«فضای سینمای کشور دوقطبی است»
/«چه فیلمی ببینیم» هفته با زرین‌دست و رستگاری/
علی خسروجردی، انصاف نیوز: مخاطبان پرده‌ی نقره‌ای سینمای ایران مثل سینمای جهان واکنش‌های متفاوتی نسبت به فیلمهای در حال اکران نشان می‌دهند. بسیاری از مخاطبان و اهالی سینما دیدن برخی از فیلم‌ها را روی پرده‌ی سینما به دیگر مخاطبان پیشنهاد می‌دهند. مصطفی رستگاری از میان فیلمهای در حال اکران فیلم سینمایی مدنظرش را پیشنهاد می‌دهد. پیشنهاد رستگاری فیلم «قصرشیرین» ساخته‌ی رضا میرکریمی است. همچنین علیرضا زرین‌دست فیلمبردار معتقد است پیشنهاد فعالان عرصه‌ی سینمایی کشور تاثیر چندانی روی مخاطبان ندارد.
زرین دست: مسوولان سینمایی جهت سینما را مشخص می‌کنند
علیرضا زرین‌دست فیلمبردار است. او فیلمبرداری آثاری مثل «کلوز‌آپ»، «بای‌سیکل‌ران»، «بی‌پولی»،«حکم» و چندین اثر سینمایی دیگر را در کارنامه‌ی هنری خودش دارد. او درباره‌ی فیلم سینمایی مدنظرش به انصاف‌نیوز گفت: «فکر نمی‌کنم با پیشنهاد فعالان حرفه‌ی سینما، نوع فیلمسازی و فیلمنامه نوشتن تغییری کند. پیش از این شبیه این گفت‌وگوها خیلی انجام شده است ولی حاصل آن نتیجه قطعی و روشنی نداشته است. سینما به سمتی رفته است که سینما را هدایت کرده‌اند یا به سمتی می‌رود که تماشاگر، سینما را به آن سمت سوق داده است.
عوامل مختلف دست به دست هم می‌دهند تا سینما به سمتی پیش برود که در حال حاضر موجود است. موجودیت سینما به سمتی رفته است تا برخی از فیلمهای اکران شده که با اقبال تجاری روبرو می‌شوند، از لحاظ ساختار ضعیف باشند و همچنین نگاهی برای ارتقای فرهنگی و دادن مطبوعیت شعور و فرهنگ به سیستم جامعه و اجتماع ندارند. این فیلم‌ها، اسم‌های عجیب و غریبی دارند که آدم از شنیدن چنین اسم‌هایی تعجب می‌کند. فیلم‌هایی مثل «تگزاس1»، «تگزاس 2» ،«پاستاریونی» و «میلیونر در میامی» از این دست فیلم‌ها هستند.»
او ادامه داد:« کاری به این موضوع ندارم که یکی از این فیلم‌ها 25میلیارد تومان فروخته است، بلکه این موضوع را می‌گویم که کارکرد این فیلم در سیستم اجتماعی و کارکرد فرهنگی این فیلم‌ها برای سینمای ما چه چیزی است؟ این فیلم برای نسل جوان که قرار است آینده‌ی این کشور را تامین بکنند چه چیزی دارد؟
شاید من نوع نگاه خاصی را دوست داشته باشم که آن نوع سینما مطلوب من است. فکر نمی‌کنم با گفتن من یا ابراز عقیده‌ام تغییری صورت بگیرد. مسوولانی که امور سینمایی کشور را می‌گردانند، همیشه جهت‌های فیلمسازی در کشور را به وجود می‌آورند نه افرادی مثل من که کار اجرایی می‌کنند.»
زرین‌دست درباره‌ی تولید فیلم خوب توضیح داد: «فیلم خوب از ذهن خوب به وجود می‌آید. ساختن ذهن خوب نیازمند تامین مالی است. فیلمنامه پیکر، بنیاد و همه چیز یک اثر است. فیلمنامه‌ی خوب به تنهایی نمی‌تواند عامل موثری باشد. فیلمنامه‌ی خوب به کارگردان، فیلمبردار و عوامل خوب دیگر نیاز دارد تا تبدیل به یک فیلم خوب بشود. ما فیلمهای بسیاری داریم که سوژه‌های بکر و فوق‌العاده‌ای دارند اما فیلمهای متوسط یا زیر متوسطی می‌شوند.
زمانی در کشور سینما به نوعی سینمای هدایتی و حمایتی بود. این سینما حاصل بدی را به وجود نیاورد و در دل خودش محصولات خوب و ماندگاری را به تاریخ سینمای ما عرضه کرد. سیاست‌های دیگری به مرور زمان روی کار آمد و از حمایت و هدایت خبری نبود و تبدیل به چیزی شده است که در حال حاضر وجود دارد.»
رستگاری: رویکرد قصرشیرین انسانی است
رستگاری نویسنده سینما است. او نویسندگی آثاری مثل «چهل‌سالگی»، «به یاد بیاور»، «تنها خودت مانده‌ای» و چند اثر دیگر را در کارنامه‌ی هنری خود دارد. این نویسنده درباره‌ی فیلم سینمایی مدنظرش به انصاف نیوز گفت: «به نظرم فیلم قصر شیرین فیلم خوب و شریفی است. یک فیلم انسانی خیلی خوب است اما انتقادهایی نسبت به آن نیز می‌توان گرفت. در فضای دو قطبی سینمای ایران که فیلمهای تلخ اجتماعی از یک طرف و از سوی دیگر فیلم‌ها عامه‌پسند که ارزش فیلمنامه‌ای ندارند و در ساخت این فیلم‌ها دقت زیادی نمی‌شود، قصر شیرین فیلم خوبی بود و رویکرد مثبتی نسبت به انسان داشت.
نگاه فیلم مثبت و روشن بود و به تعبیری می‌شود گفت که سینمای امیدواری بود. امید به رستگاری در این سینما دیده می‌شد. مدت زیادی بود که چنین نگاهی که جای تامل داشته باشد را در سینما ندیده بودم.»
این نویسنده می‌گوید: «از فیلمهای جشنواره، فیلم «متری شیش‌ونیم» را خیلی پسندیدم. فیلم «جاندار» نیز فیلم خیلی خوبی بود. فیلمنامه‌ی جاندار خیلی قدرتمند بود. [جاندار هنوز اکران عمومی نشده است] فیلمنامههای جاندار و متری شیش‌ونیم از نظر تکنیک اجرایی خیلی قوی بودند.»
این نویسنده در پایان گفت: «آثاری که در جشنواره پیش اکران شد، این خوشحالی را به همراه داشت که نشان می‌داد نسل جوان خیلی خوبی وارد سینما شده‌اند. البته این نسل در حال کسب تجربه هستند. این نسل زیر 30 سال هستند و در سنین 20 تا 30 سالگی قرار دارند. آنها فیلمنامههای خیلی خوبی می‌نویسند، تسلط به زبان دارند که این اتفاق خیلی خوبی است. این افراد می‌توانند فیلمنامه‌ها را به زبان اصلی بخوانند و تنها به فیلم دیدن بسنده نمی‌کنند. تنها در دو سه مورد چنین مواردی را داشتیم اما بازهم بسیار خوب است.»
انتهای پیام
