نادیده گرفتن افکار عمومی در سیاست چرخش به شرق
علی صالح‌آبادی، مدیرمسئول روزنامه‌ی ستاره صبح در یادداشتی با عنوان «نادیده گرفتن افکار عمومی در سیاست چرخش بیشتر به شرق، چرا؟» نوشت:
تقابل ایران و غرب به‌ویژه ایالات‌متحده پس از انقلاب و در جریان گروگان‌گیری دیپلمات‌های آمریکایی در تهران در روز 13 آبان 1358 آغاز و درگذر زمان اوج گرفته است. به گفته مقامات هیچ‌گاه فشارهای آمریکا پس از انقلاب مثل آنچه از سال 97 اتفاق افتاده و همچنان ادامه دارد نبوده است؛ تازه‌ترین آن شب پنج‌شنبه در آسمان سوریه رخ داد که در آن دو جنگنده آمریکایی به 1000 متری یک هواپیمای مسافربری ایرانی (ماهان) نزدیک و آن را تهدید کردند. در همه دولت‌های پس از انقلاب نگاه به شرق مهم و سیاست اصلی بوده است؛ تحلیل و تفسیر از این سیاست این بوده که با نزدیک شدن به شرق مثل کشورهای چین و روسیه و…
می‌توان از اثر تحریم‌ها و خطر غرب، به‌ویژه آمریکا برای امنیت ایران کاست. آنچه در عمل مشاهده‌شده و می‌شود این است که هم اثر تحریم‌ها بیشتر شده و هم خطر امنیتی ایالات‌متحده و متحدان این کشور در منطقه بیش از هرزمانی برای ایران خطرناک و بحرانی شده است. بااین‌وجود بازهم دستگاه دیپلماسی کشور اصرار دارد که توسعه روابط و امضای توافق از یک‌سو با چین برای 25 سال و از سوی دیگر قرار است قرارداد 10 ساله که پیش از این بین ایران و روسیه بوده پ تجدیدنظر و به‌روز شود.هرچند اختیار چنین قراردادهایی در اختیار حاکمیت است، اما پرسش این است که آیا حاکمیت تاکنون توانسته افکار عمومی در سطح ملی را نسبت به نزدیکی بیشتر ایران به چین و روسیه اقناع کند یا خیر؟ روس‌ها به دلیل تجاوزاتی که درگذشته به سرحدات ایران داشته‌اند و بر اساس معاهده‌های گلستان و ترکمانچای 27 شهر ایرانی در قفقاز را از خاک ایران جدا و به سرزمین روسیه ملحق کرده‌اند.
این کشور در بین مردم ایران وزن و جایگاهی ندارد، هرچند کشور چین مثل روسیه پیشینه تجاوز و تعدی به مردم و سرزمین ایران را ندارد، اما این کشور در بین تجار و مردم ایران به «تولید» و «توزیع» کالاهای «بنجل» در بین ایرانیان شناخته‌شده و همه می‌دانند که کیفیت کالاهای چینی نسبت اقلام مشابه غربی آن از کیفیت پایین برخوردار است. اگر کسی منکر این دو یعنی پیشینه بد تاریخی روس‌ها و «بنجلیسم» چینی است کافی از طریق نظرسنجی یا مشاهدات میدانی حقیقت موضوع را کشف کند. علاوه بر این دو کشور چین و روسیه در دوره «باراک اوباما» در یک اجماع جهانی علیه ایران شرکت کردند و پای شش قطعنامه شورای امنیت علیه ایران را امضا کردند، آیا این رویداد تلخ را باید فراموش و نادیده گرفت؟ یا اینکه با نگاه به گذشته و خواست اکثریت اقدام کرد؟
نویسنده که نسبت به قرارداد 25 ساله با چین و قرار 10 ساله با روسیه حساس است موضوع را رصد کرده و دریافته که اصولگراها موافق این قرارداد هستند و شگفت آنکه سخنگوی شورای نگهبان پیشاپیش گفته اگر مجلس توافق 25 ساله را تصویب کند شورای نگهبان آن را تایید خواهد کرد! کشورها بر اساس منافع ملی خود و رعایت حقوق اساسی مردم در روابط خارجی بین شرق و غرب توازن برقرار می‌کنند، اینکه به لحاظ سیاسی به این نتیجه برسیم که به خاطر مقابله با اقدامات خرابکارانه آمریکا و متحدانش علیه ایران به سمت شرق برویم نتیجه مثبت نخواهد داشت، بهترین روش در روابط خارجی ایجاد توازن بین شرق و غرب است.
انتهای پیام
