گفت‌وگو با سه نامزد ایرانی سفر ابدی به کره مریخ
روزنامه ی اعتماد نوشت: آنها کریستف‌کلمب‌های مریخ هستند. اولین انسان‌هایی که قرار است تا زمانی که زنده هستند در سیاره سرخ زندگی کنند. سفر بی بازگشت به مریخ حالا به مراحل نهایی خود نزدیک می‌شود و از میان ٢٠٠ هزار نفر که در این پروژه ثبت‌نام کرده‌اند امروز تنها صد نفر باقی مانده‌اند. آنها باید چالش‌های زیادی را پشت سر بگذارند تا در میان ٢٤ نفر نهایی برای سفر یک طرفه به مریخ باشند. پروژه سفر به مریخ برای شرکت هلندی «مارس وان» است که با مشارکت کشورهای قدرتمند در صنعت فضایی قرار است شرایط زندگی بشر را در مریخ فراهم کند. در میان این صد نفر سه ایرانی هم حضور دارند. آنها تمام این مراحل را با موفقیت پشت سر گذاشته‌اند. سعید قندهاری، صادق مدرسی و الهه نوری سه مریخ‌نورد ایرانی هستند که هر کدام‌شان می‌توانند نام خودشان و ایران را تا ابد در مریخ ثبت کنند. مریخ ۲۳۰ میلیون کیلومتر با زمین فاصله دارد و سفر به آن هفت تا هشت ماه طول می‌کشد. فضانوردان این مدت را در فضایی بسیار تنگ (بسیار کوچک‌تر از اقامتگاه‌شان در مریخ) می‌گذرانند. از دوش گرفتن خبری نخواهد بود و استحمام با حوله خیس است. غذا هم کنسروی یا منجمد خواهد بود. مسافران مریخ برای جلوگیری از تحلیل عضلات باید روزی سه ساعت نرمش کنند و در صورتی که با توفان خورشیدی مواجه شوند، باید تا چند روز را در محفظه‌ای حتی کوچک‌تر در قسمت بیشتر حفاظت شده سفینه بگذرانند. پروژه مارس وان در سال ۲۰۱۱ با این هدف آغاز شد که استراتژی مسکونی کردن مریخ در سال ۲۰۱۵ تدوین شود. افراد منتخب در گروه‌های چهار نفره به مریخ اعزام می‌شوند و هر دو سال چهار نفر دیگر به جمع آنها اضافه می‌شود تا جامعه انسان‌های مریخ نشین به تدریج شکل بگیرد. افراد منتخب هشت سال تعلیم خواهند دید و هر دو سال چند ماه در انزوای کامل از دنیا قرار داده می‌شوند تا شرایطی مشابه آنچه اتفاق خواهد افتاد را تجربه کنند. دو مریخ‌نورد اقامتگاه فضانوردان را پیش از اعزام آنها به مریخ آماده خواهند کرد. سپس گروه اول فضانوردان علاوه بر کارهای تحقیقاتی، اقامتگاه و شرایط را برای گروه دوم آماده خواهند کرد.
باس لنسدورپ، مدیر عامل پروژه مارس وان در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی انگلیسی گفت کاهش قابل توجه تعداد داوطلبان برای یافتن افراد مناسب برای سفر به مریخ ضروری بوده است «این مریخی‌های مشتاق، به جهانیان امکان می‌دهند نظری کوتاه به کاشفان دنیای مدرن بیندازند». برای انتخاب این افراد، دکتر نوربرت کرافت، مسوول پزشکی مارس وان با داوطلبان از طریق اینترنت مصاحبه کرده و آگاهی آنها از خطرات پیش‌ِ رو، روحیه جمعی و انگیزه آنان را ارزیابی کرده است. افراد منتخب هر کدام در ویدیویی کوتاه به معرفی خود و انگیزه‌های‌شان پرداخته‌اند. به گفته دکتر کرافت، تعداد داوطلبان قوی زیاد و این کار انتخاب را «بسیار مشکل» کرده بوده است.«اعتماد» در گفت‌وگو با ایرانی‌های داوطلب سفر به مریخ درباره مراحل مختلف این پروژه و انگیزه‌های‌شان پرسید که چرا می‌خواهند به سفر بی بازگشت مریخ بروند و چه کارهایی تا امروز انجام داده‌اند.
به گزارش انصاف نیوز، گفتگوی سه نامزد ایرانی سفر به مریخ با اعتماد در پی می آید:
سعید قندهاری:
برای شروع تمدن انسانی به مریخ می‌روم
سعید قندهاری، ۳۴ سال دارد، او مدرک کارشناسی ارشد فیزیک از ایران و کارشناسی ارشد روابط بین‌الملل و حقوق بشر از نیوزیلند دارد. عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی بوده است.
چی شد که در این پروژه ثبت‌نام کردی؟
خوب دلایل زیادی برای این کار وجود داشت، برای من به شخصه مهم‌ترین دلیل داشتن زمینه قبلی در زمینه نجوم و اخترشناسی بود که از دوران دانشجویی به یادگار مونده بود. من لیسانس فیزیک کاربردی دارم و در دوران دانشجویی با نجوم و علی الخصوص بحث سیاه چاله‌ها آشنا شدم؛ این مباحث به آن اندازه برای من جذابیت داشت والبته دارد که زمانی که از این طرح اطلاع پیدا کردم پس از تحقیق و بررسی اولیه، درخواست ثبت‌نام خودم رو ارائه دادم.
بعد از اینکه در مراحل بالا انتخاب شدی چه حسی داشتی؟
حس‌های مختلفی دارم؛ در وهله اول حس هیجان و رضایت ناشی از انتخاب شدن و در وهله دوم یه اضطراب و استرس منطقی در خصوص مراحل آتی این پروژه و اثراتی که می‌تونه روی زندگی و مسائل شخصیم داشته باشه ولی درکل از شرایطی که دارم راضیم.
چه سوالاتی از شما پرسیدند تا در این مراحل قبول شدی؟
سوالات دو بخش داشت، بخش اول سوالات تخصصی و دانش محور در خصوص فضا، این پروژه و امکانات مورد نیاز بود و بخش دوم مشابه سوالات استانداردی بود که در تمام مصاحبه‌های کاری پرسیده می‌شه.
دقیقا چه مراحلی را پشت سر گذاشتی؟
ما تا به الان دو مرحله اساسی رو پشت سر گذاشتیم که البته می‌شه سه مرحله حساب کرد، مرحله اول مرحله آزمایش کلی و گزینش عمومی داوطلبان بود به این صورت که یه سری سناریوهایی از طرف شرکت تعریف شد و از ما خواسته شد که واکنش خودمون رو در رویارویی با این پدیده‌ها تشریح کنیم به عنوان مثال یکی از سوالات این بود: باذکر یه مثال واقعی از زندگی خودتون موقعیتی را تشریح کنید که در یه حالت فشار عصبی فوق‌العاده قرار گرفتین؛ نحوه مواجهه و نحوه مدیریت اتفاق پیش آمده رو توصیف کنین. در کنار این از ما خواسته شده بود یه کلیپ یک دقیقه‌ای بسازیم و درآن به صورت اجمالی بگیم چرا ما بهترین گزینه برای این ماموریت هستیم.
چند نفر تا این مرحله رسیدند و در ادامه چه می‌شود؟
برمبنای جواب‌های داده شده، از مجموع ٢٠٢٠٠٠ نفر کاندیداها، ١٠٥٨ نفر انتخاب شده که در مرحله بعد از اینها خواسته شد تا لیستی از آزمایشات پزشکی رو که دکتر کرافت، مسوول بخش پزشکی و گزینش داوطلبان مشخص کرده رو آماده کرده و ارسال کنیم؛ از این میان نهایتا ٧٠٥ نفر راهی مرحله دوم یا به زعم من مرحله سوم شدن. توی این مرحله از مجموع ٦٦٥ کاندیداهای باقی مانده مصاحبه رودررو و از طریق اینترنت انجام شد که در پایان ١٠٠ نفر؛ ٥٠ نفر مرد و ٥٠ نفر زن راهی مرحله سوم شدن.
از اینکه این سفر بدون بازگشت است ترسی نداری؟
سفر بی‌بازگشت در این پروژه به معنای مردن، خودکشی یا نابودی نیست. هدف از این پروژه ایجاد کلونی انسانی و شروع تمدنی انسانی روی سیاره مریخ است. بنابراین کسانی که به این سیاره اعزام می‌شن باید در این مسیر حرکت و فعالیت کنن و چون هر دوسال یک‌بار گروه‌های چهار نفره به این سیاره اعزام می‌شوند؛ گروه‌های پیشین باید زمینه و امکانات لازم رو برای ساکنین تازه وارد آماده کنن و بالطبع در این شرایط بازگشت به زمین گزینه مورد اعتنایی نخواهد بود.
خانواده‌ات چه نظری درباره این کار و سفر دارند؟
خوب طبیعتا این مساله خیلی قابل هضم نیست اینکه فکر کنی کسی که سال‌ها باهاش زندگی کردی برای همیشه داره می‌ره می‌تونه خیلی غم‌انگیز باشه ولی اگر به اهداف والایی که این سفر بر مبنای اون داره انجام می‌شه بیشتر فکر کنیم، واژه‌هایی نظیر ایثار، بشریت، علم و آینده در ذهن متبادر می‌شه که می‌تونه مشروعیت بیشتری به این پروژه ببخشه .
سفر به مریخ را چگونه می‌بینی؟
ذکر این نکته رو ضروری می‌دونم که جهل و ترس دو عامل تهدیدکننده جوامع بشری اند؛ در طول تاریخ جهل بشر هزینه‌های بسیاری رو بر ملت‌ها تحمیل کرده و ترس اونها برای غلبه بر این جهل عامل عقب‌ماندگی و توسعه نایافتگی اونها بوده. تاریخ همواره از انسان‌های شجاع که بر جهل خویش و زمانه چیره می‌شوند به نیکی یاد کرده و می‌کند.
صادق مدرسی:
امکان بازگشت هم فراهم شود، برنمی‌گردم
صادق مدرسی، ٣٠ سال سن دارد و در رشته زیست‌شناسی و علوم پایه تحصیل کرده است. مدرسی علاقه بسیار زیادی به مسائل نجومی داشته و معتقد است که این پروژه به بشریت کمک زیادی خواهد کرد.
چگونه با این پروژه آشنا شدید؟
من در مجله‌های مختلف علمی و سایت‌ها خبرهای علمی را دنبال می‌کردم، نزدیک به سه ماه قبل از ثبت‌نام در این پروژه از طریق اینترنت با این پروژه آشنا شدم و با آنها از طریق ایمیل صحبت کردم، بعد از اینکه اطلاعات کامل را درباره این سفر به دست آوردم منتظر شدم تا زمان ثبت‌نام برسد. حدود یک سال پیش بود که ثبت‌نام کردم و منتظر پاسخ آنها شدم.
در ثبت‌نام از شما چه سوالاتی را پرسیده بودند؟
ما باید به سه سوال پاسخ می‌دادیم که چرا داریم در این پروژه شرکت می‌کنیم؟ چرا فکر می‌کنیم که ما آدم‌های مناسبی برای این سفر هستیم و چه اندازه حس شوخ‌طبعی داریم و تعامل با دیگران داریم. به صورت کلی آنها دنبال انسان‌هایی بودند که با هر شرایطی سازگاری داشته باشند و با همه مردم در تعامل باشند، کسی که در شرایط سخت هم بتواند با مشکلات کنار بیاید. من همیشه با هر شرایطی کنار آمده‌ام.
دقیقا چه مراحلی را پشت سر گذاشتید؟
پس از اینکه ما در مراحله اول براساس پاسخی که به سوال‌ها داده بودیم، از میان حدود ٢٠٠ هزار نفر انتخاب شدیم باید تست‌های پزشکی می‌دادیم تا سلامت جسمانی ما تایید شود، این تایید از نظر قد، وزن، بینایی و شنوایی، مفاصل، بیماری‌های مزمن و جراحی‌های خاص بوده است، کسانی که در تست پزشکی انتخاب شدند ١٠٥٨ نفر بودند که بعد از این مرحله دکتر این پروژه با ما گفت‌وگو کردند.
چه نکته‌هایی را در گفت‌وگو با شما مطرح کردند؟
دکتر ناسا با ما گفت‌وگوهای زیادی را انجام داد. کسانی که در این مرحله پذیرفته می‌شدند ٦٦٠ نفر بودند. یکی از سوالاتی که این دکتر از ما پرسید این بود که فرض کن چهارسال پس از اینکه تو در مریخ بودی امکان بازگشت فراهم می‌شد، آیا تو بر می‌گردی یا نه؟ من پاسخ دادم که بر نمی‌گردم به این خاطر که من به آنجا می‌روم تا تجربیاتم را برای زمینی‌ها ارسال کنم.
پس از اینکه از شما این سوالات پرسیده شد، چند نفر انتخاب شدند و مرحله بعدی چیست؟
از این مرحله به بعد وارد چالش‌های تیمی می‌شویم و ما صد نفر به ٢٥ گروه چهار نفری تقسیم می‌شویم که باید چالش‌هایی را پشت سر بگذاریم. البته هنوز زمان و مکان این مرحله و کارهایی که باید انجام دهیم اعلام نشده است.
چه چالش‌هایی را باید پشت سر بگذارید؟
در طول این هشت سال باید با شرایط آب و هوایی مختلف و در جاده‌ها و مسیر‌های سخت زندگی کنیم و مثلا یک دوره آن اینگونه که متوجه شده‌ام در قطب است.
رشته تحصیلی شما چه بوده؟
من رشته علوم پایه خوانده‌ام.
درباره مریخ چه اندازه می‌دانید، خطرات این سفر را می‌دانید؟
من بیشتر سعی می‌کنم به شواهد نگاه کنم و سفرها و حرف‌هایی که مریخ نوردها زده‌اند توجه کنم و داده‌هایی که از آنها به زمین رسیده است را مطالعه کنم. ببینید نباید این سفر را یک طرفه بررسی کرد، شاید اگر خیلی از افراد با امکانات و شرایط این سفر آشنا می‌شدند موضع آرام‌تری نسبت به آن نشان می‌دادند و به بی بازگشت بودن آن فکر نمی‌کردند.
خانواده شما چه اندازه از سفر به مریخ استقبال می‌کند؟
خانواده من خوشبختانه از من حمایت‌های زیادی کرده‌اند. البته در ابتدا کسی فکر نمی‌کرد که به این مرحله برسم اما در تمام مراحل از من حمایت کرده‌اند. من از این بابت خوشحالم.
به نظر خودت چه ویژگی‌هایی داری که تا این مرحله انتخاب شده‌ای؟
من در تمام زندگیم هیچ‌وقت استرس نداشتم و همیشه سعی کردم با تمام شرایط زندگی کنار بیایم. من ١٠ مقاله به زبان انگلیسی در این باره در ژورنال‌های خوب چاپ کرده‌ام. در واقع یکی از دلایلی که باعث شد در این پروژه شرکت کنم علاقه و انگیزه برای ادامه زندگی بشر و حس ماجراجویی بوده است. ما در مریخ باید شرایط را برای آینده بشر فراهم کنیم.
با دو نفر ایرانی دیگری که در این مرحله انتخاب شده‌اند ارتباط داری؟
خیر متاسفانه هنوز نتوانسته‌ام با آنها ارتباط بگیرم اما خیلی مشتاق هستم که با هم در ارتباط باشیم.
الهه نوری:
برای رسیدن بشر به مریخ به این سفر می‌روم
الهه نوری، ٢١ ساله است و دانشجوی معماری خود را به طراحی و دکوراسیون علاقه‌مند می‌داند. او مشارکت در این پروژه را «آرزو» و «هدف مهم» می‌داند که به «جهشی» بزرگ در تاریخ بشر منجر خواهد شد. الهه به نجوم و اخترشناسی علاقه‌مند است و سازدهنی می‌نوازد. او از ۱۶ سالگی به کیهان‌شناسی علاقه‌مند شده و در آن دریافته که از کائنات چیز زیادی نمی‌داند، بنابراین شروع به مطالعه و تحقیق در این زمینه کرده است.
چه چیزی باعث شد تا شما در این پروژه ثبت نام کنید؟
در حقیقت این نخستین برنامه و پروژه‌ای است که به این اندازه با برنامه و منظم طراحی شده. این پروژه برای من هیچگونه ابهام و سوالی درباره مراحل مختلفش باقی نگذاشت. دلیل اصلی که جذب این پروژه شدم کشف سیاره جدید و اتفاقات تازه این سیاره بود. از نظر علمی ما می‌توانیم راه‌ها و دروازه‌های رسیدن بشر به آینده را در مریخ بررسی کنیم.
بی‌بازگشت بودن این سفر برای شما سخت نیست؟
دلیل بی‌بازگشت بودن این سفر این است که تکنولوژی بازگشت به وجود نیامده است، شاید اگر این تکنولوژی به وجود می‌آمد عده بیشتری برای این سفر انتخاب می‌شدند. هدف اصلی این سفر کلونی‌سازی روی این سیاره است و برای تمام کسانی که به این سفر می‌روند هزینه و سرمایه‌گذاری‌های زیادی انجام شده که اگر من برگردم تمام این هزینه‌ها هدر رفته است.
خانواده شما از این سفر حمایت می‌کنند؟
بله، خانواده من در تمام مراحل این سفر از من حمایت کرده‌اند و به جرات می‌توانم بگویم که نصف بیشتر این راه را مدیون خانواده‌ام هستم.
با توجه به اینکه در این سفر یکی از اهداف تولید مثل است و شرایط سختی برای زندگی وجود دارد شما مشکلی با این مساله ندارید؟
در توضیح علمی این پروژه قرار است در ده تا بیست سال اول فقط کلونی‌سازی صورت گیرد اما ما باید در ابتدا بتوانیم روی این سیاره زنده بمانیم و هر دو سال یک بار گروه تازه‌ای به نفرات اول اضافه می‌شوند که تجربیات تازه‌ای خواهند داشت، هدف کلونی‌سازی و پیدا کردن تمدنی است که قبلا در این سیاره بوده است.
انتهای پیام
