اشتباه بزرگ اهل ایمان

حجت‌الاسلام هادی سروش، مدرس حوزه علمیه در یادداشتی با عنوان “اهل ایمان مراقب این اشتباه بزرگ باشید!” در کانال تلگرامی خود نوشت:

این روزها برخی در تریبون های مهمی مانند نمازجمعه بر این باورند که  ؛ ” بی حجابی براساس مبادلات حیوانی است ، و حجاب مبادلات را انسانی میکند ! ” و دیگرانی آمده اند و برای تئوری پردازی آن جمله گفته شده به آیه سوره اعراف ؛ 《أُولَئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ》تمسک کرده اند.  که البته در سوره فرقان این تعبیر هم آمده است .

این قلم بر آن شد تا تاملی کند چگونه میتواند یک آیه شریفه قرآن ، مجوزی باشد برای “اهانت” ؟!

چرا باید برخی از دیندارانی که کمتر به معارف قرآن و عترت (ع) رسیده اند ، به راحتی به افرادی که در برخی از احکام شرعی را مورد توجه قرار نمیدهند ، اهانت شوند و (معاذالله)  در ردیف حیوانات قرار گیرند؟!

مهم این است که وقتی میخواهیم مانع از اهانت و توهین به شهروندان جامعه اسلامی شویم ، فوراً همین آیه را میخوانند که خدا هم به برخی انسانها فرموده :
“حیوان و بلکه پست تر از حیوان ” !

اما غافل از اینکه اشتباه میکنند .

یکم  ؛

در مسائل حساس حقوق الناس که آبروی و شخصیت افراد که از مصادیق بارز “حقوق الناس” است ، مطرح باشد ؛ به راحتی نمیتوان به یک آیه تمسک کرد و هرچه بخواهیم در اهانت و توهین بگوییم و از دهها آیه دیگر که دستور به حفظ حرمت انسان را در بردارد ، دست بشوریم !

دوم ؛

این آیه سوره اعراف مربوط به آدم هایی است که خلاء های بزرگ مانند کفر دارند ، همانطوریکه آیه سوره فرقان هم که تین تعبیر را دارد مربوط به مشرکین معاند است ، لطفا به آیات قبل ش مراجعه فرمایید .

پس در مورد آدمی که یک حکم شرعی از احکام عبادی را وفادار نیست ، اصلا قابل طرح نیست .

و سوم ؛

آیه سوره اعراف در مقام بیان حقیقت طائفه ای از انسانهاست و نه توهین به انسانها تا برگ مجوزی برای توهین کسی به کسی شود .

چون قرآن کتاب ” ادب و اخلاق” است .

بله تبیین و روشن کردن حقائق و باطن برخی از انسانهایی سراسر وجودشان کفر و الحاد و تعدی و ظلم را “خالق هستی” میتواند داشته باشد در حالیکه این چنین روشی را به مخلوق در رابطه با مخلوقی دیگر نه در فقه و  نه اخلاق اجازه نداده اند .

لذا در باب الجهاد کتابهای فقهی آمده که در جهاد با دشمنان خدا ، حق اهانت نداریم .

شاهدش اینکه ؛

در نهج البلاغه آمده ، وقتی یکی از اصحاب امام علی در صفین شروع به با الفاظ اهانت آمیز بیان باطن دشمن را نمود امام (ع) بلافاصله مانع شدند .

و چهارم ؛

طبق بیان مفسر و استاد بزرگوارم آیت الله جوادی آملی  این آیه سوره اعراف در ردیف آیات مربوط به قیامت و ظهور بواطن افراد در قیامت است و چه ربطی به دنیا دارد؟!

و پنجم ؛

اگر میتوانیم به هر کسی که در دینداری دارای ضعفی بود چنین آیه ای برایش بخوانیم و بنویسیم ، پس چرا در کل سیره ائمه(ع) ما ، از ایراد چنین اهانت هایی به افرادی که پای بند شرعیت نبوده اند ، اثری نمیبینیم ؟!

بلکه بالعکس ؛ بیشتری اخلاق و محبت و زبان نرم را ما در این راستا از امامان (ع)  در برابر اهل معاصی میبینیم .

برخورد امام علی با ان جوان گناهکار‌..
برخورد امام حسن با آن فرد هتاک..
برخورد امام حسین با دشمنش در کربلا
برخورد امام سجاد بافردهتاک درشام
برخورد امام باقربا فردهتاک در مرزعه
برخورد امام صادق باابوحنیفه و اهانتش

و … برخورد مثبت و اخلاقی و نرم یک به یک دیگر امامان عزیزمان.

من بعد از سی و پنج سال که مهمان علوم اهل بیت (ع) در حوزه علمیه قم هستم ، یک مورد ندیده ام ائمه اطهار (ع) در مواجه با اهل معاصی آیه “کالانعام” را بخوانند .

و ششم ؛

طبق آموزه مهم امام علی در نهج البلاغه ؛ گناهکار مانند بیمار است . آیا به حکم وجدان و اخلاق ؛ به بیمار رسیدگی میکنیم تا بهبود یابد یا به او روزی چندبار میتوانیم بگوییم : “حیوان”  ، “کالانعام”  ،  “دارای مبادلات حیوانی”  ؟؟!!

و هفتم ؛

هر کدام ما از اهل ایمان از آن رهگذر که معصوم نیستیم ، گرفتار برخی از نافرمانی هایی که در شرعیت به آن حساسیت نشان داده شده میشویم ، آیا روا است که کسی از هم نوعان ما ، به ما (بلانسبت) بگوید ؛ “کالانعام” ؟؟!!

انتهای پیام