فوتبال ایران و پرستیژ گم‌شده
شاهین رحمانی، مدیر در کنفدراسیون فوتبال آسیا، در یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: «آن چه در باشگاه استقلال می‌گذرد، اگرچه ممکن است با چالش‌های مشابه در دنیای فوتبال همجنس به نظر برسد، اما بر عکس، کاملا ناشی از نوع مدیریت ایرانی است (اگر اساسا وجود چیزی به نام مدیریت ایرانی در فوتبال را به رسمیت بشناسیم).
هواداران استقلال در شرایط ملتهب لیگ و در شرایطی که هر دقیقه و هر امتیاز برایشان حیاتی است، دنبال یک گزینه و راه‌حل می‌گردند. این فشار، مسئولان باشگاه را وادار می‌کند در سریع‌ترین زمان ممکن تصمیمی بگیرند. اما همچنان جای خالی «نگرش» و «استراتژی» در رفتار امروزه باشگاه را می‌توان احساس کرد؛ چیزی که مدیران را راهنمایی می‌کند تا در بلندمدت تصمیمات متناسب‌تر و بهتری بگیرند و کمتر دچار بحران‌های لحظه‌ای، شبیه آن چیزی شوند که امروز در پرسپولیس و حتی تیم ملی هم شاهدیم.
در یک باشگاه فوتبال سؤال مهم این است که اولویت اول را موفقیت ورزشی در نظر بگیریم یا سود مالی باشگاه که البته بنا بر شرایط باشگاه به جواب متفاوتی می‌رسیم. اما به نظر می‌رسد استقلال نه هدف مشخصی دارد و نه اولویت خاصی به اشتراک گذاشته که امروز بتواند زیر سایه آن رفتارش را توجیه کند. نابسامانی مالی، بدنه نحیف سازمانی و از همه بدتر بی‌اعتمادی، باشگاه را تبدیل به نهاد ضعیف‌الجثه‌ای کرده است. در این اوضاع، تمام عناصری که باید در خدمت توسعه باشند، به تهدید روزمره تبدیل شده‌اند: بازیکن، مربی، طرفدار، اسپانسر و… .
رفتار بخشی از هواداران استقلال که حضور فعالی دارند و خواستار بازگشت استراماچونی به هر قیمت هستند، قابل فهم است چون استقلال خود را موظف به رعایت پرینسیپال‌های یک سازمان معمولی نکرده است.
همه ما طرفدارانی هستیم که در کودکی با فرهنگ برتری‌جویی و تحقیر حریف – اکثرا استقلال یا پرسپولیس – به باشگاه خود علاقه‌مند شده‌ایم. خط‌کش ما جدول لیگ بوده است.
از آن سال‌ها و با گذشت نزدیک به ۴دهه یا برای برخی دیگر بیش از نیم‌قرن، چشم‌انداز ما یک اینچ جا‌به‌جا نشده و از جدول لیگ فراتر نرفته است.
ما هنوز وارد دوران گذار فوتبال باشگاهی نشده‌ایم؛ دورانی که در دهه‌های ۸۰ یا ۹۰ میلادی باشگاه‌های جهان توسعه‌یافته را با مفاهیم مدرنی در کار و تجارت درگیر کرد و آنها را به شکل امروز درآورد.
در مقایسه، وضعیت فعلی باشگاه‌های فوتبال ایران چگونه است؟ مدیریت روزانه بحران. نگاه متولی ورزش به آنها چیست؟ خواباندن سر و صداها. تزریق پول. مدیران استقلال که امروز توان اداره استراماچونی را ندارند، توان توجیه کنارگذاشتن او را هم ندارند تا طرفدار ناامید را آرام کنند.
مدیران همه این سال‌های استقلال چه توضیحی برای وضعیت نامعقول مالی باشگاه و استمرار آن می‌توانند داشته باشند؟ اگر بپرسیم در این سال‌ها مدیریت مالی و توجیهات اقتصادی کجای کار شما بوده، کدام مدرک و سند را می‌توانند نشان دهند؟ چه گزارشی برای اثبات سلامت مالی استقلال و روند قابل قبول آن می‌توانند ارائه دهند؟
برای آینده‌ای بهتر، شما نیاز به پایداری و ثبات دارید تا بتوانید باشگاهی برای آینده باشید. استقلال و پرسپولیس باشگاه‌هایی در گذشته هستند! آنها هنوز زیر آوار به‌جا مانده از سوداگری مدیران سال‌های گذشته نفسش‌شان بالا نمی‌آید.»
انتهای پیام
