اقتصاد دستوری، اگر راست باشد

شهرام سیدقلعه، فعال اقتصادی، در یادداشتی برای انصاف نیوز درباره‌ی اقتصاد دستوری نوشت:

در دنیای امروز که همه چیز سیاسی شده و صداقت و صراحت کمتر جائی در مناسبات دارد آنچه واقعاً انجام می‌دهیم از آنچه می‌گوئیم خیلی مهم تر است.

هدف مهم است ولی عملکرد و فعلی که انجام می‌دهیم تا به هدف بیان شده برسیم اهمیت خیلی بیشتری دارد.

هدف چیست؟ حمایت از تولید. عملکرد و آنچه انجام می‌دهیم چیست؟ نابود کردن تولید. زمین گیر کردن تولید روز به روز بیشتر عقب راندن تولید.

گروهی تولید کنندگان لوازم خانگی نامه نوشتند که مخالف واردات محصول نهائی لوازم خانگی هستند چون تولید از نظر کمی و کیفی پاسخگوی نیاز کشور هست.

مشکل کجاست؟ چرا نگرانند؟ مواد اولیه تولید لوازم خانگی که اکثراً پتروشیمی و فلزی است. هم معادن فلزات زیادی داریم، هم نفت و پتروشیمی قوی. عمدتاً این مواد بصورت سنگ آهن، نفت خام یا محصولات پتروشیمی با هزینه حمل گزاف به شرق آسیا صادر می‌شود. محصول لوازم خانگی تولید می‌شود و با هزینه حمل گزاف برمی‌گردد بنادر جنوبی ایران و اگر شود، با هزینه تعرفه گمرکی بالا ترخیص می‌‎شود. تازه در شرق آسیا سوبسید انرژی هم نیست، نیروی کار هم که خیلی گران‌تر است.

پس مشکل کجاست؟ چرا تولید کننده داخلی نگران است؟ چرا نمی‌تواند در بازار خود، داخل کشور خود با تولید کننده کره ای که مواد معدنی و اولیه می‌خرد با هزینه حمل بالا می‌برد با هزینه انرژی بیشتر و هزینه نیروی انسانی بالاتر تولید می‌کند با هزینه حمل گزاف می‌آورد و با تعرفه گمرکی زیاد به بازار ایران عرضه می‌کند رقابت کند؟ چرا؟ چرا اگر واردات آزاد شود کمرش که تازه راست شده می‌شکند؟

پاسخ دادن به این سوالات و یافتن راه حل سخت است. کار راحت چیست؟ کار راحت این است که جلوی واردات را بگیریم تا تولید کننده داخلی مواد ارزان بگیرد، هزینه پائین انرژی بدهد، نیروی کار ارزان به کار گیرد و محصولی با کیفیت پائین‌تر -که اگر می‌توانست با کیفیت بهتر تولید کند نگران نبود- تولید کند گران‌تر از محصولات تولید کره جنوبی بفروشد -که اگر می‌توانست ارزان تر بفروشد نگران نبود- جیب مردم خالی شود و مجبور به استفاده از محصولات با کیفیت پائین‌تر باشند. آخر سال هم تولید کننده داخلی بگوید ضرر کردم سود نکردم به دولت مالیات بالائی هم ندهد.

دولت متضرر که عوارض ورود نمی‌گیرد مالیات زیادی هم نمی‌گیرد مردم متضرر که پول بیشتر می‌دهند محصول پائین‌تر می‌خرند – مثل خودرو- و این بالش نرم زیر سر تولید کننده هم حمایت که نیست.

انتهای پیام