولی قطعاً تنها دلیل شکست کشتی نیست. با یک حساب ساده بودجه‌ی فدراسیون کشتی را با ورزشی مانند ووشو مقایسه کنیم، به حل کردن مشکل نزدیک می‌شویم که دلایل شکست‌های پی در پی را باید در جاهایی دیگری جستجو کرد که به اختصار بیان خواهد شد.

با اندکی تأمل در مبارزات کشتی گیران ایرانی، ضعف تکنیکی و قدرت بدنی را می‌توان مشاهده کرد. عدم میل به کشتی تکنیکی، سعی در بردن و تمام کردن کشتی با حداقل امتیاز، عدم جسارت و شجاعت در کشتی، پیش باخته بودن در مقابل رقبای روسی و آمریکایی و به تازگی ژاپنی، نکات منفی جدیدی است که در کشتی حادث شده و اگر شما بعد از المپیک لندن تمامی مدال‌های کسب شده توسط کشتی گیران ایرانی در تمامی سطوح را جمع بزنید بزرگترین حلقه‌ی مفقوده نداشتن مدال طلا و قهرمانی است و این دقیقاً بر عکس چیزی است که کشورهای صاحب کشتی و ورزش دنبال آن هستند.

اهمیت مدال طلا در رنکینگ المپیک و شیوه‌ی جدید امتیازی مدال‌ها توسط اتحادیه‌ی جهانی کشتی دیگر جایی را برای امتیاز جمع کردن‌های بی حاصل باقی نمی‌گذارد و همه‌ی کشورها انرژی و توان و بضاعت خود را برای کسب مدال خوش رنگ به کار می‌برند تا برای کسب عنوان تیمی و توجیهی.

حالا این دردی است که بخش بزرگی از ورزش ایران به آن دچار شده که چند سالی است در کشتی و تکواندو و وزنه برداری و به تازگی در کبدی و بسکتبال نیز به آن اضافه شده که انشا الله در فرصت‌های آتی به آن خواهیم پرداخت.

انتهای پیام