در حاشیه حکم توبه‌گرانه یک قاضی مؤمن

حجت الاسلام احمد حیدری در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «هشدار به حاکمان از فضای «فضیلت‌کش» / در حاشیه حکم توبه‌گرانه یک قاضی مؤمن» نوشت:

✅ یک قاضی در تهران در یک دعوا با عجله، دستور بازداشت چند کارگر را داده و بعد متوجه شده که در صدور دستور رعایت عدل قضایی را نکرده و آن کارگران را به ناحق 24 ساعت باز داشت کرده است؛ از این رو در مقام توبه برآمده و ضمن اعتراف آشکار به خطای خود، از معاون دادستان تقاضا کرده «رونوشتی از پرونده را به دادسرای انتظامی قضات ارسال کند تا به تخلف وی رسیدگی کنند و در مراجع نظارتی علیه وی اعلام جرم شود و برای درک شرایط بازداشتگاه، 24 ساعت بازداشت شود تا در آینده در صدور دستور بازداشت دقت بیشتری کند و با توجه به کارگر بودن متهمان و محرومیتشان در مدت بازداشت از حقوق، یک روز از حقوق ماه آینده وی به آن‌ها داده شود».

✅ چنین روحیه‌های ایمانی و انسانی همیشه و در همه جوامع کم و بیش دیده می‌شود ولی مهم و وظیفه حکومت و حاکمان دینی ایجاد زمینه ترویج، فراگیری و حفظ این روحیه‎ است. در ابتدای حرکت‌های اصلاحی و انقلابی چون رهبران و حاکمان از جمله قاضیان که قدرت بلامنازع دارند، روحیه ایمانی، تقوایی، تواضع، ساده‌زیستی و دیگر فضایل اخلاقی را در حدّ بالایی دارند، این روحیه از آنان به عموم تراوش می‌کند و فضای کلی جامعه فضای ایمان، تقوا، گذشت، محبت، فداکاری، ایثار و … می‌شود به گونه‌ای که وقتی جماعت‌هایی خارج از آن مجموعه وارد آن کشور و فضا می‌شوند، با استشمام عطر فضیلت، تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

✅ در کتب روایی اهل سنت به وفور از زبان خلیفه اول نقل شده که در زمان خلافتش جمعی از اهل یمن بر وی وارد شدند و ایشان آیاتی از قرآن برایشان تلاوت کرد. با دین وضعیت عمومی جامعه و سادگی خلیفه و شنیدن آیات قرآن، اشک آنان جاری گردید. خلیفه با دین صفای ذاتی و اشک‌های صادقانه آنان گفت: « هَكَذَا كُنَّا ثُمَّ قَسَتِ الْقُلُوبُ = ما هم این چنین بودیم ولی به تدریج قلب‎ها قسی و مانند صخره تأثیرناپذیر شد»(فضائل القرآن ابوعبید، ص135؛ مصنف ابن ابی شیبه، ح35524؛ المراسيل ابن ابی حاتم، ص201 و …)

✅ مسلمانانی که در سال‌‎های ابتدایی بعثت چنان دلهای پاکی داشتند که با شنیدن آیات قرآن دلهایشان از ترس و خشیت می‌لرزید و اشک‌هایشان جاری می‌شد(اسراء/ ۱۰۶-۱۰۹؛ مائده/۸۳-۸۴)، 313 نفرشان سپاه هزار نفری قریش را به سختی شکست می‌داد و …؛ با پیشرفت اسلام و رو آوردن غنایم، ثروت و قدرت به آنان، چنان دلهایشان سخت شد که خداوند به توبیخ فرمود: «أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ = آيا براى كسانى كه ايمان آورده‏ اند هنگام آن نرسيده كه دلهايشان به ياد خدا و آن حقيقتى كه نازل شده نرم [و فروتن] گردد و مانند كسانى نباشند كه از پيش بدانها كتاب داده شد و [عمر و] انتظار بر آنان به درازا كشيد و دلهايشان سخت گرديد و بسيارى از آنها فاسق بودند» (حدید/۱۶)

✅ کسانی که آن چنان به خدا و قیامت باور داشتند و برای پیشرفت دین آماده فداکاری و جانبازی بودند که یک نفر از آنان در مقابل ده نفر از دشمن توان مقاومت داشت، با پیشرفت دین و روآوردن قدرت، حکومت، ثروت و …، چنان فریفته دنیا شدند و ایمان و خداباوری و قیامت‌ترسی در آنان ضعیف شد که توان مقاومت آنان از یک به ده به یک به دو کاهش یافت(انفال/۶۵-۶۶). ابن مسعود از یاران با وفای رسول الله می‌گوید: فاصله بین اسلام آوردن ما با آن شور و شوق با توبیخ خدا ما را به این آیه(أَلَمْ يَأْنِ …)، فقط چهار سال بود(صحیح مسلم، ح۳۰۲۷).

✅ ما که به چشم خود فضای عمومی ایمان، تقوا، گذشت و فداکاری اول انقلاب را دیده‌ایم؛ امروز شاهدیم که مسابقه ثروت و قدرت چگونه «فضیلت‌کش» شده است! به گونه‌ای که وقتی یک قاضی احساس می‌کند در حق چند کارگر بی‌پناه ظلم کرده و به ناحق حکم بازداشت آنان را صادر کرده و آنان را از حقوق یک روز محروم کرده، و از عمل خود پشیمان شده، علنی در محضر عموم مردم بدان اعتراف کرده و از مقامات تقاضا می‌کند او را به خاطر این حکم ظالمانه تنبیه کنند و از حقوق او ضرر آن کارگران را جبران کنند و …؛ برایمان عجیب می‌نماید! حال آن که در جامعه اگر اصحاب قدرت(از جمله قاضیان) خود را به محاکمه بکشند و به خطاهای خود اعتراف کنند و در صدد جبران برآیند، به یقین تأثیر عمل آنان جامعه را منقلب کرده و فضای رویش فضایل فراهم خواهد آمد.

امید که در این بهار کرونایی شاهد توبه و اعتراف و اصلاح اصحاب قدرت باشیم شاید فضای جامعه به عطر فضایل معطر گردد و رحمت واسعه خداوند هم جلب شده و این بلای فراگیر برطرف شود.

انتهای پیام