به یاد عباس کیارستمی

کانال تلگرامی عباس کیارستمی با انتشار این عکس، نوشت:

«خانواده‌ی عباس کیارستمی برسر مزارش
لواسان، توک مزرعه، جمعه ۱۱ تیر، سه‌روز پیش از پنجمین سال‌روز درگذشت او
‌
از چپ: بهمن کیارستمی (فرزند)، فخری کیارستمی (خواهر)، هما قادری (خواهرزاده‌‌)، حمید قادری (خواهرزاده‌‌) و پیام قادری (خواهرزاده‌‌)
‌
عباس کیارستمی ۱۴ تیر ۱۳۹۵ براثر خطای پزشکی درگذشت. امسال به دلیل نگرانی‌ از شیوع کرونا، هیچ‌گونه مراسمی به‌صورت فیزیکی در نظر گرفته نشده است».

ایسنا نوشت: پنج سال از 14 تیر ماهی که عباس کیارستمی از دنیا رفت، گذشت؛ این کارگردان سرشناس سینمای ایران می گفت:من هیچ وقت، فکر نمی کردم بخواهم فیلمساز بشوم . همیشه در ذهنم بود که نقاش بشوم ولی نقاش موفقی نبودم و کم کم هل داده شدم به سینما.

این فیلم‌ساز سرشناس که متولد ۱۳۱۹ تهران است، در بخشی از ویدیویی که موزه سینما برای سالروز درگذشت اش منتشر کرده گفته است: اگر یک دقیقه فرصت داشته باشم، خواهم گفت به عنوان یک دانشجوی فیلم سازی اطراف تان را نگاه کنید و فیلم های تان را ببینید ولی وقتی دارید فیلم می سازید، دیگر به فیلم تان نگاه نکنید و بیشتر شاهد آنچه باشید که در اطرافتان می گذارد و به جای اینکه از ادبیات به سینما بیاورید یا برعکس؛ از محیط تان و تجربه های تان استفاده کنید و آنها را به فیلم برگردانید.

عباس کیارستمی در بخشی از این فیلم در پاسخ به اینکه دلش می خواهد از خودش چه چیز باقی بگذارد، گفت: قطعا آنچه منهدم نکردم و امضا من پایش هست، کارهای است که تایید کردم و احتمالا خواستم باقی بماند. اما کمتر به این فکر کردم که یک روز نیستم و قرار است، چه کارهای از من باقی بماند! بیشتر بقای خودم برایم لذت بخش بوده است تا اینکه کاری از من باقی بماند. اگر این متضاد باشد به اینکه کاری از من بماند و خودم نمانم، من ترجیح می دهم خودم بمونم و کاری از من نماند.

سیف الله صمدیان دوست و رفیق عباس کیارستمی هم در این فیلم 15 دقیقه ای که موزه سینما منتشر کرده و ایسنا بخشی از آن را منتشر می کند، به روز تولد عباس کیارستمی یعنی اول تیر ماه و 14 تیر ماه سالروز درگذشتش اشاره می کند و می گوید: طبیعتا دو سوی واقعیت این جهان یعنی آمدن و رفتن است، این دو تاریخ! ولی چه آمدنی و چه رفتنی . کیارستمی متولد یک تیر ماه و کیارستمی رفته 14 تیر ماه و این وسط اتفاقی افتاده به نام زندگی عباس کیارستمی که به نظرم هنوز نیامده و هنوز نرفته است.

کیارستمی علاوه بر کارگردانی در سایر رشته‌های هنری همچون عکاسی، نقاشی، فیلمنامه‌نویسی، تدوین، طراحی گرافیک، شعر، موسیقی و… فعالیت می‌کند و یکی از عکس‌های کلکسیونش در حراج کریستی سال ۲۰۰۸ میلادی حدود ۱۳۰ هزار دلار فروخته شد.

فیلم «طعم گیلاس» که برنده نخل طلایی جشنواره کن سال ۱۹۹۷ میلادی شد و همچنین «خانه دوست کجاست» که موفق به دریافت پلنگ برنزجشنواره لوکارنو شده است، « باد ما را خواهد برد» برنده جایزه هیات ویژه داوران جشنواره ونیز در سال ۱۹۹۹ و … از جمله فیلم‌های موفق این کارگردان در جشنواره‌های بین المللی است.

کیارستمی داور جشنواره‌های بسیاری از جمله کن، جشنواره فیلم ونیز، لوکارنو، سن‌سباستین، فیلم سائو پائولو، کاپالبیو، کوستندورف صربستان و….. بوده است.

عباس کیارستمی که از اسفند سال ۹۴ تا اوایل اردیبهشت ۹۵ به دلیل انجام چند عمل جراحی در ناحیه روده در بیمارستان بستری شده بود و در ماه‌های آخر عمرش هم چندین بار به بیمارستان مراجعه کرده بود، سرانجام ۸ تیر ماه برای تکمیل مراحل درمان به پاریس رفت و همان جا درگذشت و پیکرش به ایران منتقل شد.

موضوع خطای پزشکی در پرونده درمانی عباس کیارستمی، تا مدت ها مورد بحث و بررسی رسانه ها بود و بهمن کیارستمی (پسر عباس کیارستمی) پیگیر این ماجرا ست.

کیارستمی در کارنامه‌ی فیلم‌سازی‌اش ساخت فیلم‌های کوتاه «نان و کوچه»، «زنگ تفریح»، «تجربه»، «دو راه حل برای یک مساله» و .. و فیلم‌های بلند «گزارش» ۱۳۵۶، «اولی‌ها» ۱۳۶۲، «خانه‌ی دوست کجاست؟» ۱۳۶۵، «مشق شب» ۱۳۶۶، «کلوزآپ، نمای نزدیک» ۱۳۶۸، «زندگی و دیگر هیچ» ۱۳۷۰، «زیر درختان زیتون» ۱۳۷۳، «طعم گیلاس» ۱۳۷۶، «باد ما را خواهد برد» ۱۳۷۷، «ABC آفریقا» ۱۳۷۹ را دارد.

انتهای پیام