قرارداد مارک ویلموتس و نقش نظارتی وزارت ورزش

ابوالفضل بابادی شوراب در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «ماجرای قرارداد مارک ویلموتس و نقش نظارتی وزارت ورزش و جوانان» نوشت:

رخداد ناگوار محکومیت فوتبال ایران در قبال عدم پرداخت دستمزد حضور دو ماهه مارک ویلموتس بلژیکی به‌عنوان سرمربی تیم ملی ایران، موجی از مقصریابی‌ها را در میان افکار عمومی ایران به وجود آورده است.

به تازگی علی کفاشیان رییس سابق فدراسیون فوتبال برای اهداف شخصی خاصی اقدام به تهیه مصاحبه در جهت دفاع از وزارت ورزش نموده تا به خیال خودش بتواند دوباره ریاست فدراسیون فوتبال را به دست آورد.

او در این مصاحبه معتقد است وزارت ورزش و جوانان و خصوصا وزیر در این قرارداد نقشی نداشته‌اند.

تصورم این بود که آقای کفاشیان بعد از برکناری و محرومیت یک ساله (محرومیت پنج ساله به یک سال تقلیل یافت) از حضور در فدراسیون فوتبال، حتما می‌خواهد از پیدا شدن ۳۱۶ هزار دلاری که در زمان مدیریت ایشان بر فدراسیون گم شده خبر بدهد، نگو که دوباره برای ریاست فدراسیون خیز برداشته است!

ضمنا اینکه چرا مدیریت فعلی فدراسیون فوتبال و آقای تاج افکار عمومی را نامحرم می‌داند و واقعیت‌های اصلی قرارداد مارک ویلموتس را بازگو نمی‌کند و اینکه فساد در فوتبال ریشه دوانده که برخی به خاطر حق دلالی خود، به ویلموتس برای محکومیت فوتبال ایران گرا داده‌اند، ریشه در کم نظارتی و بی نظارتی وزارتی است که وزیرش نه براساس توانمندی و شایستگی که بر مبنای نزدیکی به حلقه پاستورنشینان برگزیده شده است.

اما پرسش این است آیا شکایت حقوقی ویلموتس علیه فدراسیون فوتبال، اولین شکایت مربیان و بازیکنان در دادگاه‌های بین المللی علیه فوتبال ایران بوده؟

به خدا در هر کشوری این تعداد شکایت علیه کل فدراسیون‌هایش (که در ایران فقط یک فدراسیون فوتبال ده‌ها شکایت بین المللی علیه‌اش ثبت شده) انجام می‌گرفت، می‌توانست کارگاه بین المللی چگونگی بستن قرارداد حقوقی را برای فدراسیون‌های ۲٠٠ کشور برگزار کند و حتی از تجربیاتش ارز آوری کند!

مدیران وزارت ورزش خاصه جناب سلطانی‌فر که آنقدر که به جزییات بازی های استقلال و پرسپولیس توجه دارند و از جیب بیت المال برای آنها پول پخش می‌کنند اگر این توجهات‌شان را برای نظارت بر خبط و خطاها و فسادهای موجود در فوتبال متمرکز می‌کردند، این فاجعه مالی حیثیتی آن هم در شرایطی که سفره‌های مردم ما در حال کوچک‌تر شدن است، رخ نمی‌داد.

انتهای پیام