اظهارات صریح دبیر جنبش عدالتخواه دانشجویی در حضور رهبری

متن سخنرانی محمدحسین صبوری، دبیر جنبش عدالتخواه دانشجویی در حضور رهبری را به نقل از کانال تلگرامی مکتوبات می‌خوانید:

🔸اگر بناست نظام‌سازی‌مان مقدمه‌ی تحقق آرمان‌ها باشد، طبیعتاً باید ساختار را مبتنی بر آن رسالت‌ها، طراحی و در صورت نیاز، اصلاح کنیم.

🔸این رویکرد در برابر دوگانه غلطی است که از یک‌سو محافظه‌کارانه، آرمان‌ها را غیرقابل تحقق می‌داند و در سوی دیگر، راه تحقق آرمان‌ها را در ساختارشکنی جستجو می‌کند.

🔸 در همین راستا به ریشه‌یابی بخشی از معضلات کنونی کشور، می‌پردازیم:
ریشه‌یابی بخشی از معضلات کنونی کشور:

1️⃣خصوصی سازی

🔸همان‌گونه که نگاه دولتی دهه 60، خسارت بار بود؛ خصوصی‌سازی افسارگسیخته، بدون رعایت لوازمی نظیر شفافیت، نظارت، اهلیت و بخش‌های تأمین‌کننده منافع مستضعفین که در بندهای «ب»، «د» و «ه» ابلاغیه آمده بودند، نیز بحران‌زاست. لیکن آنچه تاکنون از نتایج حاصله‌ی خصوصی‌سازی دیدیم، لطمه به تولید ملی، تعمیق نابرابری و شکاف اقتصادی بوده است.

🔸انحراف فرآیند خصوصی‌سازی، ناشی از قدرت گرفتن جریان لیبرال در کشور و غلبه‌ی آنها بر مجاری تصمیم‌ساز است؛ که منجر شد تا اصل 44 جای آنکه ذیل گفتمان اقتصاد مقاومتی (و مردمی کردن اقتصاد) طرح شود، در چارچوب تئوری‌های لیبرالیِ «دولت حداقلی» تعریف و اجرا شود.

🔸انتظار داریم با دستور شما یا قوه قضائیه، جلوی روند فعلی خصوصی‌سازی (تا زمان اصلاح این مدل) گرفته شود.

2️⃣سیاست خارجه

🔸متأسفانه دیپلماسی رسمی ما به سرنوشت دولت‌های چهارساله مان گره خورده؛ به گونه‌ای که رویکردهای منفعلانه در سال‌های اخیر، بعضاً منجر به ارائه تصویری ترسو، از نظام مقتدر و مظلومِ جمهوری اسلامی شده است. این اتفاقات، هرچند دستپختِ دولت‌هاست، اما عواقب آن دامنگیر کل نظام خواهد شد.

🔸باوجود دیوان‌سالاری های متعدد خارجی نظیر وزارت خارجه، سازمان فرهنگ و ارتباطات، مجمع جهانی اهل‌بیت، معاونت فرهنگی نیروی قدس، مجمع تقریب مذاهب، تا مراکز اسلامی و نهادهای ریز و درشت دیگر، ما در ارتباط با جوانان انقلابی اهل سنت منطقه، و فعالان ضدامپریالیسم در قاره آمریکا و اروپا ضعف جدی داریم.

🔸 اگر قائل به این هستیم که مخاطب اصلی انقلاب اسلامی، ملت‌ها هستند، و نه دولت‌ها؛ لازم است برای تحقق عینی آرمان‌جهان‌وطنی‌مان، به اصلاح سازوکارهای دیپلماسی فرهنگی‌مان بپردازیم.

۳. عدالت در آزادی

🔸امروز در کشور ما آزادی هست، اما عدالت، در آزادی، رعایت نشده است.

🔸چگونه انحصارطلبانِ کانون وکلا و نظام پزشکی، و اتاق بازرگانی (که مدافع وابستگی و از موانع اصلیِ پاگرفتن تولید، در ایران است)، از هرگونه حق رسمی و قانونی جهت پیگیری مطالبات‌شان برخوردارند؛ اما گروه‌هایی نظیر معلمان و کارگران و پرستاران، که عملاً مکانیزم مؤثری در حاکمیت برای مطالبه حقوق‌شان ندارند، باید با برخوردهای قهری و تنگ‌نظرانه مواجه شوند؟

🔸ماجرای تصویب برجام به ما آموخت که بدون آزادی حتی از استقلال و دین نیز نمی‌توان دفاع کرد. در آن روزها دولت، شهرداری و درآن مورد خاص سپاه پاسداران با استناد به اینکه رهبری و نظام موافق برجامند!، از برگزاری همایش اعتراضی در 200 سالن هماهنگ‌شده در تهران جلوگیری کردند؛ و جریان انقلابی هیچ روزنه‌ای برای رساندن صدای اعتراض، جز تشییع جنازه شهدا و اجتماع مقابل مجلس نداشت؛ که البته بعداً هم در همین دیدار با نقد حضرت‌عالی روبرو شده و طبق معمول، رسانه‌ محافظه‌کاران و غرب‌گرایان، «عتاب رهبری به جوانان انقلابی» را ضریب ویژه دادند.

4️⃣کاسبان وضع موجود

🔸وضعیت فعلی، محصول قرارگیری در شرایط «تعارض منافع» است. بعضی افراد در جایگاهی قرار گرفته اند، که خودشان تصویب می کنند، خودشان اجرا می کنند، خودشان هم نظارت می کنند، و طبیعی ست که این وسط نفع خودشان ارجح بر هر موضوعی ست! وقتی وزیرِ بساز بفروش، بشود سیاستگذار حوزه زمین و مسکن. وقتی پزشکان کاسب کار بشوند سیاست گذار حوزه بداشت؛ که صدر تا ذیل وزارت را پزشکان و مالکان بیمارستان خصوصی گرفته باشند.

🔸بدیهی ست که با جریان قدرتمندی از ذی نفعان مواجهیم، که در لایه های تصمیم گیری نظام نفوذ کرده، و مهمترین مانع در برابر تغییر دیوان سالاریِ موجود می باشند.

5️⃣بیت رهبری

🔸همواره بیت رهبری به بهانه‌های واهی و به قصد تخریب جایگاه رهبری، مورد هجمه دشمنان قرار گرفته است.

🔸اما رفتارهای غیرشفاف برخی اعضای ارشد دفتر، دخالت در موضوعات نامربوط با وظایف شان، و حضور چند دهه‌ای بعضی از افراد، آسیب‌هایی را به همراه داشته است؛ سوالات و ابهاماتی نظیر ماجرای تصویب برجام، تلاش برخی برای تصویب لوایح مربوط به fatf، انتخاب دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، جلوگیری از تحول‌های انقلابی در نهادهایی مثل صداوسیما، و استفساریه گیری برای بستن دهان کارشناسان از جمله مواردی است که در ذهن دانشجویان انقلابی رسوب کرده است.

🔸در صنعت «تفسیر به رأی» چنان پیشرف داشته ایم که برخی آقایان با استفاده از انتساب به رهبری معظم، جمع بندی خود و جناح شان از مسائل کشور را به عنوان «جمع بندی دفتر رهبری» طرح، و خط خودشان را به نام «حزب الله» منتشر می کنند.

🔸بهتر نیست وقتی ولی فقیه خودش را در معرض پاسخگویی قرار می دهد، مسئولان بیت نیز از مصونیت انتساب به رهبری بیرون آمده و پاسخگوی عملکرد خود باشند؟

🔸حضرت آقا؛ هربار که موضوعی برای کشور حیثیتی شده، که نتیجه‌اش را مستقیماً در سرنوشت انقلاب اسلامی مؤثر می دانیم، با حربه ی مشترکی مواجهیم، که نامش را می گذارند «تصمیم نظام»!!!

🔸سؤال ما این است که دقیقاً این نظام چیست؟ که اتفاقاً تصمیاتش اکثراً برخلاف مشی انقلاب، منافع ملی و سخنان رهبری از آب در می‌آید؟

6️⃣جوان گرایی

🔸برخی اشخلص و جریانات، به حرفه‌ای‌ترین شکل ممکن از فرمان «جوانگرایی»، برای بازتولید سیستم مریدپروری استفاده می‌کنند. محدودسازی این دستورالعمل، به عموزاده‌ها، خاله‌زاده‌ها، دایی‌زاده‌ها و آقازاده‌های دهه شصتی، منجر شده تا به‌جای جذب احمدی‌روشن‌ها، برخی جوانان فرصت‌طلبِ منتسب به اشخاص، احزاب و باندها یک شبه به رشد آسانسوری برسند!

🔸ضمن این‌که خوب است، مدل صحیح جوان‌گرایی از دفتر رهبری آغاز کنید تا برای سایر نهادها الگو شود، استدعا داریم به شرح چارچوب درستِ استفاده از جوانان نیز برای مسئولین نظام بپردازید.

🔸در پایان، معتقدیم عقب‌ماندگی‌ها در بحث عدالت را نمی‌توان تنها با جابجایی اشخاص جبران کرد؛ ریشه‌ی بسیاری از ناکارآمدی ها برخاسته از «ساختارهای ناتوانی» ست، که امکان تحقق آرمان ها را به ما نمی دهد.

اتتهای پیام