روشهای کلاهبرداری موسسهی مهاجرتی از زبان مالباخته
یکی از مالباختگان موسسههای مهاجرتی میگوید با توجه به پروندهی خودش و همگروهیها و سایر مالباختگان، متوجه الگویی مشابه و تکراری شده است که درنهایت این الگو باعث سود شرکت و ضرر متقاضیان میشود.
شاکی این موسسه مهاجرتی به انصاف نیوز میگوید «وضعیت اقتصادی نابسامان ایران و نگرانی خانوادهها از وضعیت اجتماعی و اقتصادی باعث شده هر کسی دنبال ایجاد شرایط بهتر زندگی برای خود و خانودهاش باشد.
متاسفانه روشهای مختلف مهاجرتی که بیشتر به صورت تک نفره و بر اساس تخصص افراد است، منجر به ایجاد فضای سوءاستفاده از پلتفرمی به نام استارتاپ شده است.
استارتاپها شرایطی را برای اقامت دائم شخص و خانوادهاش ایجاد میکنند و حتی با شکست کسب و کار استارتاپی، منجر به باطل شدن اقامت نخواهد شد. بنابراین چه چیزی بهتر از این گزینه برای سوء استفاده و فریب خانوادهها؟»
ادعای مالباخته دربارهی ۵ روش کلاهبرداری این موسسه
این آقا در توضیح روشهای «کلاهبرداری» این موسسه مهاجرتی به شکل فهرستوار میگوید:
«۱) استفاده از برخی ایدهها و قرارداد با صاحبان ایده با رقمهای بسیار ناچیز
۲) ایجاد دو قرارداد جداگانه اخذنامه حمایتی و قرارداد پی آر (permanent resident یا همان قرارداد دائم)
۳) تخصیص بیش از ۹۰ درصد مبلغ قرارداد برای گرفتن نامه حمایتی از انکوباتورهای ضعیف و استفاده از هر ترفندی برای دریافت آن
۴) هدایت و رها کردن متقاضیان در پیچ و خم پلیس مهاجرت و نوشتن قرارداد جدید برای شکایت در کانادا از پلیس مهاجرت و رها کردن مهاجران در دادگاه کانادا (از این طریق متقاضیان مهاجرت به دلیل خستگی از روندهای طولانی و پشت سر هم و همینطور هزینههای دادگاه خسته و سردرگم میشوند.)»
چگونه افراد را برای قرارداد بستن ترغیب میکنند؟
این متقاضی مهاجرت که هنوز کانادا نرفته است و نتوانسته پولش را از شرکت پس بگیرد میگوید «اولین و مهمترین دام، بزرگنمایی دربارهی زمان دریافت اقامت است. همچنین دربارهی طرحها هم اغراق میشود و ممکن است تمام این موارد به شکل شفاهی به متقاضی گفته شود؛ اما در عمل زمان طولانیتر میشود و طرح کاری هم به همان کیفیتی نیست که میگویند.
گذاشتن تبصره احتمال افزایش زمان، درصورتی معتبر است که قوانین کشور مقصد، بعد از قرارداد تغییر کند و ادعای زمان کوتاه کاملا فریبکارانه بوده و فقط برای پیشی گرفتن از رقبا است.
دومین راهِ ترغیب متقاضیان، رزومهسازی برای افراد بیاطلاع و گرفتن تاییدیه از متقاضیان است. به این ترتیب مسئولیت موفق نشدن گرفتن pr (اقامت) و رد شدن پروژه استارتاپ توسط پلیس مهاجرت، به گردن متقاضی گذاشته میشود. (پلیس مهاجرت بعد از بررسیها متوجه رزومهسازیها میشود.)
سومین گزینه، ناکارآمد جلوه دادن متقاضیان در کلاسهای منتورشیپ و پاسخگو نبودن آنها به سوالات مطرح شده در کلاسها است که منجر به دریافت نکردن نامه حمایتی میشود.
این در حالیست که موقع بستن قرارداد، طرح استارتاپ مشخص نیست؛ یعنی انتخاب طرح با شرکت مهاجرتی است و در مواردی سوابق فرد در نظر گرفته نمیشود. بنابراین انتخاب طرح به هیچ عنوان بر عهده متقاضی نیست.
روش دیگر، دخالت دادن دستگاه قضایی با ارسال اظهارنامه و ترساندن متقاضیان است.
مورد آخر، ایجاد تفرقه و اختلاف بین افراد گروه، به دلیل نسبت دادن علت شکست پروژه به افراد است و به این صورت اعضای گروهها، عامل تعویق کارشان را همگروهیشان میدانند، درصورتیکه در واقعیت اینطور نیست!»
انتهای پیام
