ماجرای خواهران غریب | سه سال انتظار برای پزشکی هیچ میشود؟
حمید انوری- خبرنگار انصاف نیوز:
«اطرافیانمان به ما گفتند که اگر دخترها پزشکی قبول شوند، بورسیه میشوند. هرجا که بگویید رفتیم، اما گفتند که نمی‌توانیم هیچ کاری برای شما کنیم و من به عنوان یک مادر خیلی برایم سخت است که بعد از سه سال تلاش، می‌بینم بچه‌ها رشته‌ی پزشکی قبول شوند، اما نتواند به دانشگاه بروند! در این سه سالی که بچه‌ها کنکور دادند شب‌هایی بوده که فقط سه ساعت خوابیدند. از خواب، خوراک و مهمانی زدند تا بتوانند پزشکی قبول شوند!»
این‌ها را مادر زهرا و فاطمه [اسم مستعار] با بغضی که در گلو داشت به خبرنگار انصاف نیوز گفت.
این دو خواهر از سال 93 است که کنکور می‌دهند. در این سال‌ها با رتبه‌هایی که آوردند، می‌توانستند رشته‌های دیگری هم بخوانند، اما فقط می‌گویند که به پزشکی علاقه دارند. سال گذشته زهرا توانست این رشته را قبول شود، اما وقتی برای ثبت‌نام به دانشگاه رفت به او گفتند که چون از اتباع افغانستان است، باید این ترم 9 میلیون و 680 هزار تومان شهریه بپردازی!
از سال 93 به بعد دانشجویان غیرایرانی که در دانشگاه‌های علوم پزشکی تحصیل می‌کنند، باید شهریه بپردازند که این مبالغ در برخی رشته‌ها سالانه تا 30 میلیون تومان هم می‌رسد. این بخشنامه مهاجران افغانستانی که در ایران متولد و با رتبه‌های برتری که در کنکور می‌آوردند را هم شامل شده است.
بیشتر بخوانید:
- صدای دانشجویان افغانستانی را بشنوید!
- پیگیری «شهریه‌های نجومی»، وعده‌ی پسر عموی وزیر
- سفیر افغانستان پیگیر حل شهریه‌های نجومی دانشگاه‌های ایرانی
- شهریه‌های میلیونی و انصراف دانشجویان نخبه افغانستانی از تحصیل
در طول سه سال گذشته با تصویب و ابلاغ این شهریه‌ها، شاهد آن هستیم که برخی از این دانشجویان با وجود قبولی از ادامه تحصیل انصراف داده یا بعد از گذشت چند ترم مجبور به ترک تحصیل شدند.
زهرا یکی از این دانشجویان است. او وقتی به دانشگاهی که در آن قبول شد، رفت، مسوول ثبت‌نام بعد از اینکه متوجه شد افغانستانی است به او گفت که برای ترم اول باید ۹ میلیون و ۶۸۰ هزار تومان پرداخت کنی و با افزایش واحدهای عملی در ترم‌های بعد، شهریه بیشتر میشود!
او وقتی این را شنید وضعیتش مانند آتشی شد که آب سردی بر رویش ریخته‌اند؛ با ناامیدی به هرجایی که فکرش می‌رسید مراجعه کرد تا راهی پیدا کند و بتواند ادامه تحصیل بدهد.
به اداره کل دانشجویان غیرایرانی سازمان امور دانشجویان رفت، اما از آنجایی که رشته‌های پزشکی مربوط به وزرات بهداشت میشود، او را بدانجا ارجاع دادند، وزارت بهداشت هم به زهرا گفت که تا دو سال پیش بورسیه می‌کردیم، اما الان بورسیه‌ای در کار نیست.
زهرا به انصاف نیوز می‌گوید که به سفارت افغانستان هم رفته است اما گویا بورسیه و کمک هزینه‌ی تحصیلی به مهاجرانی که در ایران درس خوانده‌اند، تعلق نمی‌گیرد!
پس از آن او به سازمان ملل و از آنجا به امور پناهندگان می‌رود. تنها راهنمایی و کمکی که آنها توانستند به زهرا کنند این بود که به او گفتند که موسسه «دافی»، ترمی دو میلیون و 500 هزار تومان کمک هزینه تحصیلی میدهد که البته متقاضی زیاد است و نیاز است که شما در دانشگاه ثبت‌نام کرده و یکی، دو ترم بخوانید!، اما او می‌گوید که ما همین اول کار مشکل داریم! مشکل اصلی ما «شهریه» است.
خانواده‌ی زهرا شرایط مالی خوبی ندارد، پدرش کارگر ساختمان و مادرش خانه‌دار است به همین دلیل از دانشگاه، درخواست مرخصی کرد تا بتواند لااقل زمان بخرد، اما چون ترم اول حساب می‌شد، با درخواستش موافقت نشد..
در ایران متولد شده‌اید؟
بله، متولد ایران هستیم.
در مورد زندگیتان بگویید.
در شهرستان کرج متولد شده‌ایم و چهار بچه هستیم. من و خواهرم که کنکور دادیم تا پزشکی قبول شویم، خواهر دیگری هم داریم که معماری دانشگاه آزاد می‌خواند و بردارم که دبیرستانی است.
در حال حاضر دانشگاه می‌روید یا نه؟
نه بخاطر شهریه نتوانستم بروم چون نمی‌توانستیم شهریه را بپردازیم.
رتبه‌تان چند شد؟
زهرا: رتبه‌ی من ۱۳۲۰ شد.
فاطمه [اسم مستعار] خواهرش: رتبه‌ام هشت هزار شد و پزشکی قبول نشدم، البته غیر از پزشکی انتخاب دیگری هم نکردم. اگر شهریه‌ای در کار نبود یکسال دیگر هم می‌خواندم.
سه سال کنکور دادید؟
بله، صبر کردم تا پزشکی قبول شوم.
در این سه سال نمی‌دانستید که شهریه باید بپردازید؟
نه، وقتی تابستان برای انتخاب رشته به مشاوره تحصیلی مراجعه کردیم، به مادرم گفت که مادر می‌دانی بچه‌ها شهریه دارند؟، مادر: مثلاً چقدر؟، مشاور: ترمی دو تا سه میلیون تومان شهریه‌شان میشود.
مادر: دو میلیون را هر جور باشد پرداخت می‌کنم.
چطور متوجه شدید که شهریه پزشکی ترمی ده میلیون است؟
مادر: دو، سه روز مانده به انتخاب رشته کنکور سراسری مشاور به ما گفت که شهریه‌ی بچه‌ها ترمی 10 میلیون است!، من هم شوکه شدم، اما به توصیه مشاور عمل کردیم و دخترها انتخاب رشته کردند، همان پزشکی را زدیم!
بعد از یک هفته‌ی کلنجار رفتم پیش مشاور و گفتم که نمی‌توانیم این ۱۰ میلیون را پرداخت کنیم. مشاور به ما گفت که می‌توانید چند روز دیگر رشته‌ای را که انتخاب کرده‌اید را عوض کنید.
مادر دخترهای افغانستانی با آهی گفت: اما خب بچه‌ها قبول نکردند که تغییر رشته بدهند.
زهرا ادامه داد وگفت: بعد از قبولی در رشته‌ی پزشکی وقتی به دانشگاه علوم پزشکی البرز رفتم، گفتند که ترم اول ۹ میلیون و ۶۸۰ هزار تومان باید پرداخت کنی و اگر ترم‌های بعدی تعداد واحدهای عملی بیشتر شود، شهریه هم بیشتر میشود.
بخاطر اینکه شرایط جور نبود. ترم اول درخواست مرخصی دادم اما قبول نشد و چون بیشتر از یکماه از زمان ثبت‌نام گذشته بود دیگر هم نمی‌تواستیم ثبت‌نام کنم.
زهرا ادامه می دهد و می گوید که نیمسال دوم هم، این رشته و دانشگاه قبول شده‌ام، رفتم سازمان سنجش تا از این طریق اقدام کنم.
یعنی چی که رفتید سازمان سنجش؟!
وقتی کارنامه سبزم آمد در آن نوشته شده بود که نیمسال دوم پزشکی البرز هم قبول شدم.
یعنی هم نیمسال اول قبول شدید و هم نیمسال دوم؟
بله
فکر کنید ترم دوم قبول شدید و دانشگاه شما را قبول کرد، چه کاری می‌خواهید کنید؟
نمی دانم! (با ناراحتی و حسرت)
یعنی بعد از سه سال تلاش می‌خواهید انصراف بدهید؟
فکر می‌کنید راه دیگری می‌ماند چون هر جا که رفتیم گفتند نمی‌توانند هیچ کاری برایمان کنند!
مادر دختران در این بین گفت که اول به ما گفتند که بچه‌های شما بورسیه میشوند.
چی کسی گفت؟
اطرافیانمان گفتند که اگر بچه‌ها پزشکی قبول شوند، بورسیه میشوند. هرجا که بگویید رفتیم، اما گفتند که ما هیچ کاری نمی‌توانیم برای شما کنیم و من به عنوان یک مادر خیلی برایم سخت است که بعد از سه سال تلاش، می‌بینم بچه‌ها رشته‌ی پزشکی قبول شوند، اما نتواند به دانشگاه بروند…
شب‌هایی بوده که بچه ها فقط سه ساعت خوابیدند. در این سه سال بچه‌ها از خواب، خوراک و مهمانی زدند تا بتوانند پزشکی قبول شوند
مادرش با بغض این جمله به خبرنگار انصاف نیوز گفت: «یعنی هیچ راه دیگری ندارد؟»
پرسشی که پاسخی برای آن نبود!
بهمن ماه سال گذشته زهرا با توصیه اطرافیان و ابراز امیداوری از اینکه درست میشود در دانشگاه ثبت‌نام کرد و در ابتدای ترم مقداری از شهریه را پرداخت و مقداری دیگر را به بعد موکول کرد تا در این مدت زمان بخرد!
انتهای پیام
در بیشتر کشورهای دنیا تحصیلات عالیه شهریه داره
ایرانیهایی که در هند و اروپا و سایر کشورها به دانشگاه میرن هم شهریه میدن
چرا اونها مشکلی نیست فقط مشکلات این خانواده مشکله؟
در بیشتر کشور های دنیا از جمله هند و اروپا , اگر ایرانی یا اتباع خارجی که در آنجا بدنیا آمده باشند یا حتی اگر چندسالی که درآنجا زندگی کرده اند,
تمامی مخارج تحصیلی آنها رایگان میشود, و همانند یک فرد بومی آن کشور ,از هر امتیازی برخوردار میشود
اما در جمهوری اسلامی ایران……….
آقای عسکری این بنده های خدا در ایران متولد شده اند طبق قوانین بین المللی ایرانی محسوب میشوند ، ان شاء الله به حق شون یعنی تحصیل رایگان برسند