مواظب اقدامات «دولت پنهان» باشیم / محمد شمس

محمد شمس در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز نوشت:

با گذشت تقریبا یک سال از پیروزی حسن روحانی در انتخابات خرداد 92، اما مخالفت مخالفان وی همچنان ادامه دارد و روز به روز بر شدت آن افزوده می شود. درصد بالایی از این مخالفت ها از طریق  پایگاه اجتماعی و معنوی مخالفان صورت نمی گیرد، بلکه از طریق امکانات آنچه به عنوان “دولت پنهان” نامیده می شود، به حسن روحانی و دولت وی تحمیل می شود.

آنها (کارگزاران دولت پنهان) از امکانات و اختیارات غیرخصوصی (از رسانه ها و مطبوعات گرفته تا نیروهای خود در بخش های مختلف و …) استفاده می کنند اما پنهانی و غیر مسوولانه. نمونه های بارز آنچه ذکر شد را بارها و بارها در طول یک سال گذشته شاهد بودیم (که در جای خود قابل بحث و بررسی است).

اما آنچه تا کنون نیروهای سیاسی – اجتماعی را در مورد آینده ی دولت مطبوعشان نگران کرده است نرمش بیش از حد دولت در مقابل اینگونه مخالفت ها، حملات و کارشکنی هاست. در واقع مردم و گروه ها و جریانات ریز و درشت اجتماعی حامی دولت، انتظار برخورد جدی تری از دولت نسبت به اینگونه اقدامات دارند، چراکه ادامه ی این روند آنها (مردم و جریانات و گروه های اجتماعی حامی دولت) را نسبت به آینده ناامیدتر می کند. مصداق آن، شاید واضح تر شدن انتقاد مردم نسبت به آقای روحانی باشد.

البته در جاهایی باید به مردم حق داد که اینگونه رفتار کنند، چراکه آن ها با شرکت پرشورشان در انتخابات سال گذشته، یک حرکت مدنی به منظور ایجاد یک رشته تغییرات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و … انجام دادند، در حالی که بهره اش را آنطور که می خواسته اند ندیده اند. بدون ترید ادامه ی این روند سبب نوعی آشفتگی اجتماعی نیز خواهد شد.

از طرفی با نزدیک شدن به روزهای پایانی توافق ژنو و لزوم دستیابی به توافقی جامع با 5+1، شاید منفعل بودن دولت نسبت به مخالفانش سبب شود، سیاست خارجی دولت نیز در عمل توسط این افراد فلج شود. به طوری که در عرصه ی بین المللی با وجود اینکه دولتمردان را خوش فکر و کارآزموده بدانند، اما آنها را فاقد اراده ی سیاسی برای اجرای نظراتشان در جامعه و عرصه ی بین المللی قلمداد کنند.

اما با وجود شرایط موجود و علم به اینکه حل و فصل بسیاری از مسایل زمانبر است، آقای روحانی و دولتمردان باید بر مردم و آگاهی و تصمیم آنها تکیه کنند، همچنین حضوری فعال در پوشاندن جامه ی عمل به مطالبات مردم داشته باشد و به هر قیمتی حتی به قیمت اخراج، از این اقدام دست برندارد.

فراموش هم نباید کرد که دولت تا رسیدن به نتیجه ی مطلوب حداقل با دو چالش بزرگ روبروست. نخست از سوی تندروهای داخلی جناح رقیب است. آنها آرزو دارند که حامیان دولت به خیابان ها بیایند تا آنها را به نام اسلام، یا امنیت ملی و … منکوب کنند، و دوم، منتقدان افراطی داخلی و اپوزیسیون خارج نشین هستند که به قول معروف “بیرون گود ایستاده اند” و علاقه دارند مردم به خیابان ها بیایند و با تندروها درگیر شوند، تا آنها (منتقدان افراطی و اپوزیسیون) از این آب گل آلود ماهی بگیرند.

انتهای پیام