«فساد نتیجه‌ی حضور غیرفوتبالی‌هاست»

صادق درودگر فساد موجود در فوتبال را نتیجه‌ی وارد شدن افراد غیر ورزشی به این حیطه می‌داند، اما از طرف دیگر سرهنگ علیفر فساد موجود در فوتبال را بیش از 20 درصد نمی‌داند و معتقد است که نباید در این زمینه برجسته‌سازی شود.

بسیاری از مربیان و بازیکنان این ورزش پرطرفدار بارها دست به افشاگری و اعتراض درباره‌ی وجود فساد گسترده در فوتبال ایران زده‌اند؛ افشاگری‌هایی که تاکنون به جایی نرسیده و هنوز به گفته‌ی بسیاری نقش اصلی در این مستطیل سبز را نه بازیکنان و مربیان و سرمربیان، بلکه واسطه‌ها یا دست‌های پشت پرده‌ای بازی می‌کنند که از این راه سودی کلان را روانه‌ی جیب‌هایشان کرده‌اند.

در بخش چهارم پرونده‌ی فساد در فوتبال، گفت‌وگوی انصاف نیوز با صادق درودگر، مدیرعامل تراکتورسازی و سرهنگ علیفر، گزارشگر فوتبال را خواهید خواند:

درودگر: برای بدست آوردن رای، آمدند و تیم‌داری کردند

صادق درودگر مدیرعامل تراکتورسازی درباره‌ی فساد در فوتبال به خبرنگار انصاف نیوز گفت: «کسانی که عضو جامعه‌ی فوتبال نبودند آمدند و فساد را هم با خود آوردند. زمانی تیم پرسپولیس دست آقای علی پروین و تیم استقلال دست آقای پورحیدری، تیم ملوان دست آقای صالح‌نیا بود؛ درواقع خیلی از کسانی که آن موقع بودند فسادی نداشتند. این افراد برای عشق‌شان فوتبال بازی می‌کردند و بدون فوتبال زندگی‌شان معنایی نداشت. بعد از آن آدم‌های سیاسی وارد فوتبال شدند و این ورزش را برای رای جمع کردن انتخاب کردند تا نماینده‌ی مجلس شوند.

بعضا آنهایی که می‌خواستند پستی بگیرند یا پسرخاله، پسر دایی‌شان سمتی بگیرد وارد فوتبال شدند. بعضی‌ها بدهی بزرگ بانکی داشتند گفتند ما می‌خواهیم وام بگیریم، پول به بانک ندهیم، می‌خواهیم قدرت بدست بیاوریم بنابراین آمدند و تیم داری کردند!

هیچ کسی جرات پیشنهاد به من در دوران فعالیت در فوتبال را  نداشت. خود فوتبال و افراد آن سالم هستند ولی کسانی که آمدند با خود فساد آوردند.»

وی افزود: «استراتژی در فوتبال وجود ندارد‌. ما باشگاه نداریم و همه تبدیل به تیم شده‌اند. کسی نمی‌داند تفاوت تیم و باشگاه در چیست. یک طرحی برای جامعه‌ی ورزش می‌نویسند و برایش هزینه هم می‌کنند ولی رییس‌جمهور بعدی می‌آید و آن طرح را کنار می‌گذارند و اجرا نمی‌کنند. این موضوع به دلیل این است که افراد درست در جای خودشان قرار نمی‌گیرند؛ افراد کوچک را برای کارهای بزرگ و افراد بزرگ را برای کارهای کوچک می‌گذارند. وزارت ورزش، هیات دولت و مجلس باید برای مقابله با این موضوع ورود کنند.»

درودگر درباره‌ی خصوصی‌سازی در این حوزه گفت: «خروجی کارخانه‌های خودروسازی وقتی دولتی هستند پراید است. در ایران بخش خصوصی خصولتی است. اگر واقعا خصوصی شود، هزینه شود و منافع ملی در آن لحاظ شود در همه‌ی زمینه‌ها پیشرفت می‌کنیم.»

وی همچنین با تاکید بر اینکه اطلاع دقیقی از فساد حال حاضر فوتبال ایران ندارد، گفت: «متاسفانه در فوتبال پایه‌ نظارت کم‌رنگ است؛ چون اطلاع دقیقی ندارم نمی‌توانم صحبتی کنم، اما وقتی چیزی همه‌گیر باشد، حتما در حوزه‌ی ورزش و فوتبال هم وجود دارد.

فساد در تمام ادرات کشور وجود دارد. سازمان بازرسی و مرکز پژوهش‌های مجلس نشان می‌دهد که از نظر فساد اداری وضعیت خیلی بدی داریم و فوتبال هم از این موضوع مستثنی نیست.»

سرهنگ علیفر: فساد در فوتبال فقط مالی است

علیرضا علیفر درباره‌ی فساد در فوتبال ایران و دنیا به خبرنگار انصاف نیوز گفت: «سال‌هاست فساد در فوتبال اتفاق می‌افتد و بازیکنانی همچون علی کریمی، خداداد عزیزی از آن زیاد صحبت کردند اما فقط در حد حرف بوده و هیچوقت پیگیری جدی از سوی نهادی نشده است. فساد در داخل مستطیل سبز تنها در داخل ایران نیست بلکه در تمام دنیا اتفاق می‌افتد و انواع مختلفی از جمله فساد مالی و اخلاقی مثل تبانی، پولشویی، رابطه و… دارد. اما به این موضوع می‌شود هم با دید مثبت نگاه کرد و هم با دید منفی.

فوتبال علاقه‌مندان زیادی دارد و مورد توجه جوانان و نوجوانان دنیا است. نکات مثبت در فوتبال خیلی بیشتر از نکات منفی آن است. یکی از نکات منفی فساد است. ما نباید با عینک منفی به این قضیه نگاه کنیم، فساد در همه‌ی موارد و در همه‌ جای دنیا هست، منتهی باید درصد آن را ببینیم که در بعضی کارها فساد بیشتر است و در بعضی کارها کمتر. فوتبال درواقغ پدیده‌ای است که درمجموع برای سلامت جامعه مفید است.

فساد در کشورهای مختلف، درصدهای متفاوتی دارد من فکر می‌کنم که در کشور ما هم فساد بیشتر از ۱۵ درصد و حداکثر ۲۰ درصد نیست. این فساد هم فقط در زمینه‌ی مالی است و من که یک عمری در فوتبال هستم فساد اخلاقی ندیده‌ام.»

علیفر درباره‌ی فساد در فوتبال پایه توضیح داد: «من آن فسادی که مدنظر شما است و از آن حرف می‌زنید را  قبول ندارم. اگر بخواهیم با این دقت و وسواس نگاه کنیم، چه پدیده‌ای در اجتماع وجود دارد که فساد در آن اتفاق نمی‌افتد؟ شما در هر پدیده‌ای نگاه کنید ۱۰،۱۵ درصد فساد دارد.

به‌طور کلی معتقدم که اگر فوتبال باشگاهی و ملی را از جامعه حذف کنیم لطمه‌ی بزرگی به سلامت جامعه و جوانان و تفریحات سالم می‌زند. شما اگر بخواهید با عینک منفی نگاه کنید آن وقت 15، 20 درصد فساد را برجسته می‌بینید در حالیکه باید آن ۸۰ درصد که شامل سلامت جامعه و روحیه دادن به جوانان است را ببینید. به نظرم می‌شود از آن درصد کم گذشت. من به فساد در فوتبال آن طور که شما و دیگران اعتقاد دارید، ندارم.»

وی ادامه داد: «از نظر علیفر فساد در کشور ما فقط مالی است که در کشورهای دیگر هم وجود دارد ولی در کشور ما خیلی کمتر از جاهای دیگر دنیا است. به غیر از مالی هیچ فسادی را در فوتبال نمی‌بینم.»

این گزارشگر فوتبال درباره‌ی خصوصی شدن باشگاه‌ها گفت: «در جامعه‌ی فوتبال خیلی‌ها معتقدند که باشگاه‌ها خصوصی شود. به‌طور کلی در همه‌ جای دنیا معتقدند که نه فقط در ورزش بلکه در همه‌ی شئون خصوصی‌سازی خیلی خوب است. در کشور ما هم به این نکته توجه می‌کنند ولی من شخصا به این اعتقادی ندارم و معتقدم هر کاری تحت نظر دولت انجام شود صحیح‌تر، سالم‌تر، روی اصول و از نظر مالی قوی‌تر است.

با خصوصی‌سازی مخالف نیستم. به‌طور کلی می‌گویم که اگر هرچیزی دولتی باشد روی رِوال صحیح‌تری حرکت می‌کند. حالا چرا؟ برای مثال من اگر ثروتمند باشم و بخواهم یک باشگاه ورزشی تاسیس کنم، شک نکنید که اول به فکر نفع چه مادی و چه معنوی خودم هستم. اما در شکل دولتی آن چون یک چیزِ عمومی است این اتفاق نمی‌افتد.»

علیفر در پاسخ به اینکه آیا در نقل و انتقالات هم چیزی در مورد فساد نشنیده است، گفت: «این حرفی که شما درباره‌ی نقل‌وانتقالات می‌زنید که بازیکنی می‌آورند و قراردادش را بین خودشان تقسیم می‌کنند اثبات نشده و ادعای آدم‌هایی است که این موضوع را عنوان می‌کنند. من مخالفم و قبول ندارم.

ببینید این حرفی که شما می‌زنید، در باشگاه هم انجام می‌شود؛ من همیشه خودم را مثال می‌زنم و اسم کسی را نمی‌برم، اگر من یک باشگاه خصوصی تاسیس کنم حتما آدم ثروتمند و شاخصی در اجتماع هستم، سرم شلوغ است. نمی‌توانم یک نفری کارهای باشگاه را انجام بدهم و به صورت مستقیم نظارت کنم پس باید یک مدیر اجرایی، یک مدیر مالی، معاون اداری، سرپرست، سرمربی و… انتخاب کنم. اینها ده نفر می‌شوند و آن ۱۸۰ میلیونی که شما می‌گویید ۱۰۰ میلیون می‌خورند و ۸۰ میلیون به بازیکن می‌دهند دقیقا بین این ده نفر در باشگاه خصوصی هم تقسیم می‌شود.

اگر قرار باشد در کشوری خصوصی‌سازی انجام شود شما شک نکنید که در باشگاه خصوصی هم فساد انجام می‌شود. درجاهای دولتی آدم‌های مومن و متعهدی وجود دارند که با تمام وجود کار می‌کنند. آنها سعی می‌کنند سلامت در فوتبال را ایجاد کنند. در باشگاه خصوصی کسی که سرمایه‌گذار است نمی‌تواند باشگاه را تنهایی مدیریت کند. اولا کسانی که در خصوصی‌سازی ورزش شرکت می‌کنند اکثرا غیرورزشی هستند؛ یعنی آدم‌هایی که بتوانند یک باشگاه تاسیس کنند، آدم‌های غیرورزشی ثروتمندند که به‌خاطر شهرت این کار را انجام می‌دهند و در کنارش کار بیزینس خود را هم پیش می‌برند. برای مثال می‌گویم، من علیفر صاحب باشگاه x هستم. ما دیدیم کسانی که باشگاه تاسیس می‌کنند غیرورزشی‌اند، مدیر باشگاه خصوصی چون مشغله‌ی کاری دیگری هم دارد و نمی‌تواند مستقیم نظارت کند، آن ده نفری که انتخاب می‌کند تصمیم می‌گیرند که چه قدر به بازیکن بدهند، بعد آنها می‌روند با بازیکن‌ صحبت می‌کنند که نصف پول را خودمان برمی‌داریم و نصف دیگر را به تو می‌دهیم و اگر بازیکن قبول نکند به سراغ کسی دیگر می‌روند.

من 25-30 سال است که در این فوتبال هستم، زیر و بم فوتبال را می‌شناسم. اصلا این حرف که در فوتبال خصوصی نظارت بیشتر است را قبول ندارم و این قضیه به فرهنگ جامعه بستگی دارد. از نظرم همان اتفاقاتی که در دولتی می‌افتد دوقلوی همان در خصوصی‌ هم رخ می‌دهد.»

وی درباره‌ی اظهارنظرها راجع به فساد در فوتبال افزود: «من از هیچکس اسم نمی‌برم و به‌طورکلی می‌گویم. نظر هرکسی درباره‌ی فساد در فوتبال نظر شخصی‌شان و محترم است. این مطلبی که می‌خواهید منتشر کنید نظر شخصی سرهنگ علیفر است که ممکن است درست یا غلط باشد. درضمن نظر افراد دیگر هم که محترم است ممکن است درست یا نادرست باشد. کلمه‌ی فساد بسیار گسترده‌ است و می‌تواند انواع مختلفی داشته باشد.

فساد اخلاقی در ورزش تمام دنیا وجود دارد؛ حتی کشورهایی مثل سوییس که از لحاظ فرهنگی در رتبه‌ی اول است. شما فکر می‌کنید در هیچ کجای سوییس فساد وجود ندارد؟ شما فکر می‌کنید در باشگاه‌های مطرح دنیا فساد نیست؟»

وی درباره‌ی فساد در  رسانه‌ها افزود: «من به این مساله در رسانه‌ها می‌گویم روابط نه فساد، روابطی که شاید مورد تایید من و شما نباشد. مثلاً من می‌آیم مدیر انصاف نیوز می‌شوم، من انسانم و انسان احساس، دوست و فامیل دارد. طبیعی است که من دلم بخواهد کسی که دوستم است را کمک کنم و آن کسی که با او مشکلی دارم را مطرح نکنم.

علاوه بر آن اگر شما بخواهید یک نشریه یا سایت محبوب باشید کسی را نشر می‌کنید که مورد توجه مردم باشد. مثلاً اگر تیم ملی به جام جهانی برود نمی‌توانید مطرح نکنید پس مجبورید که مطرح کنید، مجبورید که با بازیکنانی که حتی مورد علاقه‌ی شما نیستند ولی مطرح‌اند مصاحبه کنید. صداقت دارم و نظر خودم را می‌گویم، آن چیزی که درست است شما باید بی‌طرف باشید و با بازیکنان مصاحبه کنید و در آنجا دیدگاه نداشته باشید، اما این موضوع رعایت نمی‌شود. کار رسانه دو جنبه دارد یکی کار منطقی و رعایت انصاف است که در همه‌ی نشریه‌ها اجرا می‌شود. دومی رابطه است.

کسی هم نمی‌تواند ادعا کند که من اگر مدیر یک سایت باشم به طور 100 درصد با عدالت و انصاف کار می‌کنم اصلا چنین ادعایی وجود ندارد. من و شما اگر مدیر یک رسانه باشیم می‌خواهیم محبوب باشیم و بازدید زیادی داشته باشیم، در این‌صورت اگر تیم پایه را در نشریه یا سایت پوشش دهیم که کسی آن را نمی‌خرد و نمی‌بیند. مردم دنبال تیم ملی، پرسپولیس و استقلال‌ هستند.»

وی در پاسخ به این پرسش که «آیا در تیم پایه فساد نسبتا بیشتر است؟» گفت: «نه این‌طور نیست. مگر در تیم پرسپولیس و استقلال که خیلی محبوب هستند فساد نیست؟ در پایه بودجه و پول نیست. اصلا توجهی به آن نمی‌شود. ما باید همه‌ی جوانب، نظر فوتبالیست‌ها، مربی، مدیر را ببینیم و بعد خودمان یک چیزی از آن دربیاوریم که چه چیزی درست است! حرف همه که درست نیست.

وقتی منِ علیفر را مدیر تیم‌های پایه‌ی کشور می‌کنند، بخواهم سرمربی تیم‌ها را انتخاب کنم باید در وهله‌ی اول فوتبالی باشم، در وهله‌ی دوم باید پول دستم باشد. وقتی به من پول ندهند نمی‌توانم سرمربی بااخلاقِ خوب بیاورم. باید سرمربی درجه سه و چهار انتخاب کنم که هم از نظر فنی چیزی بلد نیست و هم ممکن است فساد ایجاد شود. پس اول تفکرات مدیر است و بعد بودجه مهم است. فکر کنید شما را مدیر تیم‌های پایه‌ی کشور بگذارند، خوب می‌فهمید، تفکراتتان خوب است و مربی‌های خوب را هم می‌شناسید. با این مربی‌ها صحبت می‌کنید، می‌گویند سالیانه فلان ‌مقدار پول می‌گیریم، شما دستت پول نیست و در نهایت باید با آنها خداحافظی کنید.

فوتبال مثل بازیگری نیست که تو باید به کارگردان باج بدهی و بعد از تو استفاده کند. مثل خوانندگی است که اگر کسی صدای زیبایی داشته باشد، هیچ‌کس و هیچ مقامی نمی‌تواند ترمزش شود. اگر تو استعدادی داشته باشی اگر x بگوید که پول می‌خواهم می‌روی سراغ y، اگر y پول بخواهد می‌روی سراغ z, اگر z هم نشد می‌روی سراغ کسی دیگر، آن شخص به خاطر صدای خوب قبولت می‌کند.»

وی در پایان درباره‌ی جادوگری در فوتبال گفت: «اصلا به جادوگر اعتقاد ندارم. کسی که به خدا اعتقاد داشته باشد خنده‌دار است که به جادوگری فکر کند. اگر به دینت اعتقاد داشته باشی باعث می‌شود آدم درستکار و با وجدانی باشی، نمازت را هم بخوانی. کسی هم که در این مورد صحبت می‌کند دنبال نفع شخصی‌اش است.»

انتهای پیام