ایرادهای پلیس به «متری شیش و نیم» چه بود؟
روزنامه‌ی جوان نوشت: یکی از حواشی پررنگ جشنواره فجر سال گذشته درباره فیلم «متری شیش و نیم» اتفاق افتاد. مجتبی رشوند مدیرعامل ناجی هنر در پاسخ به درخواست شفاف‌سازی پیرامون این موضوع که چرا همکاری عوامل «متری شیش‌ونیم» و «ناجی هنر» اتفاق نیفتاد توضیح داد:
«من معتقدم فیلم «متری شیش‌ونیم» فیلم شریف و محترمی است فقط ایراداتی دارد که غیرقابل کتمان است. ایرادات فیلم لابه‌لای پروپاگاندای زیاد برای آن گم شد. مثلا به عنوان یک مخاطب می‌گویم نه کسی که در این حوزه دارد کار می‌کند؛ روایت این فیلم جوری پیش می‌رود که تا نیمه داستان قهرمان پلیس است و در نیمه دوم همان شخصیت ضدقهرمان می‌شود. نیروی انتظامی با فیلم مشکلی نداشت که نشود حلش کرد و حتی خود سعید روستایی کارگردان این فیلم هم شاهد بود که من از فیلم دفاع هم کردم و گفتم تا فلان دقیقه قصه دارد خوب پیش می‌رود یا به طور نمونه گفتم که این فیلم مصائب یک پلیس را خیلی خوب نشان می‌داد؛ استرس‌ها، سختی‌ها، لحظات سخت تصمیم‌گیری و …، اما اگر بخواهید از منظر نیروی انتظامی ببینید، فیلم چند خطای سیستماتیک داشت که پیام بدی را داشت منتقل می‌کرد. مثلا زجر دادن زن رضا مرادی وقتی سگ می‌آید سراغش را ما نمی‌دیدیم بهتر بود. یا نباید بد شدن حال بچه‌ها را در همان پلان می‌دیدیم. بچه آینده کشور است و گناهی ندارد چرا تصویر او را باید از پلیس خراب کنیم، پلیس باید حافظ خانواده باشد و ما در آن صحنه‌ها کنار خانه رضا مرادی استرس و عذاب یک زن و بچه را از حضور پلیس می‌بینیم که تصویر همه بچه‌ها را درباره پلیس بهم می‌زند. رفتار پلیس برای یک کودک می‌شود ایجاد ارعاب و ترس و بهم زدن آرامش یک خانواده. درحالی که ماجرا از این قرار است که پلیس تا وقتی درصد زیاد و نزدیک به یقین مطمئن نباشد وارد خانه کسی نمی‌شود که آن خانه را به هم بزند و دنبال مواد بگردد.
او ادامه داد: «مورد دیگر اینکه ما اصلا بازداشتگاه این‌چنینی نداریم، بازداشتگاه رده سنی دارد و نمی‌تواند یک بچه و قاتل و قاچاقچی همه در یک بازداشتگاه باشند یا مثلا در هیچ بازداشتگاهی شما نمی‌توانید دستشویی پیدا کنید و این حجم از آدم را در هیچ زندانی در بازداشتگاه با این ابعاد نگه نمی‌دارند و معمولا به محیط‌های باز با انواع نگه‌داری‌های بهداشتی می‌برند تا احیانا بیماری بین این افراد منتقل نشود. شما همه این موارد را کنار هم بگذارید و ببینید این باگ‌های سیستمی قطعا برای ما به عنوان «ناجی هنر» جوری نیست که بتوانیم از آن عبور کنیم و توافق کنیم.»
وی با عنوان اینکه همکاری لازم تا همان زمانی که ارتباط فیلم با «ناجی هنر» برقرار بود به صورت کامل انجام شده است بیان کرد: «آن‌ها اینجا رفت و آمد کردند، صورت جلسه کردند، امکانات لجستیک و چیز‌های زیادی در اختیارشان قرار دادیم، اما درنهایت این همکاری بنا به همین دلایل شکل نگرفت.»
اگر یک ژاپنی فیلم روستایی را ببیند
او اضافه کرد: «نکته دیگر اینکه پلیس حق ندارد هیچ فردی را ولو اینکه مجرم هم باشد به سمت دستگاه بادی اسکنر هول بدهد و این منع قانونی دارد. فقط می‌تواند از او بخواهد که اگر انجام نداد ۱۲ ساعت او را نگه دارد تا اگر چیزی در معده‌اش است تخلیه کند، اما اینجا برعکس اتفاق افتاده و اگر این پلان را یک فرد خارجی ببیند می‌تواند بگوید این اقدام ناقض حقوق بشر است. یا مثلا در جایی دیگر فردی به نام رضا ژاپنی وجود دارد که بردن این اسم با این لقب کار اشتباهی است و اگر در یکی از نمایش‌های خارج از کشور یک ژاپنی فیلم را ببیند حق اعتراض دارد. آن هم کشوری که ۱۳ سال است که یک گرم شیشه نه به آنجا وارد شده نه صادر شده است. به هرحال وقتی ما خودمان نسبت به فیلم‌هایی که به کشورمان توهین میکنند موضع منفی داریم نباید خودمان هم در فیلممان کشوری را ولو با یک اسم زیر سوال ببریم و ملاحظات را باید رعایت کنیم. هر خبرنگاری دلش بخواهد ما می‌توانیم برای ورود به هر بازداشتگاهی در سطح کشور به او مجوز بدهیم تا ببیند آیا بازداشتگاهی شبیه آنچه در فیلم «متری شیش و نیم» وجود داشت دیده می‌شود یا نه؟»
رشوند با بیان اینکه واقف به این است که در هر کار نمایشی سهم تخیل و واقعه‌پردازی سهم بسزایی دارد اظهار داشت: «نویسنده و کارگردان ممکن است به خاطر وجه دراماتیک کار چیزی را اضافه کرده باشند، ما این را متوجه می‌شویم، اما بالاخره وقتی بعضی از اتفاقات این فیلم می‌تواند باعث تغییر ذهنیت یک فرد عادی از پلیس و مجموعه او بشود، وجهه پلیس را برای مخاطب زیر سوال ببرد، احساس ناامنی برای او به وجود بیاورد و یا تصویر ذهنی نسل آینده را به هم بریزد ما مجبور می‌شویم حداقل در این فیلم حاضر نشویم. مثلا ما در همین ۷ کار که در جشنواره پلیس دارد پخش می‌شود پلیس واقعی را ببینیم پلیسی که متافیزیک و غیرواقعی نیست و حتی اشتباه هم می‌کند.
انتهای پیام
