آیا واقعا «ببین چی میگه، نبین کی میگه»

سلام بزرگوار؛ تخصص بنده رشته حدیث است و با اجازه تان درباره روایت مورد اشاره نکته ای عرض می کنم.
صرف نظر از ضعف و قوت سند روایت، در متن روایت نکته ای وجود دارد که معنای آن را هم روشن می کند و آن اینکه:
متن روایت با صیغه مفرد بیان شده، یعنی امام داشته با یک نفر حرف می زده و احتمالا در یک موقعیت خاص هم این سخن را بیان کرده؛ مثلا فرد مقابل به کسی اعتراض می کرده و غیبت می کرده و امام او را راهنمایی می کند که انتقاد از آن شخص را رها کن و اگر درباره سخنش نقدی داری، بگو؛ یعنی امام نمی خواهد یک قاعده کلی را بیان کند که همیشه اینگونه باشید که به متن سخن نگاه کنید و نه به گوینده سخن؛ زیرا این مساله بسیار روشن است که دانش و موقعیت گوینده، به یک سخن ارزش و بها و بار حقوقی و شرعی می دهد و قطعا امام به این موضوع بهتر از من و شما آگاه است؛ مثلا اگر امام علی می گفت باید با معاویه نبرد کنیم، فرمانی نظامی و تهدیدی قطعی به شمار می رفت و موجب تقابل و صف آرایی کوفیان و شامیان می شد، ولی اگر یکی از مردم معمولی چنین حرفی بزند، کسی تَره هم برایش خُرد نمی کرد؛ هر دو یک سخن گفته بودند ولی یکی از زبان علی بود و دیگری از زبان یک فرد عادی [بماند اینکه امام هرگز آغازگر نبرد نبود و حتی در برابر معاویه، بارها تلاش کرد با او گفتگو و مذاکره کند و بارها برایش نامه نوشت بلکه از خر شیطان پایین بیاید، و البته آن یاغی پایین نیامد که نیامد!].
پس امام در صدد بیان یک قاعده کلی نیست؛ که اگر می خواست یک قاعده کلی را بیان کند، بهتر این بود که با صیغه جمع این قاعده را بیان می کرد و می فرمود: انظروا الی ما قال و لا تنظروا الی من قال یعنی «به سخن بنگرید، و نه گوینده ی سخن»، و حال آنکه در اینجا صیغه مفرد به کار برده و خطابش به یک نفر است و می فرماید: «انظر الی ما قال و لا تنظر الی من قال» «به سخن بنگر، و نه گوینده ی سخن»؛ البته این یک وجه این روایت است.
یک روی دیگر این روایت آن است که در مقام انتقاد علمی از دیگران، انصاف داشته باشیم و مثلا به صرف اینکه گوینده را قبول نداریم، حرفش را بی ارزش نپنداریم و نگوییم چون [مثلا] ترامپ چنین سخنی گفته، پس حرفش را بررسی نکنیم و بگوییم صد در صد غلط است! یعنی به جای شنیدن و نقد سخنش، به صرف اینکه گوینده سخن، ترامپ است، سخنش را بی اساس توصیف کنیم! یا چون [مثلا] سید حسن نصرالله چنین سخنی گفته، پس حرفش صد در صد درست است! یعنی به جای شنیدن و نقد سخنش، به صرف اینکه وی گوینده آن سخن است، ادعایش را دربست و صد در صد بپذیریم! خیر، هر دو اشتباه است و بایستی انصاف در نقد را رعایت کنیم و گوینده را ملاک حق و باطل بودن سخن قرار ندهیم.