نظر آیت الله منتظری درباره‌ی دست دادن با زنان
مسوول دفتر و شاگرد مرحوم آیت الله منتظری در یادداشتی تلگرامی با عنوان «حرکت ورزشکار ایرانی و فتوای کارگشای آیت الله منتظری»، می‌گوید که آن مرحوم در سال 1381 در پاسخ به یک دانشجوی ایرانی ساکن اروپا، با شرایطی دست دادن را جایز دانسته بود.
به گزارش انصاف نیوز، حجت الاسلام مجتبی لطفی نوشت: «چند روز گذشته [علی هاشمی، قهرمان وزنه برداری] ورزشکار ایرانی هنگامی که خانمی مدال برگردنش می آویزد با حرکتی عجیب و غریب رغم دست دراز کردن آن خانم، برای چند ثانیه سوژه خبری پر سرو صدایی ایجاد می کند. از این دست موارد به ویژه در مراودات دیپلماتیک کم نداریم یا باید فدراسیون‌های ما طی پروتکلی از پیش تعیین شده از تکرار این حوادث جلوگیری نمایند یا به فتوای مراجعی که در این موارد به جواز دست دادن با نامحرم فتوا داده اند مراجعه کرد.
15 سال پیش!
در اردی بهشت 1381 ایمیلی به دست آیت الله منتظری رسید. پرسش کننده دانشجوی ایرانی ساکن اروپا بود که با سفارت ایران همکاری داشت. اما مشکلی دارد و آن این که کارمندان سفارت ایران با خانم هایی که روابط دیپلماتیک دارند دست نمی دهند و این امر نوعی توهین به اسلام و فرهنگ ایرانی و توهین به خانمی تلقی می شود که دست خود را دراز کرده است. اومی گوید ما مجبوریم حرکات عجیب و غریبی انجام دهیم! خواهشمندیم برای این معضل چاره ای اندیشیده شود.
آیت الله منتظری در پاسخ، با شرایطی دست دادن را جایز دانستند:
1 . زن غیر مسلمان برای خود حرمتی قایل نشده و ترک آن را بی حرمتی به خود تلقی کند. 2 . در دست دادن قصد لذت و فساد نباشد که مطلقا جایز نیست. 2 . حلیت مبنی بر ضرورت عرفی است که در ضرورت به همان مقدار ضرورت حلال می شود. در پایان آیت الله منتظری از باب احتیاط می‌گوید اگر دست دادن با دست کش امکان دارد احتیاط خوب است.
این فتوا وقتی صادر شد که آیت الله منتظری در حصر خانگی ناشی از سخنرانی 13 رجب به سر می برد که در آن انتقاداتی را مطرح کرده بود. اما بیش از یکسال پس از آن که دیگر از حصر آزاد شده بود و کمتر کسی از این فتوا اطلاع داشت و پس از دست دادن خانم شیرین عبادی با یکی از فعالان سیاسی، این فتوا علم شد که چه نشسته اید! منتظری به دنبال توجیه دست دادن یک خانم با یک آقا ست و شروع حمله و پیش کشیدن مسایل سیاسی. آتش بیار معرکه روزنامه جمهوری، کیهان و برخی نشریات محلی چون 19 دی قم بود. القصه فتوایی که که می توانست کارساز باشد و مورد بررسی علمی قرار گیرد و برای خارج نشینان، دیپلمات ها و ورزشکاران کارگشا باشد با هوچی گری رسانه ای، رفت تا موجی علیه آیت الله منتظری ایجاد نماید. و کم له من نظیر…!»
انتهای پیام
خدا رحمت کند آیت الله العظمی منتظری را
من در مورد این مصداق خاص یعنی دست دادن یا ندان این ورزشکار نظری ندارم چون معلوم نیست مصداق ضرورت بوده یا نه . اما فتوای فقیه عالیقدر آیه الله منتظری هم سخن عجیب و تازه ای نیست. لُبِّ سخن ایشان این است که به هنگام ضرورت و بدون قصد لذت ،می توان با نامحرم دست داد؛ البته اینچنین هم نیست که اجازه داده شود انسان مُدام برای کارهایش ضرورت سازی کند و به بهانه ضروت کارهایی را که نباید بکند انجام دهد ! به همین جهت آیه الله منتظری در متن فتوا می فرمایند “ضرورت به همان مقدار ضرورت حلال می شود.”یعنی ضرورت واقعاً باید ضرورت باشد .همانطور که گفتم سخن ایشان سازگار باروح فقه اسلامی است . در فقه به هنگام ضرورت و فی الواقع شرایط استثنائی مثلاً آنجا که خوف از دست دادن جان باشد خوردن گوشت مردار هم جایز شمرده می شود و از این گونه مثالها فراوان می توان آورد. اما واضح است که در تمام کتب فقیه عالیقدرآقای منتظری اصل، بررعایت احکام اولیه یعنی همان حلال و حرامهای متعارف است و ضرورتها و موارد استثنائی بهانه ای برای بی بندو باری و بی توجهی به حکم خدا نمی تواند باشد . به عزیزان پیشنهاد می کنم برای اطلاع از دیدگاه آیه الله منتظری قبل از روایتهای دست دوم به متن نوشته های منتشره از سوی خود ایشان و من جمله رساله عملیه رجوع بفرمایند .
این به بازی گرفتن حکم خدا نیست؟ به اسم ضرورت و مقتضیات زمان