تجمع اعتراضی دانشجویان دانشگاه هنر [+عکس]
دانشجویان دانشگاه هنر امروز (چهارشنبه) در دانشکده کاربردی تجمعی صنفی و اعتراضی بارنگ و بوی هنر انجام دادند.
به گزارش ارسالی به انصاف نیوز شروع این اتفاق با یک تجمع خاموش و بدون شعار فقط با پلاکارد در محوطه و جلوی درب دانشکده کاربردی بود. در ادامه دانشجویان ربان‌های سیاه را به صورت نمادین گره‌زده و محوطه را ترک کردند. این تجمع در اعتراض به مشکلات دانشگاه هنر ازجمله مشکلات آموزشی، مشکلات هیات‌علمی و اساتید، مشکلات فرهنگی، حذف اردوهای دانشجویی، حذف برخی نشریه‌های دانشجویی، حذف برخی جشنواره‌های دانشجویی، کمبود تجهیزات و امکانات کارگاه‌ها، تجهیزات فرسوده قدیمی، نبود فضا و امکانات ورزشی، مشکلات عمرانی دانشکده‌ها، فضاهای نامناسب کلاسی و درسی، شهریه‌های سنگین دانشجویان شبانه تجمع کردند.
برخی دانشجویان معترض ادعا کردند حراست این دانشگاه با دانشجویان که مطالبات صنفی داشتند برخورد شدیدی داشت و پلاکاردهای دانشجویان که حاوی مطالبات صنفی‌شان بود را پاره کرد و می‌خواستند این تجمع صنفی را به حاشیه ببرند.
یکی از دانشجویان در تماس با انصاف نیوز مدعی شد که رییس این دانشگاه با استفاده از روابط فامیلی پسرش را به عضویت هیات علمی این دانشگاه درآورده و پسر دیگرش نیز در کلاس‌ها مدرس آزاد است. او مدعی شد که رییس حراست نیز خواهرزاده رییس دانشگاه است.
دانشجویان این دانشگاه پس این تجمع بیانیه‌ای را منتشر کردند که متن آن در پی می‌آید:
بسم‌الله رحمان الرحیم
ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ
دانشگاه هنر تهران در طول سالیان ازجمله مراکز آموزش هنر در کشور بوده و مانند تمامی دانشگاه‌های کشور فراز و نشیب‌های زیادی در دوره‌های مختلف و دهه‌ها به خود دیده است. این دانشگاه که در اساسنامه و اهدافش آن‌چنان‌که مسئولین آن در این سال‌ها می‌گویند در نظر داشته که به مهم‌ترین مرکز آموزشی هنر در کشور و خاورمیانه تبدیل شود لکن به خاطر بی تعهدی و بعضا بی‌مسئولیتی مدیران آن و البته مدیران بالادستی در وزارت خانه و غیره تماما از این اهداف در عمل عدول کرده است. همچنین بی‌تدبیری ریاست دانشگاه موجب شده است که سطح علمی دانشگاه در رتبه‌بندی از دانشگاه هنر اصفهان و هنر تبریز که سالیان سال به‌صورت دانشکده و زیرمجموعه این دانشگاه بوده‌اند پایین‌تر قرارگرفته است. سالیان پیش درزمانی که مدیریت‌های نا به‌جا و غیرفرهنگی به عینه در دانشگاه حاکم بود شاهد آن بودیم که از جنبه امکانات رفاهی، حقوق فردی که در بعضی دانشگاه‌های، های مختلف، حقوق انضباطی دانشجویان کشور حتی جزء ابتدایی‌ترین حقوق هستند در دانشگاه هنر احقاق نشدند. تا به دوره‌ای رسیدیم که تصور بر این بود که با رای به قانون‌مداری و اعتدال می‌توان این وضع را تسلی بخشد. با تغییر نسبی مدیران خوشحال بودیم که می‌توان فضایی مناسب برای تحقق روحیه علمی و آسایش و رفاه دانشجویان را اجرا کرد و به این مهم امیدوار بودیم، اما حال که فارغ‌التحصیلان و دانشجویان در حال تحصیل مشاهده می‌کنند ثمره این اعتماد و امیدواری متاسفانه چیزی جز رویایی
پوشالی و سرخوردگی نبوده است. (و در دل یاد دانشجویانی می‌کنند که قرار است سال‌های بعد با کلی امید همانند خودشان وارد این مکان شوند و تلخندی به وضع آنها می‌زنند) دانشگاه هنر امکانات عملی و، در ساختار هیات‌علمی گروه‌های آموزشی، فضای معماری و ساختمان دانشگاه علمی برای دانشجویان در بدترین وضع خود قرار دارد. سال‌هاست که شعبه باغ ملی که تصویرش نماد دانشگاه هنر برای مردم است شبه ویرانه‌ای بیش نیست، دانشجویان پردیس فارابی که مسئله آنها نالیدن از هزینه‌هایی است که جز کالایی سازی و پولی کردن آموزش چیزی در برندارد، امکانات کاری برای بچه‌های نقاشی، مجسمه‌سازی، گرافیک که بر اساس ذات رشته بر کار عملی استوار است به‌هیچ‌عنوان درشان آنها نیست. فضای کارگاه‌های نقاشی و گرافیک همچنان نامناسب و فقر امکانات اولیه برای کارگاه دانشجویان را اذیت می‌کند، دانشجویان رشته مجسمه‌سازی امکاناتی مانند سوله‌های بزرگ ندارند و در کارگاه‌هایی با وضعیت خطرناک آموزش می‌بینند و کار می‌کنند. تکیه‌گاه علمی برای رشته‌های تئوریک و نیمه تئوریک من‌جمله فلسفه هنر، ادبیات نمایشی، پژوهش هنر دانشجو را از انگیزه‌ای که قبل از ورود به این رشته داشتند سرخورده می‌کند و زمانی هم که به هیئت‌علمی‌ها نگاه می‌کنیم چیزی جز همان باسواد و دلسوز که کم هم، تلخند به صورتمان نمی‌نشیند. البته که حساب استادان متعهد نیستند از این موارد جداست. رشته‌های دیگر نیز وضعی از این بهتر ندارند رشته موسیقی که به امکانات عدیده‌ای برای پرورش دانشجویان نیازمند است بعضی امکانات حداقلی را ندارد و جدا از جنبه و نبود فضای آکوستیک برای کار، آموزش بر اساس سازهای از رده خارج چیزی جز اتلاف رشته‌های موسوم به هنرهای کاربردی مانند طراحی، وقت و استعداد دانشجویان این رشته ندارد پارچه، فرش، همچنین طراحی صنعتی امکاناتشان نه در حد نام دانشگاه است و نه در حد یک مکان علمی. تا چه زمانی دانشجویان عکاسی باید چشم‌به‌راه امکانات کارگاه‌های خود باشند تا به بهانه انتقال به باغ ملی حاصل این‌ها فقط خجالت و شرمندگی را برای مدیران در پی دارد. (ای‌کاش که این شرمندگی موثر بود!) رشته صنایع‌دستی به گفته خود دانشجویان: نبود فضای کارگاهی و تجهیزات مناسب، رفتن استادان خوب، نبود متریال، از دغدغه‌های اصلی‌شان است. آیا رواست که یک دانشجو فکرش به‌جای درگیری باعلاقه و رشته‌اش درگیر حقوق ابتدایی خود شود؟ دانشجویان ارشد نیز که مشکلات ارائه پایان‌نامه و پرداخت مبلغ‌های زیاد در دوره سنواتشان که در توان بیشتر دانشجویان نیست مسئله‌ای نیست که بتوان از آن ساده گذشت. فضای دانشگاه چقدر محدود است که مجبور هستند کارگاه‌های مختلف رابین بچه‌ها تقسیم کنند؟ پلاتوهای تئاتر هنوز تجهیز نشده و در وضعیت بدی بچه‌ها تمرین می‌کنند و کارهای کلاسی را ارائه می‌دهند. اگر محدودیت وجود دارد چرا در جهت رفع آن کوششی نمی‌شود؟ و اگر می‌شود چرا ما دانشجویان ماحصلی نمی‌بینیم؟ در کنار این موارد کلاس‌های بعضا غیراصولی که تنها وقت دانشجو را می‌گیرد نیز از دیگر مشکلات مشترک بین تمامی بچه‌های هنر است. دانشجویی که با هر نوع فکر و عقیده باید خود را درگیر با دغدغه‌های خودش و هنر کند چرا باید خیلی از کلاس‌های غیر لازم را از سر بگذارند و حس ابطال وقت و زمان را به دانشجو بدهد؟ مسئولین دانشگاهی آیا فکری و چاره‌ای نباید به حال دانشجویان سنواتی کنند که به‌صورت غیرقانونی در ترم‌های مجاز سنواتشان باید زیر بار مشکلات مالی سنگین بروند؟ آیا دانشگاه فقط پول گرفتن از دانشجو را بلد است و پیگیری را مسئولیت خود نمی‌داند؟ حال با تمامی این اوصاف آیا رواست ریاست محترم دانشگاه در مصاحبه با رسانه‌ها این اعتراضات و مطالبات را در حد جوسازی و مشکل عده‌ای قلیل بدانند و ذره‌ای احساس مسئولیت برای حل این مشکلات نداشته باشند و بدتر از این وضع دانشگاه را مطلوب هم بدانند؟ شما وضع دانشجویان را خوب می‌دانید؟ فکر می‌کنید که آنها در شرایطی مناسب در حال تحصیل‌اند؟ ای‌کاش اجازه دهید ما معترضین هم به دانشگاه تحت مدیریت شما برای تحصیل وارد شویم. اگر از صندلی ریاستتان پایین بیاید و وضعیت را ببینید هیچ‌وقت این سخنان را در رسانه‌ها مطرح نمی‌کنند. ما دانشجوییم و، کردید. ما نه حزب خاصی هستیم نه جبهه‌گیری می‌کنیم و نه جوسازی هستیم سال است ریاست این دانشگاه بوده 4. مطالبه به‌حق داریم و دیگر از این وضع خسته شده‌ایم اید؟ چقدر وعده‌هایتان عملی شده!!؟؟ چند بار در نشست‌های گوناگون با دانشجویان وعده داده‌اید و عملی نشد!؟ اگر هم شده ای‌کاش شفاف کنید و گزارش دهید تا ما هم متوجه شویم. چراکه حداقل ما چیزی را ندیدیم و تحقق وعده‌ای برای ما اتفاق نیفتاده است.
مشکلات این مهم‌ترین مرکز آموزشی هنر (به‌اصطلاح)، کم نیست. چند سال است که دانشجویان شعبه کرج قرار است به تهران منتقل شوند؟ پولی شدن برخی دروس چه علتی دارد؟ مسائل دیگری نیز وجود دارد که جای بررسی و نظر دارد اگر واقعا مسئول متعهدی وجود دارد و درد دانشجو را می‌فهمد.
– اخراج اساتید خوب و جایگزین با برخی اساتید که سواد آنها در حد هنرستان‌ها و یا کم‌تر از خود دانشجوست.
– کیفیت پایین آموزش
– کمبود فضای آموزشی و کلاس
– مشکلات دفاعیه دانشجویان تکمیلی
– هزینه‌های گزاف‌ترم های سنوات
– کم شدن سنوات مجاز کارشناسی
– حذف شدن بسیاری از جشنواره‌ها, و نشریات به بهانه نبود بودجه
– حذف شدن اردوهای دانشجویی
– نبود ترم آموزشی تابستان
-سوء مدیریت در اراضی پردیس کرج
– وضعیت نامناسب و اسفبار باغ ملی و دانشکده‌های دیگر که فضایشان در تناقضی خنده‌دار با اسم دانشگاه است.
– درگیری حراست و دانشجویان بر سر پوشش فرد که موجب نقص حقوق فردی دانشجو می‌شود
– درگیر کردن دانشجویان برای گرفتن مجوز انجمن‌های مختلف علمی و دانشجویی
– نبود امکانات ورزشی مناسب
– شفاف نبودن بودجه دانشگاه
– کمبود امکانات و تجهیزات اولیه کارگاه‌ها
– کمبود تجهیزات پلاتوها
سال ریاست 4 -عدم پاسخگویی مناسب به مطالبات به‌حق دانشجویان در
– پروژه‌های ناتمام عمرانی که علت تعلل در آنها مشخص نیست و همچنین شهریه دانشجویان شبانه که هر ترم بیشتر می‌شود و در مقابلش تنها کیفیت آموزشی پایین می اید!!
بعضی از این مشکلات شاید ابتدایی و مضحک به نظر برسد ولی ما در این‌چنین فضایی قرار است استعدادهای خود را بالفعل کنیم.
ریاست دانشگاه و تمامی سلسله‌مراتب ذی‌ربط ایشان موظف هستند که اقدامی برای اصلاحات ساختاری در بسیاری از موارد مذکور داشته باشند تا دانشجویان و همچنین خود مسئولین در
فضایی در حد نام دانشگاه هنر برای اعتلای هنر و بالقوه کردن استعدادها از هیچ تلاشی فروگذاری نکنند. باشد که هم دانشجویان و هم مدیران این مرکز مهم آموزشی در کشور تعهد خود به فرهنگ، کشور، و اخلاق انسانی را فراموش نکنند.
در آخر ما دانشجویان از وزارت علوم و مسئولین محترم آن سازمان خواستار پیگیری تمام موارد ذکرشده که مطالبه بر حق ماست هستیم و تقاضا مندیم ریاستی از جنس هنر و از بدنه دانشگاه هنر سکان‌دار دانشگاه هنر این مرزوبوم شود لذا تا احقاق این مطالبات دست از پیگیری برنخواهیم داشت.
صفحه پیوست تقدیم می‌گردد.)11 (امضای دانشجویان زیر گواه بر راستی این مطالبات قانونی و به‌حق به تعداد
این بیانیه در دبیرخانه دانشگاه هنر ثبت گردیده و بعد از چندین تجمع دیگر 96/11/3 (لازم به ذکر است در تاریخ دانشجویی هنوز پاسخ مناسبی در رابطه این مطالبات داده نشده است)
دانشجویان دانشگاه هنر تهران
انتهای پیام
