از باب «تذکر» به جناب قرائتی عزیز

حجت الاسلام هادی سروش، مدرس حوزه، در یادداشتی درباره‌ی اظهارنظری از حاج آقا قرائتی نوشت:

🔰 حاج آقای قرائتی در سمینار اخیر «اقامه نماز» فرموده‌اند:

«اگر برای نماز همان اندازه که برای موسیقی هزینه می‌شد، هزینه می‌کردیم، الان وضعیت این گونه نبود»!

💠به محضرشان عرض می‌شود؛

✔️اولاً :

عهدنامه مالک اشتر، مهمترین دستور جامعِ حکومتیِ مکتب اهلبیت(ع) است .

در رابطه با نماز، امام (ع) رهنمون نمودند که؛ به نماز اهمیت بده.

اما سخنی از اختصاص بوجه برای اقامه نماز در آن متن متین دیده نمی‌شود.

✔️ثانیاً :

نماز در عین اینکه «عمود دین» است، اما بالاخره جزئی از دین است، و وقتی خدای نخواسته رغبتی به دین نباشد، نماز هم مانند دیگر اجزاء دین است و مورد رغبت نخواهد بود.

✔️ثالثاً :

وقتی جوان ما، گرفتار «معاش» خود است و از شرائط سخت اقتصادی نالان است، نمی‌توان تقاضای توجه او به امور «معاد» را داشت.

به تعبیر منسوب به پیامبر (ص) :

«من لامعاش له، لا معاد له».

بی جهت نبود که پیامبر (ص) در آخرین سخنرانی عمومی و رسمی خود قبل از رحلتش، حاکمان جامعه اسلامی را مورد خطاب قرار داد و سخن از نماز و حجاب و… ننمود، بلکه اظهار نگرانی از بروز خطر فقر در جامعه نمود.

✔️رابعا :

وقتی در ظاهر و باطن مسوولان جامعه، «روح نماز» که عبودیت و تواضع و رحمت است دیده شود، تردید نفرمایید که نماز بدون اختصاص بودجه، فراگیر خواهد شد.

🔻نتیجه؛

به گمان این طلبه ناچیز، اگر همین مقدار بوجه برای نماز از بیت المال در نظر گرفته نمی‌شد و امر نماز و مسجد و … مانند دیگر امور دینی به خود مردم واگذار می‌شد و مورد «مداخله» قرار نمی‌گرفت، چه بسا موفقیت در «اقامه نماز» بیشتر بود.

انتهای پیام