پاسخ قاطع دفتر ظریف به درخواست سفر نمایندگان کنگره به ایران

دفتر وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در نامه ای به نمایندگان کنگره آمریکا که درخواست سفر به ایران کرده بودند پاسخ داد. در بخشی از آن با اشاره به حضور هزارات گردشگر پس از برجام، آمده است: آنها ضوابط را رعایت کرده اند، نه مانند شما که کاملا به نحو نامناسبی درخواست سفر به ایران کرده و در پی مداخله در اموری شده اید که هیچ ارتباطی با وظیفه کاری شما ندارد. بسیار تردید داریم که هیچ کشوری که برای خود احترام قائل است، تحت چنین شرایطی روادید صادر کند.

به گزارش انصاف نیوز، متن کامل این نامه و ترجمه ی آن در پی می آید:

“وزیر امور خارجه از محتوای نامه مورخ 24 فروردین 1395 شما در مورد درخواست روادید ادعایی تان مطلع شد. در این رابطه، توجه شما را به موارد زیر جلب می کنیم:

– بر خلاف آنچه شما تصور کرده اید، وظیفه اعضای کنگره آمریکا دیکته کردن و تحمیل سیاست به دیگر کشورها نیست. این امر قطعا در مورد سیاست های مربوط به صدور روادید ایران نیز صادق است. به خاطر داشته باشید که به عنوان اعضای کنگره آمریکا، شما یک قدرت جهانی نیستید.

– توافق هسته ای یا همان برجام به روشنی مقرر کرده است که تنها نهاد ذی صلاح برای نظارت بر اجرای بخش های هسته ای این توافق، آژانس بین المللی انرژی هسته ای است. هیچ یک از طرف های برجام، از جمله آمریکا و به تبع آن شهروندان یا مقامات کشورهای طرف برجام، نمی توانند مدعی حق نظارت بر اجرای برجام شوند. علاوه بر این، نه برجام و نه هیچ قاعده حقوق بین الملل نیز اجازه نداده است که با چنان ادعای نظارتی به حاکمیت ایران دست اندازی شود.

– در عصر حاضر، بازدید از سایت ها یا اعزام هیئت های انتخاباتی یا دیگر هیئت ها برای نظارت بر انتخابات کشورها منوط به دعوت رسمی کشور ذی ربط و از مسیر موافقت نامه های دوجانبه بین دولت های حاکم یا ترتیبات متقابل امکان پذیر است و نه از طریق درخواست یک جانبه افراد یا نمایندگان مجلس دیگر کشورها که صرفا خود ادعای چنین کاری را دارند. به یاد داشته باشید که ایران و آمریکا روابط دیپلماتیک نداشته و در نتیجه ترتیبات متقابلی هم بین دو کشور وجود ندارد.

– کنگره آمریکا اخیرا قانونی را در مورد روادید آمریکا تصویب کرده که به موجب آن افرادی که به ایران سفر کرده اند را از ورود به آمریکا بدون اخذ روادید منع کرده است. وقتی هم که آقای کری، در اجرای تعهدات آمریکا به موجب برجام، وعده داد تا محدودیت های مربوط به برنامه روادید را برای افرادی که به ایران سفر کرده، برخواهد داشت، برخی از شما اظهار داشتید که “رفع موانع برای اشخاصی که به ایران سفر کرده یا ایرانی هستند، شهروندان آمریکایی را به خطر می اندازد”. بسیار تمسخر آمیز است که شما می پندارید که رفتن به ایران شهروندان را “افراطی کرده” و شهروندان همه کشورهای دیگر را به “ریسک های محتمل امنیتی” برای آمریکا تبدیل می کند، و در عین حال بر این باورید که سفر به ایران بر خود شما تاثیر منفی ندارد!

– برخلاف ادعای شما، از سال 1359 ـ یعنی وقتی که آمریکا روابط دیپلماتیک خود را با ایران قطع کرد ـ مقامات ایرانی اغلب از ورود به آمریکا منع شده اند. مقامات ما تنها حسب مورد و بعد از یک فرایند طولانی و دشوار برای حضور در نشست های سازمان های بین المللی مستقر در آمریکا به این کشور وارد می شوند. این وضعیت علی رغم آن است که دولت آمریکا به لحاظ حقوقی و بر اساس تعهدات بین المللی که به موجب موافقت نامه های چندجانبه مربوط دارد، متعهد به اعطای روادید و دسترسی بدون مانع شده است؛ تعهدی که هیچ گاه صادقانه و به طور منظم از سوی آمریکا رعایت نشده است. هم چنین برخلاف تصور شما، دیپلمات ها و اتباع ایرانی که در سازمان ملل متحد فعالیت نموده یا به آمریکا می آیند، همگی محدود به یک فاصله 25 مایلی در منهتن نیویورک هستند. این تمام لطفی است که شما در نامه خود به رخ کشیده اید.

– از زمانی که “بحران هسته ای ساختگی” از طریق برجام حل شده است؛ دهها هزار گردشگر، دانشجو، سرمایه گذار و تاجر از اقصی نقاط دنیا ـ از جمله برخی اتباع آمریکایی ـ روادید دریافت کرده و بدون زحمت یا تاخیری به ایران سفر کرده اند. آنها به این علت به راحتی به ایران سفر کرده اند که بر طبق مقررات مربوطه کشور میزبان ـ ایران ـ درخواست خود را فرستاده و ضوابط را هم رعایت کرده اند، نه مانند شما که کاملا به نحو نامناسبی درخواست سفر به ایران کرده و در پی مداخله در اموری شده اید که هیچ ارتباطی با وظیفه کاری شما ندارد. بسیار تردید داریم که هیچ کشوری که برای خود احترام قائل است، تحت چنین شرایطی روادید صادر کند.

– به طور خلاصه، ما تصور می کنیم که درخواست روادیدی که شما داده اید، بیشتر یک کارزار تبلیغاتی است و نه یک درخواست مناسب برای سفر به یک کشور دارای حاکمیت مستقل و به همین دلیل هم، با چنین درخواستی به این نحو رفتار شده و خواهد شد.”

متن انگلیسی نامه مزبور:

Congressmen,

The Foreign Minister has been informed of your letter of April 12, 2016, concerning your purported visa request. In this regard, we draw your attention to the following:

– Despite what you seem to presume, members of the U.S Congress do not get to dictate the policies of other countries. This clearly applies to Iranian  isa policies. Bear in mind that as members of the US Congress you

are not a global authority.

– The nuclear agreement known as JCPOA has clearly specified that the sole body competent for monitoring the implementation of its nuclear provisions is the International Atomic Energy Agency (IAEA). No JCPOA participant, including the United States, and certainly no citizen or official of these countries, can arrogate any such right to monitor the implementation of JCPOA to itself, nor are they authorized by the JCPOA or other provisions of international law to encroach upon Iranian sovereignty by claiming such monitoring authority.

– In the modern era, visits to sites or parliamentary or other delegations to monitor elections are made upon invitations and through bilateral agreements between sovereign states or based on reciprocal arrangements, and not upon unilateral demands by self-arrogating individuals or parliamentarians. It bears reminding that Iran and the United States do not have diplomatic relations, and as such, there are no reciprocal monitoring arrangements between the two countries.

– The US Congress has recently enacted legislation that bars people—ordinarily subject to visa waiver rules— who travel to Iran to enter the United States without obtaining a visa. And, when Secretary Kerry, in fulfilling US obligations emanating from the JCPOA, promised to waive restrictions on the visa waiver program for individuals who have traveled to Iran, some of you are on record as saying that “waiving restrictions for persons who have traveled to Iran or who hold Iranian citizenship would put U.S. citizens at risk”. Surely it is ironic that you believe that going to Iran would “radicalize” and turn citizens of all other countries into “potential security risks” for the United States; but you still seek to visit Iran and believe that such a visit will have no such radicalizing effect on you.

– In spite of your claim, since 1980 — when the U.S. broke off diplomatic relations with Iran—Iranian government officials are generally barred from entering the US. We are only permitted — on a case-by-case basis and after a very lengthy and unusually difficult and highly selective process — to enter the US to attend meetings of international organizations located on U.S soil; this while the U.S is legally required to grant free and unrestricted access as per its international obligations under relevant multilateral agreements. This obligation has never been consistently and faithfully observed. And despite what you seem to believe, Iranian diplomats and nationals who work at the United Nations or come to New York to attend UN meetings, are all restricted to a 25 mile radius of Columbus Circle in Manhattan. That is the extent of the hospitality that you boast about in your letter.

– From the time when the manufactured “nuclear crisis” has been settled through the JCPOA, tens of thousands of tourists, academics, investors, students and businesspeople from around the world – including many Americans – have obtained visas and travelled to Iran without any delay or complication. But they have been able to do so by making requests consistent with the relevant regulations of the host country and in the appropriate respectful manner and not in the completely inappropriate way you have demanded to visit Iran and interfere in what is of no relevance to your official functions. We doubt that any self-respecting country would grant a visa under such circumstances.

– In sum, we consider your visa request to have been a publicity stunt and not an appropriate request to visit a sovereign country; and it has, and will continue to be, treated in that spirit.

Office of the Minister for Foreign Affairs of

the Islamic Republic of Iran

انتهای پیام