دولت – ملت یا امام – امت؟! | مرتضی زارعی

زمانی که حضرت نوح ( ع ) قوم خود را به پرستش خدای یکتا دعوت می نمود و آنها را از بت پرستی و گمراهی بر حذر می داشت قوم او با لجاجت و پافشاری بر عملکرد باطل، مواعظ این پیامبر الهی را نادیده گرفته، او را دیوانه خواندند.
حضرت نوح (ع) ساخت کشتی
حضرت نوح (ع) ساخت کشتی

کذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قوْمُ نوحٍ فَکذَّبُوا عَبْدَنَا وَقالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ ( ۱) پیش از آنها قوم نوح ( نیز پیامبران را ) تکذیب کردند، پس بنده ما ( نوح ) را دروغگو خواندند و گفتند: دیوانه ای است جن زده، و ( با این تهمت از میان آنها ) رانده شدقوم حضرت نوح ( ع ) حتی پا را فراتر از این گذاشته و او را تهدید به سنگسار نمودند.قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ یا نُوحُ لَتَکونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِینَ ( ۲) گفتند: ای نوح، اگر ( از این دعوت ) دست برنداری حتما از سنگسارشدگان خواهی بود.حضرت نوح ( ع ) با جمعیتی روبرو بود که اکثریت آنان گمراه و غرق در کفر و تباهی بودند و او نیز مانند سایر پیامبران الهی غریبانه برای هدایت مردم می کوشید.قرآن کریم در داستان حضرت نوح ( ع ) به تعداد کم یاران ایشان اشاره می فرماید:وَمَا آمَنَ مَعَهُ اِلاَّ قَلِیلٌ ( ۳) و جز اندکی با او ایمان نیاورده بودند.همرنگ جماعت شدن در مسیر گمراهی، کار را به جایی می رساند که فرزند این پیامبر الهی در زمره گمراهان قرار می گیرد.قالَ یا نوحُ اِنَّهُ لَیسَ مِنْ اَهْلِک اِنَّهُ عَمَلٌ غَیرُ صَالِحٍ ( ۴) [ خدای ] گفت: ای نوح، او از خاندان تو- خاندان نبوّت- نیست، او [ را ] کرداری ناشایسته است.حضرت نوح ( ع ) فرزند خویش را نصیحت نمود ولی او نپذیرفت و به خیال اینکه می تواند از عذاب الهی فرار کند به جای پناه بردن به خداوند متعال به بالای کوه پناه برد و وساطت پدر نیز ثمری نداشت ودر نهایت غرق می گردد.ما باید توجّه نماییم که نتیجه همنشینی با دیگران و همرنگ جماعت شدن در امر باطل سرانجام و عاقبت پسر نوح را به دنبال خواهد داشت.

حضرت نوح (ع) وحیوانات سوار کشتی
امام نباید جامعه را پاره‌پاره بیند وطرفدار یک گروه و در صدد نفی و حذف سایر بخش‌های ملت باشد. نکته دیگری که نباید مورد غفلت قرار گیرد؟؟؟ ولی گویی توسط پیامبران نادیده گرفته شده .

ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِینَ کفَرُوا اِمْرَاَهَ نُوحٍ وَاِمْرَاَهَ لُوطٍ کانَتَا تَحْتَ عَبْدَینِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَینِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ یغْنِیا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَیئًا وَقِیلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِینَ ( ۵)خداوند برای کسانی که کفر ورزیده اند زن نوح و زن لوط را مثل زده که در تحت ( زوجیت ) دو بنده صالح از بندگان ما بودند، پس به شوهرانشان ( به واسطه نفاق ) خیانت کردند و آنها از آن دو زن چیزی از ( عذاب ) خدا را دفع نکردند، و ( به محض مرگ ) به آنها گفته شد وارد آتش برزخ شوید، و ( در روز قیامت ) به آنها گفته شود: همراه شود: همراه واردین داخل آتش ( ابدی ) شوید.مشاهده می کنیم که چگونه اکثریت مردم به جای تبعیت از پیامبر الهی، راه گمراهی را پیش گرفته و به هیچ وجه نتوانستند خویش را از عذاب الهی رهایی دهند.اگر پسر حضرت نوح ( ع ) با همرنگ جماعت شدن و پناه بردن به کوه تصوّر می کرد از عذاب الهی نجات پیدا می کند امروز نیز بسیاری از افراد با پیروی از جمع و پناه بردن به دنیای مدرن و اختراعات نوپا تصوّر می نمایند که نیازی به پیروی از آموزه های دینی نداشته و هیچ گاه عذاب الهی گریبان آنها را نخواهد گرفت.حضرت هود برای هدایت قوم عاد تلاش های بسیاری می نماید تا بتواند آن ها را از بت پرستی و ضلالت نجات دهد ولی آن ها نه تنها سخنانش را نمی پذیرند بلکه او را با نهایت بی شرمی نادان و دروغ گو می شمارند.وَاِلَی عَادٍ اَخَاهُمْ هُوداً قَالَ یا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَکم مِّنْ اِلَـهٍ غَیرُهُ اَفَلاَ تَتَّقُونَ ( ۶)و به سوی عاد، برادرشان هود را [ فرستادیم ] گفت: « ای قوم من، خدا را بپرستید که برای شما معبودی جز او نیست، پس آیا پرهیزگاری نمی کنید؟ »قَالَ الْمَلاُ الَّذِینَ کفَرُواْ مِن قَوْمِهِ اِنَّا لَنَرَاک فِی سَفَاهَهٍ وِاِنَّا لَنَظُنُّک مِنَ الْکاذِبِینَ ( ۷)سرانِ قومش که کافر بودند گفتند: « در حقیقت، ما تو را در [ نوعی ] سفاهت می بینیم و جداً تو را از دروغگویان می پنداریم.
حضرت هود(ع)
حضرت هود(ع)

»بسیار دیده شده افرادی که به کاری اشتباه می پردازند و با خیال اینکه راه درستی را انتخاب کرده اند به هیچ وجه حاضر به ترک خطا و اشتباه خود نیستند و البته چنین کسانی در اوج جهل و نادانی چشمان خویش را بسته و به چاه ضلالت سقوط می کنند.تعجّب این جاست که افرادی که خود در اعماق نادانی بسر می برند عاقلان را به نادانی متهم می نمایند.قَالُواْ اَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللّهَ وَحْدَهُ وَنَذَرَ مَا کانَ یعْبُدُ آبَاوُنَا فَاْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا اِن کنتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ( ۸)گفتند: « آیا به سوی ما آمده ای که تنها خدا را بپرستیم و آنچه را که پدرانمان می پرستیدند رها کنیم؟ اگر راست می گویی، آنچه را به ما وعده می دهی برای ما بیاور.

»آنان تصوّر می کردند که گذشتگان آنها در صلاح و رستگاری بوده اند و امکان خطا و جهل در آنها وجود نداشته و در هر صورتی باید تابع اکثریت بود.البتّه قدرت تعقّل انسان امکان تشخیص راه صحیح از باطل را به انسان می دهد و لذا برای کسانی که نمی خواستند تعقّل نمایند دلگرم کننده ترین بهانه برای سرکشی از راه حق، تبعیت نمودن از پدران خویش بود.قوم عاد علاوه بر تعصبّات کورکورانه، دچار غرور و تکبّر شده بودند و در اوج توهّم تصور می کردند که قدرتمندتر از ایشان وجود ندارد.فَاَمَّا عَادٌ فَاسْتَکبَرُوا فِی الْاَرْضِ بِغَیرِ الْحَقِّ وَقَالُوا مَنْ اَشَدُّ مِنَّا قُوَّهً اَوَلَمْ یرَوْا اَنَّ اللَّهَ الَّذِی خَلَقَهُمْ هُوَ اَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّهً وَکانُوا بِآیاتِنَا یجْحَدُونَ ( ۹) و امّا عادیان، به ناحقّ، در زمین سر برافراشتند و گفتند: « از ما نیرومندتر کیست؟ » آیا ندانسته اند که آن خدایی که خلقشان کرده خود از ایشان نیرومندتر است؟ و در نتیجه آیات ما را انکار می کردند.گروهی که دسته جمعی در تاریکی های جهل و گمراهی فرو رفته اند با دلخوشی به قدرت و ثروت فناپذیر دنیوی، عقل را کنار گذاشته و تبعیت کردن از اکثریت را به تعقّل و اندیشه ترجیح می دهند.اگر در میان چنین جمعی انسانی خردمند و آگاه آنان را به هدایت دعوت نماید به او بی توجّهی کرده و نه تنها به تفکر فرو نمی روند بلکه عرصه را بر خردمندان تنگ کرده و حتی اقدام به تهدید و آزار می نمایند. آیات ۱۲۳ تا ۱۳۹ سوره الشعراء به روشنی وضعیت قوم عاد و سرکشی آنها از هدایت های حضرت هود ( ع ) را اشاره می نماید:وم عاد ( نیز ) رسولان ( خدا ) را تکذیب کردند، * هنگامی که برادرشان هود گفت: « آیا تقوا پیشه نمی کنید؟! * مسلماً من برای شما پیامبری امین هستم. * پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! * من در برابر این دعوت، هیچ اجر و پاداشی از شما نمی طلبم؛ اجر و پاداش من تنها بر پروردگار عالمیان است. * آیا شما بر هر مکان مرتفعی نشانه ای از روی هوا و هوس می سازید؟! * و قصرها و قلعه های زیبا و محکم بنا می کنید شاید در دنیا جاودانه بمانید؟! * و هنگامی که کسی را مجازات می کنید همچون جبّاران کیفر می دهید!* پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید!* و از ( نافرمانی ) خدایی بپرهیزید که شما را به نعمتهایی که می دانید امداد کرده؛ * شما را به چهارپایان و نیز پسران ( لایق و برومند ) امداد فرموده؛* همچنین به باغها و چشمه ها! * ( اگر کفران کنید، ) من بر شما از عذاب روزی بزرگ می ترسم! » * آنها [ قوم عاد ] گفتند: « برای ماتفاوت نمی کند، چه ما را انذار کنی یا نکنی؛ ( بیهوده خود را خسته مکن ) ! * این همان روش ( و افسانه های ) پیشینیان است! * و ما هرگز مجازات نخواهیم شد! » * آنان هود را تکذیب کردند، ما هم نابودشان کردیم؛ و در این، آیت و نشانه ای است ( برای آگاهان ) ؛ ولی بیشتر آنان مومن نبودند! ( ۱۰)بسیار تاسف آور است هنگامی که پیامبری از سوی خدای یکتا دلسوزانه برای هدایت انسان ها مبعوث می گردد و با برهان و منطق آنها را به راه راست فرامی خواند ولی آنان بدون آن که تعقلّی نمایند بر گمراهی خویش اصرار ورزیده و در غرور و سرکشی پافشاری می نمایند.