حضرت آقای علم الهدی! این آدمها را دک کنید
محمد مهاجری، فعال رسانهای اصولگرا در یادداشتی تلگرامی با عنوان «حضرت آقای علم الهدی! این آدمها را دک کنید» نوشت:
بهانه این نوشته، سخنانتان است که به ظاهر علیه پاپ است و در باطن، علیه مرجع بزرگ شیعه ،حضرت آیت الله سیستانی. میگویید دسیسه امریکا،پاپ را راهی نجف کرده تا آیت الله سیستانی را (لابد به زعم شما ) بفریبد و او را وادار کند که از مردم عراق و حشدالشعبی عراق بخواهد به جنگ با آمریکا نروند!
🔸جناب علم الهدی آیا ادای ساده اندیشها را در می آورید یا واقعا ساده اندیشید؟ آن هم تا این اندازه! حد شناخت تان از بزرگمردی که عراق را از نابودی کامل نجات داد همین قدر است؟ آیت الله سیستانی با سیاست و تدبیری که نمونهاش را در هیچ جای تاریخ عراق نمی توان یافت، این کشور را در اوج حضور چکمه پوشهای امریکایی و انگلیسی و… به ساحل امن هدایت کرد.
خداوکیلی کی این اطلاعات را به شما می دهد؟ دقت کرده اید که حداقل هر هفته سوژه ای برای وهن روحانیت خلق می کنید و رسانه های رسمی و مجازی داخل و خارج کشور را با حرفهایتان تغذیه می کنید؟ این استعدادتان حقا و انصافا بی نظیر است و هرکس جای شما بود در گینس ثبت می کرد.
🔸جناب آقای علم الهدی! اخیرا با برخی بستگان شما صحبت می کردم. آنها هم آنچه را در سالهای اخیر از شما سر می زند، با گذشته دورترتان که به گفته آنها بسیار متعادل تر و منطقی تر از اکنون بوده است قابل مقایسه نمی دانند و شگفت انگیز می خوانند.
چون نمی توانم بپذیرم این حجم از اشتباه از یک عالم دینی سر بزند، ناگزیرم بگویم اطرافیانش به او اطلاعات و اخبار غلط میدهند.
🔸جناب علم الهدی! ما اصولگراها عاشق واژهای به نام نفوذ هستیم و در بسیاری از اتفاقات، دنبال عوامل نفوذی می گردیم. شما یک بار هم که شده این سنت سیئه را از ما اصولگراها کپی کنید و در باره اطرافیانتان اعمال کنید. اصلا بعید ندانید عدهای دنبال آن باشند که امام جمعه بزرگترین شهر مذهبی کشورمان را بیاعتبار کنند. اگر این نفوذیها اصلاح طلب بودند در هر کوی و برزن افشاگری کنید و اگر از ما اصولگراها بودند دم برنیاورید و فقط یواشکی دکشان کنید.
🔸جناب آقای علم الهدی! به عنوان یک بچه مسلمان که شان اسلام و نظام و روحانیت و حتی شخص شما برایش محترم است، این سخن امام صادق(ع) را که یقینا صدها بار بر منبر گفتهاید تکرار می کنم:”زینت ما باشید نه باعث ملامت و سرزنش ما”(بحارالانوار ج65 ص 151)
انتهای پیام