آیت‌الله سیستانی، حجّتی بر حاکمان دینی زمان

حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «آیت‌الله سیستانی، حجّتی بر حاکمان دینی زمان» نوشت:        

آیت‌الله سیستانی در خانه‌ای قدیمی در یکی از کوچه‌های شهر نجف چنان درخشندگی در عراق، جهان تشیّع، جهان اسلام و جهان بشری یافته که از آن خانه کوچک امور عراق را به راحتی تدبیر می‌کند و با حکم جهادش میلیون‌ها انسان برای مبارزه با داعش بسیج می‌شوند و رهبر جهان مسیحیت، پاپی از «فرانسیسکن‌های زاهد و آزاد» از مرکز واتیکان به نجف آمده و با پای پیاده کوچه‌های تنگ نجف را می‌پیماید تا به دیدار او نایل گردد و در نهایت، افتخار می‌کند که آیت الله سیستانی برای استقبال از او در آستانه منزل به انتظار ایستاده و هنگام خداحافظی به احترام او به پاخاسته و دو دستش را در دستانش فشرده است.

راز این درخشندگی در چیست؟ در این زمینه سخن فراوان گفته شده و این قلم به مناسبت شرایط روز یکی دو نکته را بازگو می‌کند. آیت‌الله سیستانی در این عصر، در عراق خسته از جنگ، خونریزی و ترور، پرچم صلح، برادری، مساوات و عدالت را برافراشته؛ از این رو عرب و عجم، مسلمان و غیر مسلمان، هر قبیله و طائفه‌ای و نیز جهان تشنه صلح، عدالت و آزادی، او را حامی و پناه خود می‌داند. او همچنان که به دفاع از شیعیان همت دارد، همان همّت را در دفاع از برادران اهل سنت، ایزدی‌ها، مسیحیان و دیگر نحله‌های مذهبی عراق دارد.

نمونه‌ی این نگاه مترقی و امروزپسند را در بیانیه‌اش برای دعوت مردم عراق به شرکت در انتخابات مجلس به وضوح می‌بینیم. ایشان در آن بیانیه به صراحت می‌گوید: «مرجعیت دینی تلاش کرده است نظامی بر اساس «پلورالیسم سیاسی» جایگزین نظام گذشته شود به طوری که قدرت بر اساس صندوق‌های رای و با برگزاری انتخابات آزاد و شفاف بچرخد؛ … مرجعیت دینی بر این باور است که باید از افتادن در پرتگاه‌های حکومت فردی و نظام استبدادی با هر بهانه و عنوانی اجتناب کرد؛ … مشارکت در انتخابات «حق» هر شهروندی است که شرایط قانونی رای دادن را داشته باشد، البته کسی وی را برای به دست آوردن این حق «مجبور» نمی‌کند مگر اینکه اطمینان حاصل کند که به نفع ملت و کشورش است… مرجعیت دینی تاکید می‌کند همه نامزدها و فهرست‌های انتخاباتی برای آن، برابرند و این بدان معنی است که مطلقا از هیچ شخص یا جریان و یا فهرستی حمایت نمی‌کند».

سیره این عالم که از زبان استاندار نجف بیان شده، نمونه دیگری از نگاه انسانی او و راز درخشندگی‌اش است. عدنان الزرفیه استاندار نجف در سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵ به صراحت می‌گوید: «سال ۲۰۰۵ که خدمت ایشان رسیدم، اولین چیزی که از من ‏درخواست کرد این بود که تمام خانه‌ها را بازرسی و سلاح‌های غیرمجاز را جمع کنم. دومین درخواستش هم این بود که اولین خانه برای بازرسی خانه‌ی خودش باشد. عرض کردم نمی‌توانم وارد خانه شما بشوم.‏ درست نیست با مأمورین وارد شویم و خانه‌ی شما را بازرسی کنیم، ایشان فرمودند: نه، ‏اول باید خانه‌ من را بازرسی کنید. من هم مأمور فرستادم و خانه ایشان را ‏بازرسی کردند.‏ بعد از بازرسی فرمود که حالا به سراغ باقی خانه‌ها ‏بروید و دیگر کسی عذری برای نگهداری سلاح نباید داشته باشد. حسب قانون کشور، نگهداری ‏سلاح ممنوع است.‏ در تمام مدت استانداری ده ساله من هیچ‌گاه «توصیه دینی» به ‏من نکردند. حتی خود من هم تعجب کردم.‏ نه توصیه به امر به معروف و نهی از منکر بود و نه اینکه بعضی اماکن باید بسته بشوند. به‌خدا قسم تمام ‏توصیه‌های ایشان یا حفظ امنیت بود و یا خدمات اجتماعی یا رسیدگی به فقرا. کاری با امور دیگر ‏نداشته باش.‏»

آری، این همان سیره بنیانگذار انقلاب بود که متأسفانه چندان مورد توجه قرار نگرفت. یادگار امام اخیراً خاطره‌ای از اواخر عمر پر برکت امام راحل به شرح زیر نقل کرده است: «در روزهای آخر جنگ سران سه قوه، یعنی رهبر معظم انقلاب، آقای هاشمی رفسنجانی، آقای موسوی، آیت الله موسوی اردبیلی و ابوی ما پیش امام بودند. صحبتی شد و آنها گفتند مردم دیگر به جنگ نمی‌آیند و امام گفتند، «شما درست عمل کنید، مردم می‌آیند». اعتماد به فهم عمومی داشته باشید. شما صداقت داشته باشید و مردم هم عمل می‌کنند. ولی وقتی مردم از بنده صداقت نبینند، چه تعهدی است که به حرف من گوش کنند؟!».

آیت‌الله سیستانی به حق باور کرده که «دنیا مزرعه آخرت است» و حکومت باید این مزرعه را آباد کند تا مردم بتوانند در این مزرعه آباد، به زراعت آخرت بپردازند از این رو همه تلاشش در راستای صلح، برادری، برابری، دفاع از حقوق همه‌ی انسان‌ها و توصیه به آباد کردن دنیای آنان است که اگر این توصیه‌ها توسط حکومت دینی عمل شود، مردم خودشان دینداری را بلدند و عمل خواهند کرد. امید که سیره این حجّت زمان بیشتر مورد عنایت قرار گیرد.

انتهای پیام