دکتر عسگرخانی بدون روتوش!
جواد نوری زاده، پژوهشگر علم سیاست، در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «دکتر عسگرخانی بدون روتوش!» نوشت:
درباره دکتر ابومحمد عسگرخانی فارغ‌التحصیل دانشگاه کوئینز کانادا و استاد رئالیست روابط بین‌الملل، سال ۸۹ نوشته بودم: کیهانیان سال‌ها او را مشکوک به جاسوسی می‌دانستند چون معمولاً رویه‌ای منتقدانه به سیاست خارجی ایران داشت. اما پس از داغ شدن موضوع هسته‌ای ایران چون دکتر عسگرخانی به‌جد معتقد بود «بمب اتم، امنیت می‌آورد» به یک‌باره محبوب دل کیهان و هم‌فکران شریعتمداری در رسانه‌های مشابه مثل وطن امروز، جهان‌آراء ، فارس و … شد..
او حتی برای تدریس به دانشگاه امام صادق دعوت شد تا در سیمایی متفاوت با تیپیکال اساتید آن دانشگاه (گیسوهای بلند و پیراهن آستین‌کوتاه) دانشجویانی معتقد به بمب اتم پرورش دهد. خصوصا این‌که در قامت یک رئالیست تمام‌عیار، متخصص رژیم‌های بین‌الملل بود، نظریه‌های روابط بین‌الملل را خوب می‌فهمید و حتی تجربه حضور میدانی در جنگ‌های صربستان و بوسنی و هرزگوین داشت.
آن مرحوم حتی در اوج فشارها بر ایران، خروج از NPT (پیمان عدم اشاعه هسته‌ای) را نیز تجویز می‌کرد و خواستار فعال‌تر شدن در معاهده CTBT (پیمان منع جامع آزمایش‌های هسته‌ای) بود، آن‌هم زمانی که ما اصلا عضو آن معاهده نبودیم…
عسگرخانی بارها در کلاس‌های درسی‌اش از جمله در کلاس ما به‌نقل از یکی از رسانه‌های غربی خود را به‌همراه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و محسن رضایی «پدر انرژی هسته‌ای ایران» می‌خواند.
او گردانندگان موضوع هسته‌ای در سیاست خارجی دولت آقای خاتمی (شامل سیروس ناصری، کمال خرازی و صادق خرازی، کاظم سجادپور، جواد ظریف، فرهاد عطایی و …) را «باند نیویورک» خطاب می‌کرد؛ عنوانی که پس از نقل آن توسط نگارنده در یکی از کلاس‌های دکتر ظریف، با عصبانیت ایشان نیز همراه شد..
با پیروزی روحانی و حاکم شدن اعضای همین تیم (ظریف و دوستان‌اش) در سیاست خارجی، عسگرخانی به حاشیه رفت و معروف‌ترین گزاره‌ای که از وی درباره سیاست خارجی به یادگار ماند این بود که «باید علف می‌خوردیم اما برجام را امضاء نمی‌کردیم» او هم‌چنین معتقد بود مذاکرات FATF، امنیت، اقتصاد و فرهنگ ما را هدف قرار می‌دهد …
شاید اگر زنده می‌ماند در دولت فعلی بیش‌تر محل اقبال بود ..
روح‌اش شاد
انتهای پیام
