تنبیه آرژانتین با دستان خود

مهدی میرآبی، نویسنده و روزنامه‌نگار در یاداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «تنبیه آرژانتین با دستان خود» نوشت:

مدافع عنوان قهرمانی در گروهی سخت اما تحت شرایطی که شایستگی آن را داشت راهیِ فینال شد. آنها ابتدا تیم سوم دور قبل را در گروه خود شکست دادند سپس به ترتیب پاراگوئه، روسیه (نایب قهرمان دور پیش) و برزیلِ مقتدر و نامدار را از پیش رو برداشتند تا در فینال با حریف نسبتاً ساده‌تری (دست‌کم از بعد روانی) روبرو شوند. در مقابل تیم پرتغال برای اولین بار راهیِ فینال مسابقات فوتسال جهان می‌شد و گرچه آنها اسپانیا و قزاقستان را از پیش رو برداشته بودند، اما کفه‌ی ترازوی آمارها و شاخص‌های بازی به سمت آرژانتین سنگینی می‌کرد و بی‌سبب نبود که عمده کارشناسان در تحلیل‌ها و پیش‌بینی‌هایشان شانس آرژانتین را برای قهرمانی بیشتر از پرتغال دانسته بودند. این شانس هم به لحاظ فنی بود که نسبت به پرتغال برتری نسبی داشتند و هم اینکه آنها با آمادگیِ ذهنیِ بالاتری که از فینال دور قبل تجربه کسب نموده بودند قدم در راه فینال می‌گذاشتند. به واقع برای آرژانتینی‌ها که یک روز بیشتر از تیم حریف استراحت کرده بودند همه چیز مهیای قهرمانی بود. اما یک اشتباه فردی و بی‌احتیاطیِ جبران ناپذیر از بهترین بازیکن آرژانتین کافی بود تا کل معادلات تیم را بهم بریزد و حریف بر آنها چیره شود. مشتی که کریستین بوریتو بر شکم ریکاردینیو (کاپیتان پرتغال) کوبید باعث اخراج وی شد و تیم را هم به لحاظ روانی و هم فنی از شرایط مسابقه خارج کرد. این حرکت که بدون هیچ‌گونه درگیری فیزیکی و لفظی صورت گرفت به قدری ناشیانه و بچه‌گانه بود که همه را بهت زده کرد و شائبه‌ی توطئه و تبانی را هم تقویت نمود. در میان اعضای کادر فنی و روانشناسان تیم این سؤالِ بی‌پاسخ را مطرح نمود که چرا بهترین بازیکن تیم در کلاس فوق حرفه‌ای اینگونه دست به عملی خارج از اخلاق و دور از ابتدایی‌ترین قواعد و اصول بازی زد! بی‌شک باید رفتاری های قبل و بعد از انجام حرکت او زیر نظر گرفته شود و به واسطه‌ی تحقیقات صورت گرفته دلیل عینی و واقعیِ عمل او مشخص گردد.

بعد از اخراج، آرژانتین در بدترین زمان ممکن (یعنی ثانیه آخر دو دقیقه‌ای که چهار نفره بودند) گل خورد تا پرتغالی ها بتوانند از این حیث بار روانیِ بیشتری بر آنها تحمیل کنند. در ادامه بخت هم با آرژانتینی‌ها یار نبود و تیر دروازه و دست بازیکن حریف مانع برابر شدن نتیجه شد. البته که نباید از بازی خوب و بی‌نقص تیم پرتغال نگذشت و بی‌انصافی است اگر آنها را از لحاظ فنی شایسته چنین جایگاهی ندانست. تیم ملی پرتغال روی تاکتیک‌های تیمی و نه از روی بخت و اقبال به دو گل ارزشمند رسید و در ادامه حملات خطرناک و برق‌آسایی روی دروازه آرژانتین فرود آورد.

با این حال تیم ملی آرژانتین که شبیه ساختار یک سیستم عمل کرده بود و هر کدام به صورت مجزا تا فینال به نحو احسن کار خود را انجام داده بودند؛ در یک جا، جزیی از یک کل لنگید و همان کافی بود تا موجبات خاموشی و از کار افتادن کل سیستم را فراهم آورد. به طوری که دیگر از توان و تبحر مربی هم کاری ساخته نبود.

خودزنی عاقبتش همین است.

انتهای پیام