ویدیو | اشتیاق این روحانی به ثروت جنجالی شد

ویدئویی در فضای مجازی بازپخش می‌شود که در آن برادر معممی از ضرورت ثروت داشتن و تمول و رفاه طلاب و معممین سخن می‌گوید آن هم نه از راهکار و تلاش شخصی، بلکه با استفاده از املاک و اموال وقفی.

ظاهراً برادران محترم معمم از چندین هزار آیات قران و سخنان معصومین، فقط آیات و روایات ضرورت حجاب بانوان و استیلای بی‌قیدوشرط ولایت روحانیون بر سایر مردم را آموخته و حفظ‌اند. در آموزه‌های آنان سخن قران که «لیس للانسان الی ماسعی» فقط برای کارگران ساختمانی و معدن نازل شده و برادران همان به درس و بحث و گرفتن منزل هبه‌ای از دوستان قناعت کنند آنان را کفایت می‌کند.

بگذار کار و تلاش بماند برای سایر مردم، آن‌هم در زمانه‌ای که اکثریت اقشار جامعه با مشکلات معیشتی روبرو بوده و جوانان بیکار و سرخورده و ناامید از آینده، بر سرکار بودن برخی هم لباسان ایشان بر مصادر و مشاغل نان‌وآب‌دار حکومتی [مانند ریاست جمهوری] را شاهدند.

مسئولینی که و با سوءمدیریت و فساد ما را در حد کشورهای ته جدولی دنیا تنزل داده‌اند، ظاهراً پس از خوردن آش به فکر تملک جایش افتاده‌اند، به این برادر عزیز و سخنور که تنها هنر و تخصصشان، همین قدرت خطابه‌شان بوده است چند نکته را یادآوری می‌کنم:

یکم / یکی از بزرگانتان، آقای صدیقی، همین سه روز پیش در نصیحت به مردم فقر و فلاکت‌زده در اثر سیاست‌های حکومت، توصیه به اعراض از دنیا و پی‌جویی خوشبختی و کامیابی در سرای دیگر می‌کرد، شما را به‌عنوان طلبه‌ای کوچک نشاید برخلاف نصایح بزرگانتان در پی مال‌ومنال دنیوی و آسایش و خوشبختی برخاسته از آن باشید.

دوم / آنان که باغ و راغ و به قول شما یک‌سوم شهر اصفهان را وقف طلاب علوم دینی می‌کردند در اندیشه توسعه علم و پرورش عالم دینی در راستای بسط و گسترش دین رحمانی و عدالت‌خواه و آزاداندیش بودند.

سوم / درست است که طبق روایات علمای دین (که امروزه به‌خاطر سخنان سخیف و وهن آلود و کذبی که با انتساب به آنان در صداوسیما و فضای مجازی بازنشر می‌شود، وثاقت و صحت برخی روایات بیش‌ازپیش زیر سؤال رفته است) در بعضی از ادوار، ائمه شیعه صلوات الله علیهم همانند مردم عادی زیست می‌کرده‌اند ولی لااقل می‌توان ادعا کرد در زمان فقر و نداری مردم، پیشوایان دینی بسیار خود را مقید می‌دانسته‌اند که همچون ضعیف‌ترین اقشار جامعه عمل نمایند.

تا آنجا که حضرت رسول صبر حصیر می‌خوابید و به جهت هم‌نوایی با فقرای جامعه ندای «الفقر فخری» سر می‌داد و شما نیک می‌دانید که او کسی است که «ولا ینطق عن الهوی»، هیچ سخنی را ازروی هوای نفس و همچون بعضی از شمایان بر زبان نمی‌راند.

بازداریم آن فخر انسان‌ها و الگوی حاکمان عدالت‌خواه از ازل تا ابد را، یعنی حضرت امیر ع که علی‌رغم استطاعت، در یک وعده دو خورش را با هم نخورد و به یکی از آن دو قناعت می‌کرد و درحالی‌که حاکم بلاد اسلامی بود هم‌زمان در نخلستان‌های مدینه چاه آب حفر می‌کرد.

یا همچون امام باقر که علی‌رغم تحصیل و تدریس علوم دینی کار یدی هم می‌کردند و برای ارتزاق و معیشت خود و اهل‌بیتشان چشم به استفاده از املاک وقفی یک‌سوم شهر اصفهان! نداشتند

برادر حجت‌الاسلام‌والمسلمین! که قرار است با علمت و عملت حجت خداوند بر اهل اسلام باشی، از آن‌همه آموزه‌های دینی مبنی‌بر عدالت‌خواهی و ظلم‌ستیزی و نصیحت به ائمه مسلمین و سخن حق در برابر حاکم جائر و مردن در اثر شنیدن خبر کندن خلخال از پای زن یهودی (شما بخوان خراب کردن آلونک آسیه پناهی و مادر بی‌سرپرست بوشهری) فقط همین قسمت شاهانه زندگی‌کردن بعضی ائمه معصوم ع به مذاقت خوش آمد؟

دستورات حضرت امیر به والیانش برای زندگی‌کردن همچون ضعیف‌ترین اقشار جامعه به دهانت شیرین نیامد؟ یا نشنیده بودی؟ یا دیدی اگر قرار باشد به آموزه‌های عدالت‌خواهانه و ظلم‌ستیزانه دین عمل کنی جایت نه در خبرگزاری حوزه که در جای دیگری است؟

چهارم / یک توصیه دوستانه، برادر حجت‌الاسلام‌والمسلمین! بعد سال‌ها از گذشت عمر حکومت اسلامی و در زمانه‌ای که فقر و فلاکت از سر و روی مردم بالا می‌رود به‌جای تقلا برای فروش آن یک‌سوم املاک وقفی اصفهان و خوردنش با یک لیوان آب، برای اصلاح سیاست‌های فاجعه‌آمیز و نابخردانه و اهتمام برای نجات مردمی که این وضعیت، علی‌رغم تلاش شبانه‌روزی عده کثیری از آنان برای تأمین معاش، شایسته آنان نیست تلاش وافر نمایید.

پنجم / شما را هم لباسان پیامبر نامیده‌اند، مردم به حرمت پیامبر و ائمه همواره احترام شما نگه داشته‌اند هرچند بسیاری از اوقات چشم بر حق بستید، […] ، در برابر حیف‌ومیل و اسراف و تبذیر حاکمان و هم لباسانتان به اسم مصلی و حوزه‌های علمیه لاکچری و حرم کاخ گونه امام مستضعفان خاموش ماندید.

فقط بدانید خداوندی که به پیامبرش می‌گوید: لَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنا بَعْضَ الْأَقاویلِ، لَأَخَذْنا مِنْهُ بالْیَمینِ، ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتین، یعنی خدایی که آن‌چنان حق‌گویی خط قرمز اوست که حتی در برابر حرف ناحق زدن پیامبرش هم سکوت نکرده و او را به قطع رگ گردن تهدید می‌کند، دیگر با من و شما که اصلاً تعارف ندارد و عقد اخوت نبسته است.

از خشم خداوند خصوصاً آنجا که مربوط به مردم بالاخص مردم مظلوم بپرهیزیم و اگر در لباس مشابه آنهاییم در عمل هم به آنان متشابه بشویم، کونوا للظالم خصماً و للمظلوم عوناً و به قول مولانا: شیر را بچه همی‌ماند به او / تو به پیغمبر چه می‌مانی؟ بگو

با سلام، در انتخاب مسیر زندگی هیچ اجباری وجود ندارد، هر کسی میتواند تصمیم بگیرد در زندگی با چه هدفی و در چه مسیری قدم بگذارد، معلم بشود یا کاسب کار، راننده باشد یا نویسنده، سرمایه دار باشد یا درویش، دنبال مال اندوزی باشد یا زاهد، بنابراین وقتی فردی انتخاب کرد که قدم در راه تقوا و زهد و پارسایی بگذارد، یعنی پشت پا به مال و مقام دنیا زده است، حال اگر روزی از راهی که انتخاب کرده پشیمان شد، عیبی ندارد، آن کار را رها کند و سراغ کار دیگری برود، در واقع ماهیت جایگاه طلبگی و روحانیت در تضاد با دنیا طلبی هست، و امکان تغییر ماهیت آن وجود ندارد، دین و دنیا دو مفهوم متضاد هست، و جای ناراحتی دارد یک طلبه اینگونه دنیا طلبانه سخن بگوید، با دین که نمیشود ارتزاق کرد این بسیار روشن هست، پیشوایان دینی از راههای حلال روزی و مخارج زندگی را فراهم میکردند، مگر به دانشجو حقوق میدهند ، دانشجو وطلبه چه تفاوتی دارد